Het Donkengebied tussen Zennegat en de Rupel en Oud Heverlee in het Dijleland.

De zondagse wandelingetjes, te vinden op Marching.be, van Aktivia slaan weer aan bij de vrienden. Het wandeltochtje op zondag is, na een tijdje op een kersenpitje gesmeuld te hebben, nu reeds het 3de op rij. Een prima ontspanning en goed voor lijf en leden. En er is versterking bijgekomen. De Frans en Lydia, een sportief stel en wandelliefhebbers hebben mee de rangen vervoegd. Ook hun hondeke Fien, een Jack Russelke, stapt dapper mee. Met een vrolijk amalgaan van 2 ex-armen der wet, een koffiemarsjant (lees maar vertegenwoordiger) en ikzelf gaan we dus op stap in de natuur samen met de respectievelijke wederhelften. Een zalig toerke vanuit het Bloso domein in Hazewinkel en zo over de dijken naar Heffen werd het. Bij de inschrijving kreeg ik begot nog een speculase ventje van de Sint. Ik moet dus braaf geweest zijn dit jaar :-). Wat dreigende wolken en een fris briesje waren geen reden om thuis in je zetel te blijven hangen. De bottienen aan en stappen maar. Alhoewel, mijne maat de Walter zweert bij zijn caoutchouc botten om te stappen. Dat stapt gemakkelijk beweert hij. Edoch, als de nood zeer hoog is, hij heeft het trouwens zelf al ondervonden, en je je broek moet laten zakken achter een boom dan komt er wel wat behendigheid aan te pas om die nood te kunnen lenigen. Met de wetten der zwaartekracht dient immers rekening gehouden te worden. In dit geval zowel wat de rustplaats van je creatie betreft alsook wat betreft het behoud van je evenwicht. 
De opkomst was groot daar op Hazewinkel. Het mooie parcours zal daar wel debet aan gehad hebben met als gevolg dat er door het vele volk geen plaats meer was op de tussenstop in Heffen. Dan maar uitgeweken naar het duivenlokaal iets verderop. Een Gouden Carolus smaakte naar nog dus het werden er twee bij de belegde broodjes. Ondertussen lag heel de vloer vol slijk en aardeklonters afkomstig van de wandelaars hun bottienen. Ze waren met velen die het café binnenstuikten voor hun schof. Ik denk dat de cafébazin de zondagavond meer vuil van de vloer heeft moeten vagen dan al het vuil tesamen afkomstig van een gans jaar duiven in te korven. Reken daar de pluimen ook maar ineens bij. 
Een piepklein toerke van bijna 14km is het geworden. Fientje met haar korte pootjes heeft wel het dubbele getrippeld met de keren dat ze achter een geworpen stokje aanholde. Als afsluiter nog een toast in m'n kantinneke op 't Sint Anneke op de geslaagde donkenwandeling.  Waar naartoe nu zondag is de volgende vraag.

Naar foto-album : Album Donkenwandeling











Oud Heverlee in Vlaams Brabant is een bezoekje waard. Het ligt op de scheiding van het vroegere kolenwoud en de Dijlevallei. Het is een gebied waarin je in een weidse omgeving talloze wandelknoopunten kunt vinden waarmee je ontelbare keren zelf je wandelingen kan componeren. Mooie volle bossen met rustieke wandelpaadjes zijn er in overvloed. 
Vandaar dat deze week Oud Heverlee er uitgepikt werd om te gaan verkennen.  Van daaruit in een grote lus over Heverlee, Ormendaal, Langerode, Neerijse en de Dijle volgend tot in Korbeek-Dijle om zo terug aan de statie te belanden in Oud Heverlee. Ik schat droog gewogen een 25 kilometertjes. 

En na Angelo is er nog een wandelaar bijgekomen. De Marc, een ex-collega die ook liefhebber is van wandelingetjes in de natuur. Om 10 zijn we met z'n vieren afgestapt in de statie Oud Heverlee. Deze keer een vlotte treinregeling, je kijkt er zowaar van op. Prachtig weer ook. Ook deze keer was er een picknick voorzien. De Ronny zorgde voor pitta en broodjes, den Angelo voor de aperitiefhapjes, de Marc voor een lekker potteke soep en ik voor de wijn, de groentjes en de sauzekes. Een probleem stelde zich omdat we uitgerekend na een 6 tal kilometertjes een lemen schuilhut moesten aantreffen. Niks te zien totdat we tot het besef waren gekomen dat we de lus in omgekeerde zin aan het bestappen waren en die schuilhut maar eerst aan het einde van de wandeling zouden tegenkomen. Kom zoiets tegen ! Daarvoor lopen we dan met drieën met een GPS rond ! Iets verder troffen we dan toch een picknickplaatske aan. Het tafelblad stond zo scheef als een hark maar dat was geen belet om er een lekker dineetje op uit te stallen. Een doorgezaagd olievat deed eventjes dienst als komfoor om de branderkes in op te stellen. Picknicken half december, er zijn mensen die je als krankzinnig bestempelen. En toch is het genieten, schrijf dat maar even voor me op.  
Een heel mooi maar slijkerig parcours is het geworden. En jawel, ondanks de frisse wind die er stond, gaf het zonnetje nog een beetje haar warmte af. Mooie holle wegen, slingerende beekjes met beverdammen stromend naar immense vijverpartijen, beemden en paadjes die je door de heuvelende weiden voeren. Goed voor een 220 hoogtemeters stapplezier. Geen koeien meer te bespeuren in de weiden want die staan al een tijdje op stal. Ze liggen er maar kaal bij nu. De Catsjoe was helemaal in haar nopjes. Merkwaardig toch hoe zo een hond automatisch in herdermode overschakelt wanneer je zo in een klein groepje stapt. Telkens er iemand achterbleef stimuleerde dit haar argwaan en probeerde ze het groepje, haar roedel, terug bijeen te brengen. Tegen zonsondergang aan zochten we een pintje op. Dat werd ondertussen hoog tijd. Een brasserie in Zuidelijk Dijleland kon daarvoor zorgen. Een Brugse tripel op een buitenterrasje, dat smaakt wel. Binnen in de Brasserie zat het goed vol met taartjesverorberende en koffieslurpende dames, daarbuiten op het terras daarentegen was het ietske minder druk. Juist geteld 4 stappers en een hond die het er gezellig vonden. Ondertussen begon het al stevig te donkeren en nog een kilometerke of 7-8 moesten er gemaald worden. In het donker de bospaadjes volgen heeft wel iets. Zo met dat lampje op je kop heeft het wel iets spooky. De schaduwen van de bomen in de lichtbundel van je lampeke dansen dan op en neer. Mooi zo in het donkere bos.

De lemen schuilhut zijn we dan uiteindelijk toch nog tegengekomen maar geen kat was er te bespeuren. Ja 't is vroeg donker nu maar nog een beetje geduld en dan beginnen de dagen terug te lengen. Opnieuw bergop, de eindeloze kringloop van de natuur volgend. Als deze zich maar niet vroegtijdig wreekt voor de roofbouw en de aanslagen die het mensdom er op heeft gepleegd. Even voor het eindpunt bleek het nog wat vroeg om de trein te nemen. Dat was een geldig excuus om nog het bistrootje 'De Sortie' binnen te duikelen voor een laatste afsluiter. Daarna de trein op en terug huiswaarts na een mooie dag natuur in een prachtige streek. De batterij kan er weer even tegen. Toch tot volgende week hoogstwaarschijnlijk want dan trekken we er terug op uit.  'Ik ben weeral wreed blij dat ik content ben' declameerde de Ronny na afloop van het wandelingetje. Marc en den Angelo moeten er net als ik ook zo over gedacht hebben.   

  Naar foto-album : Album Oud Heverlee