Een handjevol uitstappen

Zondag 4 februari 2023

De stad Gent pakte na 3 jaar weer uit met haar lichtfestival. Het hoge bezoekersaantal tijdens de vorige happenings zorgde voor erg veel opstoppingen. Om een dergelijke volkstoeloop beter te spreiden werd er gekozen voor een langer parcours. Samen met de 2 zonen Kristof en Frederik wiens partner Bea ook van de partij was vertrokken we aan de Gent Dampoort voor een avondwandeling door de Gentse binnenstad. Een kleine 8km aan slentersnelheid werd het. 23000 duizend stappen telde m'n stappenteller. Dat zijn grosso mode 800000 cm te delen door 23000. Dat levert een paslengte op van 35cm daar waar een normale paslengte tussen de 70 en 75cm ligt . Dat werd dus schuifelen over de ganse lengte van het parcours. Daar wordt je pas moe van in de benen. Alles oogde fascinerend mooi verlicht met veel dynamiek. Een merkbare focus was gericht op de indrukwekkende historische gebouwen, de kade en de dokken, de vrijdagmarkt enzoverder om nog te zwijgen over de knusse straatjes met de gezellige kroegjes. Het mag gezegd worden : Gent is een erg mooie stad en als Sinjoor ... euh pagadder want geboren buiten de stadswal van de koekestad, zal het me zeker kwalijk genomen worden dat ik kwa schoonheid de stad Gent de ereplaats gun. Moest het jou interesseren dan geef ik hier even de link mee met een overzicht van de opgestelde kunstwerken. Het bespaart me de moeilijkheid om de gepaste woorden te vinden en tegelijkertijd een volledig overzicht te schetsen. Hierzie :  Lichtfestival Stad Gent.

Een link naar de getrokken fotootjes : Fotos lichtfestival

Nog een beetje animatie : 

Maandag 5 februari 2023

Vandaag werden de goede voornemens nog eens in herinnering gebracht. Bacchus moet iets meer wandelen gestuurd worden, dat is er al ééntje van. Een beetje tegemoetkomen aan de wetten van de fysica aangaande de zwaartekracht wordt ook een betrachting. Dat is nummer 2. Vetrolletjes zijn ook aan dit natuurkundig verschijnsel onderhevig en bepalen mee het overtollige lichaamsgewicht. Alhoewel Newton dit niet vermelde in zijn Philosophiae Naturalis Principia Mathematica hoef je geen dokter in de geleerdheid te zijn om te kunnen stellen dat het gewicht van enkele kilootjes minder of meer buikvet invloed heeft op knoken en gewrichten.  Dat moet wat naar beneden. En tot slot, nummerke 3 : Rust roest en naar mijn oordeel zou een dagelijks wandelingetje terug voor de nodige beweging kunnen zorgen. De jaren tikken aan en bewegen wordt zo stilletjesaan een must. 10 à 12 km zijn nu echt geen moordende ondernemingen, dat is wel doenbaar. Proberen maar !

Voor vandaag opteerde ik voor een lijnwandelingetje tussen Waasmunster en Lokeren.  Een auto is bij momenten onmisbaar maar minder en minder voel ik me geroepen om me hiermee te verplaatsen. En meer en meer begin ik te opteren voor het openbaar vervoer, de velo of een verplaatsing per pedes apostolorum. Men is dan wel eventjes langer onderweg om op bestemming te geraken maar het went en je komt er wonderwel ook. Tijd wordt tastbaar want een verplaatsing van A naar B vraagt enige moeite. Beetje rekenwerk met vertrektijden, beetje googlen in maps en met de hulp van enkele appjes wordt dit kinderspel zodat je gezwind de bus op springt. Als je niet meer werken gaat heeft tijd, lees stiptheid, weinig of geen belang meer. Het begrip ‘Je tijd nemen voor’ krijgt opnieuw enige betekenis. Ik stelde bij mezelf vast dat ik iets te vlug en eerder routinematig voor het gebruik van de wagen koos. Waarschijnlijk ben ik daarin niet de enige en mag men wel spreken van collectieve gemakzucht. Ik denk er niet ver naast te zitten. De voordelen van het gebruik van het OV daarenboven zijn legio. Geen gesakker bij files en omleidingen, geen parkeerproblemen, geen verkeersboetes, geen geërger aan roekeloze weggebruikers, snelheidsduivels en bumperklevers die je opjagen, de ratrace om ter snelste gaat aan je voorbij en bovendien ontbreekt het gevoel een melkkoe te zijn van de staat, … maw zen in't kwadraat ! Het openbare vervoer is voor mij als het ware een herontdekking.

Ik wipte op de bus rond 11u30 en om 12u15 stond ik in Waasmunster. Ik vergiste me van halte in Waasmunster, helemaal geen erg, en reed iets verder dan voorzien. Had ik het geweten dan zou ik ́de weg door het park van het kasteel Blauwendaal hebben uitgestippeld. In oktober 2021 ben ik daar ook gepasseerd. Maar goed, het was rustig stappen door de bebouwde kom van Waasmunster. Eens daar uit zat ik volop in de natuur. De zandweg Damsakkers genaamd lag naast het domein van kasteel Roos. Rechts weidse velden, links op het domein een halfgerooid en verfomfaaid bos met rottende boomstammen her en der verspreid. Dat kasteel Roos moet ooit betere tijden gekend hebben. Het staat nu te koop voor 2 miljoen. Na het faillissement van het West-Vlaamse oplichters duo Laurent Demey en zijn ex-vrouw Daisy Ragole wil de gedupeerde Deutsche Bank het imposante kasteel te gelde maken. Soit, vergane glorie en nu laat het enkel nog een desolate indruk na. 

Ik stapte verder door, de brug van de E17 onderdoor en volgde de Neerstraat tot aan de Hamputten die samen met het Molsbroek, de Durmemeersen en de Buylaers het Groot Molsbroek vormen. Het is een, naar Vlaamse normen, vrij groot natuurreservaat (122 hectare) met optimale toegankelijkheid. De wandeldijk biedt een mooi zicht op de diverse natuur: een uitgestrekte moerasvlakte met talrijke watervogels, elzenbroeken, rivierduinen, rietvelden en vochtige graslanden. Op de wandeldijk vind je 8 infoborden, 3 gratis te gebruiken vaste verrekijkers, een 24/7 infopunt, kijkkast met stereodia's, een insectentuin met blote voetenpad en in de winter een kijkwand bij de wintervoederplaats.

Maar ik stond aan de ingang van de Hamputten, een zandwinningsgebied. Aan de ingang van het pad vond ik een hilarische tekst op een bordje. 'Zwemmen in de Hamputten wordt niet toegelaten en daarom wordt uit voorzorg de wandelweg afgesloten. Lap ! Ik had geen zwembroek bij aangezien ik niet de intentie had om daar in het ijskoude water te duikelen dus stoorde ik me niet aan het verbod en ging gewoon door. Het is een heel mooi stukje te vergelijken met de talrijke tiendwegen in Zuid-Holland die ik tegenkwam toen ik het Floris V pad liep. Het smalle onverharde pad loopt dwars door de enorme watervlakte waarover deze Hamputten zich uitstrekken. Links en rechts word je op stapafstand door het water omringd. Het water stond erg hoog en overspoelde op sommige plaatsen het pad. Het Molsbroek liet ik links liggen nadat dit pad ten einde liep en zocht het jaagpad langst de Durme op. De laatste kilometerkes naar Lokeren werden afgebonjourd langs de prachtige durmeboorden. Mission completed. 11km op de kop. Geen tripel, geen apero … just walking and wandering. Het werd een mooie wandeling, Het weer was iets minder. Een met grijs overtrokken hemel en veel wind. Die zorgde dan weer voor bakken verse hapklare lucht. “Elk nadeel hep ze voordeel” zei Johan Cruiyff zaliger. En zo zie je maar.