Oosterhout in NL, wat aspiraties en een treuzelrondeke in 't Mechels Broek

Als je graag wandelt en je scoutsvrienden zijn daarvan op de hoogte, mag je je verwachten aan de vraag om een wandelactiviteitje te organiseren voor het jaarlijkse kampeerweekend. Nu, kamperen is er jammer genoeg niet meer bij omdat velen onder hen toch stilletjesaan naar een beetje meer komfort verlangen en daarvoor de voortschrijdende jaren als valabel excuus aanbrengen. Dit terecht trouwens. Dit weekend was het dan zover en hebben we samen met de vrienden tussen de potjes en pintjes eventjes de beentjes gestrekt in Oosterhout. Oosterhout ligt ietsje ten noorden van Breda. Geen marathon maar 2 bescheiden toerkes op maat van 6km inclusief de pitstop voor een drankje in het aldaar gelegen domein. De 'Hoe ver is het nog en zijn we er nog niet bekan ? - vragen' konden daardoor vrij beperkt blijven. De Katjeskelder, een familiepark genre Centerparks, ligt temidden van het natuurdomein 'De Vrachelse Heide'. Een charmante bungalow in het reservaat voldeed dus zowel aan de gestelde criteria van gewenst komfort en als het toetje bij de gezelligheid onder de vrienden. 

Een wirwar aan bospaadjes lagen kriskras over het domein verspreid. Mijn gpske sloeg er op tilt. Enkele vrienden moeten onderweg het belang van goede stapschoenen onderschat hebben. Als je zo geregeld op keitjes stapt met je turnsloefkes en dat er af en toe een schep heidezand tussen je kousen en je schoenen belandt, dan weet je wel wat je schoeiselkeuze wordt bij een volgende gelegenheid.
Het domein wordt nog, alhoewel zelden, gebruikt door het Nederlandse Leger voor schietoefeningen. Gelukkig beperken deze activiteiten zich zodat je je geen zorgen hoeft te maken dat je onverwachts oog in oog komt te staan met een tot de tanden gewapende marinier die jou per ongeluk als vijand zou kunnen aanzien. Een zeer mooie natuur tref je daar in dat heidebos aan. De put van Caron, een gigantische plas water van enkele hectaren groot ten noorden van het domein ligt er vredig en stil bij. Deze mag echter niet gebruikt worden voor recreatiedoeleinden en werd met een gigantische omheining ontoegankelijk gemaakt voor Joop met de Pet. Een geslaagd weekendje onder vrienden werd het zeker en vast.

Deze week is het weeral vrij druk maar toch wil ik aan het uitstapje met mijne wandelmaat niet verzaken. 't Zag ernaar uit dat hij deze week er nog eens alleen op uittrok maar 't ging niet door. Hij zoekt de GR57 vanaf Gouvy, het laatste NMBS station in B, tot in Diekirch te stappen. Mooi stuk, ik heb het stuk GR57 Luik - Gouvy al op mijn palmares staan. Prachtig traject in de vallei van de Ourthe met ondermeer Durbuy, Barveaux, Vielsalm enz langs het parcours. Ik zou het zo terug willen overdoen. 




De 13de juli trekken we er samen een weekje op uit. Twee jonge vrolijke dametjes uit de Ronny zijn familiekring gaan mee op avontuur. Die arme dutskes heeft hij ondertussen al besmet met het trekkingvirus. Maar, ze zullen het alleszins tof vinden zo een staptochtje en ook .... we zullen er alleszins heel goed voor zorgen.
Buiten dat vrouwelijk gezelschap krijgt de Catsjou de compagnie van den Dixie, die chocolabrador van op de Lommelse Sahara er nog bij en als ik me niet vergis sprak de Ronny van nog een hond. We kunnen misschien een hondenspan op wieltjes fabriceren om de rugzakken op te leggen.  't Zal een mooi zicht worden !

We trekken vanuit Mariembourg station door naar de streek rond Chimay waar we een weekje van paalcamping naar paalcamping zullen trekken. Er staan daar zo een stuk of 9 van die campings waar je dus legaal mag wildkamperen. De onderlinge afstanden tussen die bivakken zijn niet overdreven groot, zo rond de 20km, maar met de 1500 hoogtemeters dient er toch best een beetje rekening gehouden te worden. 't Zal wel lukken ! Ik zal in alle geval maar de trekking poles en de compeed pleisters mee in de rugzak steken. Op zulke campings vind je maar enkel een kraantje, een vlondervloer voor je tentje en een vuurplaats om wat te kokerellen.  The basics for survival ... ik weet het, het klinkt nogal hoogdravend als je in een landje zit waar er geen wilde beesten meer zitten die jou kunnen komen opeten. Meer info kan je nog vinden met de link Bivakzone - Paalkamperen die hiernaast rechts in het kolommetje staat

Maar ik ging stappen in het Mechelse en bij gebrek aan een volle dag stapgenot was een kort uitstapje dicht bij huis een oplossing. Het Mechels broek gecombineerd met een stukje Leuvense Vaart naast het domein Planckendaal, goed voor een krappe15 kilometer is ideaal. Zo laat je dan een beetje ruimte om te improviseren met wat ommetjes indien nodig. 
Rond een uur of 11 pikte ik thuis de Ronny en de Catsjoe op en een uurke later stonden we al op een parking ergens in de buurt van Planckendaal. Onmiddelijk een boterhammeke gegeten en we konden er aan beginnen. 
Mijn indruk van het Mechels Broek was dat het er nogal onverzorgd bijlag. Woekergroei van algen en lis op vele beekjes, opgehoopt wrakhout aan de tussenschotten op de waterloopjes laten je een slecht natuurbeheer vermoeden. Een onderweg tegengekomen vissput met bovendrijvende vissenlijken sterkte dat vermoeden nog wat aan. De smalle paadjes door het natuurreservaat lagen bezaaid met hoogopgeschoten brandnetels en deze werden dan nog op verschillende plaatsen doorwoekerd met serieuze takken van doornstruiken. En dat op gezichtshoogte. Met een mountainbike moet je er beslist niet gaan toeren. 't Zou natuurlijk kunnen dat mijn conclusie fout is en dat deze wildgroei past in  het opzet van het lokale natuurbeheer : namelijk het herstel van de oorspronkelijke fauna. Wie zal het weten ?
Ondanks deze bemerkingen is het beslist ook een mooi stukje natuur dat op de achtergrond gedomineerd wordt door de majestueuze St. Romboutstoren. Mooie bospartijen en vele beekjes en waterloopjes die een weg zoeken naar de Dijle doorkruisen het gebied. Deze beekjes zorgen ervoor dat je geregeld de ooievaars uit het nabijgelegen Planckendael ziet cirkelen boven je hoofd, op zoek naar kikkers om hun kroost te voeden.
Onderweg kwamen we nog een koppel tegen op stap met een Ierse terrier. Een plezierige ontmoeting voor de Catsjoe. In een stortvloed van superlatieven prezen zijn baasjes de kwaliteiten van hun beestje aan. Na afloop van hun betoog waarin meneer de hoogste viool bespeelde zou je je er zo één stante pede aangeschaft hebben. Toch merkwaardig dat bij een ontmoeting onderweg met zo een hondenbaasje de viervoeter in kwestie uitsluitend het onderwerp van gesprek bepaalt. 
Het werd een echt slentertochtje, veel gestopt onderweg voor de fotokes, even rusten op een bankske, een duik van de Catsjoe in de Leuvense Vaart (in Mechelen noemen ze dat 'de vaat') zorgde ook al voor een intermezzo en dat maakte dat we aan diezelfde 'Vaat' in het Brughuis maar eerst tegen een uur of 7 onze dagschotel konden bestellen. Overvriendelijke uitbaatster want de Catsjoe kreeg al direct een bakske water. Voor ons iets anders liefst madam ! Een Gouden Carolus Tripel is een superieur drankje dat je beslist moet proeven als je ooit eens in de Dijlestad belandt. Een aanrader en liefst éne van 't vat. Jawel een tripel van 't vat. De Ronny was hierdoor in verwarring gebracht want tripel van een vat, dat kon volgens hem onmogelijk. Een terrasbezoeker die toevallig in de brouwersbranche zat kwam de cafébazin ter hulp toen de Ronny haar zeer beleefd om uitleg vroeg. Het kan dus ! 't Had iets te maken met het verlagen van het zuurstofgehalte in de fusten en nog wat truuken ... ik ben daar helemaal geen expert in. Tijdens de degustatie van die Carolus werd de curiositeit naar een Maneblusser, het streekbier genoemd naar de spotnaam van de Mechelaars, gewekt. Wel, deze Maneblusser maakte eveneens deel uit van het aanbod in het Brughuis. Samen met een smakelijk telloorke kaas hebben we er dan zo éne geproefd. Ook top ! Naar huis nu. Weeral een uitstapje rijker zie, 't was een kort toerke maar niettemin toch de moeite.

En stilletjesaan komt de Camino de la Plata dichterbij. Nog geen 100 dagen slapen nog. Het vliegt vooruit. Maar één ding staat al vast. Als ik op 15 september in Sevilla vertrek komt de Freddy, een ex-collega, me daar uitwuiven. Samen met zijn partner Aliceke plant hij een sjiek bezoek aan Andalusië. Aangezien ik er op de middag reeds aankom en dus wat tijd vrij zal hebben om Sevilla te verkennen kunnen we al eens klinken op het avontuur. Geweldig sympathiek van mijnen ex-collega, ik verheug me al op het weerzien.