Langs Brabantse Kouters. Grimbergen en omliggende dorpjes.

Voila, terug een team zie met de Ronny en de Catsjou. Voor vandaag stond er een rondje Brabant op het trekkingmenu. Startpunt Grimbergen. Dit mooie Brabants dorp deelt de verdienstelijke eer om samen met de Nederlands Brabantse dorpen Oisterwijk en Heeze zich een 'Parel van Brabant' te mogen noemen. Maar het met de feniks getooide abdijbier, eveneens uit Grimbergen afkomstig, zal misschien wat meer associaties met het dorp oproepen bij de mensen. 
's Morgens vroeg de ransel al in orde gebracht en weg ermee. Voor het contrast, een magnum fles Leffe mee in de rugzak gestopt. Om 10 uur stond ik al aan de Ronny zijn, en de Catsjou haar deur. Een stukske de rijksweg op richting Brussel en een half uurke later kon ik mijn karretje droppen aan de abdijkerk in Grimbergen.

"Ardet nec consimutur". De paterkes, geïnspireerd door de feniks die telkens uit zijn as herrijst, drukten met deze gevleugelde woorden samen met het pluimen beestje als symbool de geschiedenis uit van de abdij. "Brandt maar vergaat niet" in 't Vlaams vertaald. De feniks symboliseert de telkens wederkerende hergeboorte van hun abdij die in 1128 werd gebouwd. In 1142, 1566 en 1798 werd ze helemaal vernietigd maar die paters Norbertijnen waren en zijn straffe gasten die zich niet lieten of laten kennen en de abdij werd telkens weer helemaal opgebouwd. Ik denk wel dat ze hun smetteloze witte pij daarbij tijdelijk omgeruild hebben voor een werkmansoverall. Die pij zou er nogal uitgezien hebben. 

Het is een gezellige uitstap geworden samen met de Ronny en de Catsjou. De Catsjou was eerst een beetje onwennig. De Ronny had daar een plausibele verklaring voor : Met zo lang te verblijven op Kos moet dat beestje geoordeeld hebben dat het iets mispeuterd had en daardoor uit de familieroedel werd verstoten. Begrijpe wie begrijpe kan zo'n hondenbrein. Maar het was zo verholpen. Al vlug had ze haar vermeend leed vergeten en liep ze speels mee op het toerke Brabant. Een voorgekauwd tripke van rond de 25km. Geen culinaire akkevietjes met kookpotjes deze keer maar een schoofzakske met een belegd boke zorgde voor een passend alternatief om de inwendige mens tevreden te houden. Dat schoofzakske werd nog extra aangevuld met een kadoke dat Lynn voor me had meegebracht uit Amerika. Gedroogd Buffalo meat en Elk meat, dat laatste naar 't schijnt van een wapiti, als aperitief zorgde voor een 'western' accentje. Lekker cowboy-eten. Toffe dame trouwens die Lynn, vanmorgen zat er een lief kaartje van haar in de brievenbus.  't Was 10 dagen onderweg geweest.
Het eerste stukske van de wandeling met startpunt aan de abdij was het mooiste. Uitstekend geschikt om er met familie of vrienden een wandelkroegentocht op te projecteren. Het aantal pittoreske kroegen aan watermolens en beekjes te bereiken langs de door bos en wei slingerende paadjes is niet min. Later op de dag zijn we er nog een even op teruggekeerd om er op een sfeervol terrasje de vermaarde Grimbergen te gaan degusteren. Van leven zoals God in Vlaanderen heeft waarschijnlijk nog niemand gehoord. Je moet voor te genieten helemaal niet in Frankrijk te zijn. Het overige stuk wandeling was eveneens de moeite maar dit was zo uitgestippeld dat de bebouwde kommen werden geweerd. Lint, Sas, Nieuwenrode, Meise ... allemaal stuk voor stuk sfeervolle dorpjes in het Brabantse landschap maar we zijn er naast gepasseerd. De wandelwegen waren zeer goed te volgen maar hier en daar lagen deze paadjes toch overwoekerd met hoogopgeschoten beemdgras. Opletten voor teken is dan de boodschap. Met het prachtige weer als bondgenoot werd het dus een supersjieke trip. Mooie landschappen, bospartijen, helder stromende beekjes, met stuifzand bedekte paadjes, korenvelden zo ver je kon zien, echt een prachtig decor. Een stukje liep zelfs langs het zeekanaal Brussel - de Schelde. We hebben nog geprobeerd om de Catsjou er een duik in te laten nemen vanwege het warme weer maar ze durft niet zwemmen. En dat voor ne labrador zeg ! Onderweg heb ik nog een oehoe en een geel kwikstaartje op de pelicule kunnen vastleggen. De Ronny had ze beiden opgemerkt. Een gave die ik mis en waarvoor ik geld zou geven. 
Als afsluiter nog even vanuit Grimbergen het eerste deeltje van de wandeling overgedaan om zo'n gezellig terrasje te bezoeken. De Grimbergen smaakte uitstekend. Bij het bestellen van het gerstenat aan de toog maakte de Ronny kennis met 2 levensgenietende tachtigers. Eén van hen was meesterbrouwer geweest in de brouwerij van de Palm. 

Palm, het gerstenat waar Brabant zo trots op is en waarbij tijdens de productie het Brabantse trekpaard, het embleem van de brouwerij, zorgt voor het door Belgen minder gegeerde Heineken. 
Sorry lieve Noorderburen, 't is schertsend bedoeld hoor ;-) !
Meesterbrouwer, een bewonderenswaardige status als je het mij vraagt. Toch adviseerde die ouwe knakker ons om eens van een Cornet te proeven. Meesterlijke raad mag je niet negeren. 

Rond 8 uur was het wandelingetje rond. Met een gemiddelde van 3km/uur voor 25 kilometertjes was dat zeker geen record. Hoefde ook niet, we hadden alle tijd om te genieten, te verwonderen en de stapervaringen te delen. Nog een straf koffieke als afsluiter thuis bij de Ronny en de dag mocht zich weeral tooien met een kroontje.