Afspraak om 8 uur met de Catsjoe en de Ronny in Berchem statie. Daar knoopte mijne maat, geïntrigeerd door een golden retriever blindegeleidehond, een klapke aan met een blinde dame. De Catsjoe moest met mij op een afstand blijven wat het beestje toch wel enige onrust bezorgde. Het is beter met je hond weg te blijven van zo'n blindengeleidehond en zeker als hij in werkmode zit. Door het beest af te leiden bezorg je de eigenaar enkel maar last. Niet iedereen is daarvan op de hoogte. Na afloop van het gesprekje was mijne maat weeral wat slimmer geworden wat betreft de know how van hoe een puppieke te selecteren voor de taak van blindegeleidehond. We reizen om te leren, niet ?
Na een goed anderhalfuurke konden we al afstappen in Alken. We reden precies het slechtere weer tegemoet. In Berchem nog een stralend zonnetje, in Alken daarentegen was het eerder grijs. Maar 't is droog gebleven de ganse dag. En avant, op stap met andere woorden. We vertrokken dus in Alken, een Limburgs dorpje dat landschappelijk en geografisch behoort tot de fruitstreek. Een dorpje waar er vroeger jaren veel gevochten werd. In 15de eeuw werd het geplunderd door soldaten van Karel de Stoute, in de 16de eeuw dan weer door de Spaanse garnizoenen die ingekwartierd lagen te Zoutleeuw. Ook de graaf van Mansfel heeft er enkele jaren later zijn soldaten nog eens laten knokken. De eeuw daarop was het opnieuw la guerre tijdens een Staats - Spaans treffen. In de 18de eeuw kwam de Fransman zich er ook nog eens met wat wapengekletter moeien. Een gewelddadig verleden mag je wel zeggen.
Na een paar 100 meter stappen zaten we al in het stadje waar de Cristal Alken wordt gebrouwen. Een heel gezellig stadje, of is het dorp, mij om het even. Erg attractieve cafeetjes met mooie gevels zijn er duidelijk het uithangbord van de bijna 100 jarige brouwerij die met haar eigendommen een stempel wil drukken op het stadje. Het was hier in Alken in 1928 dat de eerste Belgische pils werd geboren. Nog rap een fotoke van het Sint Aldegondiskerkje met haar toren vanuit 1385 en pfffwiet het veld in tussen de miljoenen fruitbomen. Nog wat vroeg op het jaar en daardoor een beetje jammer om de fruitbloesems niet te kunnen bewonderen. Maar we komen er zeker terug wanneer de moment is aangebroken.
Echt waar, velden vol fruitgaarden. Alle fruitbomen mooi opgelijnd en gesnoeid. Klaar om binnenkort tonnen fruit te toveren. Appelen en peren, kersenbomen, pruimenbomen. M'n kennis op het gebied van agricultuur is helaas ontoereikend om afgaande op de kale stammen de soort te kunnen bepalen. Het natuurreservaat 'De Herkvallei of Grote Beemd' is wel de moeite. Je volgt het riviertje 'De Herk' in een rustig valleitje. Vochtig Haspengouw heet dat daar. Ik heb het gemerkt aan het slijk dat aan mijn bottienen plakte. Weiden, slijkpaadjes, watermolens op de Herk, omgeploegde akkers omzoomd met hectares fruitbomen, dit alles kom je naast de volmaakte stilte tegen in die vallei. Tussen al die fruitbomen hebben we nog even kennis kunnen maken met een Nederlandse archeoloog die met een peilstok in de grond lag te koteren. De Romeinen hadden hier in de geburen gezeten, dat wist ik al, maar deze Noorderbuur peilde naar de prehistorie. Per 1000 jaar komt er een meter aarde bij zo wist hij me te vertellen. Mijn kennis van de prehistorie houdt een beetje gelijke tred met die van de agricultuur. Miniem is die, dus sla me dood, ik heb er geen gedacht van hoe diep hij nog moest koteren in de Alkense bodem. Onderweg naar Ulbeek ben ik nog een mooi monumentje van de Bokkerijders tegengekomen aan een rotonde. De Robin Hoods van Groot Limburg over de grenzen heen uit de 18de eeuw die door brandbrieven, roof en moord op rijke boeren en edelen de arme bevolking een menswaardiger bestaan wilden geven. "Ze reden bij nacht" een prachtig boek over de bokkerijders van Ben Lindekens is zeker de moeite waard om eens te lezen.
Bijna in Ulbeek, daar waar we mijnen bongobon moesten verzilveren, hebben we nog maar eens de vuurkes bovengehaald om te schoven. Mijne maat had een heuse stoofschotel gecreëerd. Eentje waar de Jeroen Meus jaloers van zou worden. Een volledig konijn, nee gene floepschieter want dat is ne Limburgse eekhoorn, stond op de menu. Een 'kornijn' gegarneerd met gestoofd witloof, peekes, ramenas, paddestoeltjes, courgettekes, aardappeltjes in de schil en dit allemaal gestoofd in een goddelijk sauske. Feest op een bankske voor een Ons Lieve Vrouwekapelleke van Lourdes. Geografie ligt me ietske beter ... Alken ... Lourdes, ik zie echt het verband niet.
Het was 1 uur en maar eerst tegen 2 uur moesten we op de bierdegustatie zijn. Tijd genoeg om van het lekkere stoofschoteltje en een fleske Bordeau Supérieur te genieten. Ik kan me nu al het contrast voorstellen met mijn trip op de Via de La Plata : Muesli en graanrepen doorgespoeld met plat water uit de één of andere fontein.
Eerlijk gezegd stelde ik me niet veel voor van die Bongoformules. Meer dan eens al eens teleurgesteld geweest bij de consumatie van zo een bon en dat is spijtig want de mensen geven er toch hun geld aan uit. Maar deze keer was het perfect !
De Bottelarij in Ulbeek, een deelgemeente van Wellen, staat rechtover de kerk op het dorpspleintje. Het was vroeger de oude Sint-Rochusbrouwerij. Het patrimonium werd gerenoveerd door de VZW Aksi en baat er nu vergaderlokaties, kunstgalerijen en een taverne uit rondom een ouderwets gezellige binnenkoer. Het is een stokoud gebouw, uitgeleefd en tegelijk vol van nieuw leven. Als de VZW de middelen heeft wordt er stukje bij beetje geïnvesteerd. Zo leeft en werkt de Bottelarij. Ze geeft werk aan mensen die het lastiger hebben en brengt er kunst en gastvrijheid naar de bezoekers. Verleden en toekomst zijn er voelbaar aanwezig.
Dirk de uitbater van de taverne nam de honneurs rond die bongobon waar. Geweldig sympathieke kerel die meteen een praatje kwam maken en zijn interesses liet kennen. Jagen, vissen, hondenliefhebber, bierkenner en onmiskenbaar gezegend met een Bourgondische kijk op het leven. In kristalpropere glazen hebben we kennis genomen van de lokale brouwerskunst. Een Kannunik, een Ter Dolen, een Schelpke (heel toepasselijk voor een pelgrim in spé) en tot slot een Herkenrode waren stuk voor stuk staaltjes van de ambachtelijke lokale brouwkunst. 't Is nog niet alles, leg daar nog een boterhammeke met pastei en kaas bij, wat olijfjes, ansjovisjes en augurkjes en 't is bijna compleet. Een gezellig interieur dat nog eens opgefleurd wordt met pateekes etende madammekes en je bent er helemaal. De eerste keer in mijn leven dat ik me geen slecht woord moet verzinnen over deze bongokado.
Nog 15km te stappen tot in Sint Truiden. Met wat zware benen van die biertjes ging het niettemin toch nog vlotjes. Opnieuw tussen al die fruitbomen en veldwegeltjes. Hier en daar een watermolen op de Herk, in de verte kastelen. Mooi, een geslaagde dag, dat stond al vast. De degustatie was ietwat wat uitgelopen. Jammer, niet van dat uitlopen nee, maar de laatste kilometertjes gingen door het stadspark van Sint Truiden en het was ondertussen al donker geworden. Ik heb niet zoveel van het park kunnen bewonderen vanwege de duisternis maar het moet alleszins een prachtig park zijn. Je loopt er op het tracé van de 11de eeuwse stadsomwalling in die tijd nog gebouwd door de abt Adelardus. Het is een 4tal hectaren groot en je stapt er op de tot puin vervallen stadswallen. Een schilderachtig decor met mooie rustieke boogbruggetjes over 3 verschillende waterpartijen. Zet daar overdag nog wat sierduiven, ganzen, zwaantjes en eendjes bij en je hebt een juweeltje. In alle geval wanneer de fruitbloesems bloeien zien ze me er weer en komt dat park weer aan de beurt. Voor een volgende keer dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.