Een rondje Scheldeland. De kreken rond Bazel en Rupelmonde.

Traditioneel wordt met de vriendenkring Scouts Lange Wapper een uitwaaiwandeling gestapt om zo na de jaarwissel de zware last van onverteerde diners en ook Bacchus, onze God van de roes en de dronkenschap, een adieu te wuiven. Ondanks het klereweer in de regen werd het een fijne uitstap met veel animo. Na de gebruikelijke geplogendheden rondom het iedereen nieuwjaarwensen gingen we van start op de kade van Hemiksem aan het kallebeekveer. Een uitgelezen plek om onze eerste jeneverstop eer aan te doen onder het schuilhutje aan het veer. Een sjieke veerboot bracht ons naar de aanlegsteiger in Bazel, het mooiste dorpje van Oost Vlaanderen naar verluidt. 

In een begeleidend notaatje vond ik het niet nodig dat het gezelschap zich van caoutchouc bottekes diende te voorzien. Een tractor bleek daar enige dagen voordien wat roet in het eten gegooid te hebben. Het ganse jaagpad tot halverwege Rupelmonde was herschapen in een modderpad. Goed, het aspect verrassing mag ook zijn plaats krijgen in een wandelingeske. Rustig doorgelopen tot in Rupelmonde. Een bezoekje aan de Graventoren , de heimat waar Geraard Kremer, de  uitvinder van de atlas en eigenlijk de grondlegger voor de ontwikkeling van mijn wandel-GPSke, mocht niet ontbreken. Ere wie eer toekomt Mercator ! Op 50 meter van die toren ligt het ''t Loze Vissertje'. Een bezoekje waard. Het is een gezellig kroegje dat uitgebaat wordt door een rasecht Rotterdams echtpaar. Hart op de tong dus. Dat kroegje had ik op voorhand al eens gaan verkennen en reeds bij het binnenstappen kreeg dat zaakje m'n ganse sympathie. Je kan er trouwens tegen heel democratische prijzen aan een eerlijke hap eten geraken. 
Na deze pitstop over de afsluitdijk richting Bazel, het kasteel van Wissekerke uit. Onderweg maakte iemand uit het gezelschap een totter van formaat op de talud. Resultaat een gebarste enkel en 't is nu nog maar de vraag of de tripple Karmelieten ofwel de door de regen modderige talud daar voor iets tussen zaten. In Bazel even door het domein van het kasteel gestapt richting café restaurant Den Duiventoren om dit met een bezoekje te vereren. Nette zaak met nieuwe uitbaters maar met een gans ander publiek dan 't Loze Vissertje. Ook het laatste stukje wandeling terug naar het veer werden we niet gespaard van de neerpletsende regen. Ach, zoiets weerhoudt niemand om toch van de ruwe moerasnatuur te genieten. Aan het toertje van 10 km kwam een einde na het overtochtje met het veer. Het zware gevoel op de maag was wel weg maar ne mens vergeet rap de oorzaken. Een koppel garnaalkroketten gevolgd door een goeie biefstuk met frieten en champignonsaus in het gezellige restaurantje 'Het Tolhuis' in Schelle maakte ineens brandhout van onze goede voornemens.