Deze keer er eens alleen op uit. 'Mot kenne' zegt den Hollander. De eindejaarsperiode leent er zich niet toe om makkelijk de violen op elkaar af te stemmen om een geschikte dag te pinnen. Geen erg er komen nog dagen genoeg. De Ronny en de Catsjou zaten nog ergens in de Ardennen, de Marc en den Angelo hadden elders eindejaarsverplichtingen.
't Kwam ineens op als grote k.., weliswaar zonder hoofdletter geschreven. 's Morgens bij het ontwaken nog wat liggen prakizeren ... eruit of niet ? Schoofzakje maken of niet ? Nog eens omdraaien of hoe zit het ? De poes kwam de knoop doorhakken. Stilletjes kwam ze onder het bed doorgeslopen en met een poezesprong op mijne kop en het obligate dabwerk naderhand maakte ze het me enigszins duidelijk. Eruit en er op uit. Bokes gesmeerd, een paar blikjes cola, geen pintje want dat drink je uitsluitend met maten, met mate ook, 't was rap gefikst.
Rond een uur of 10 stond ik al op de parking van Appels. Appels een deelgemeente van Dendermonde. Een landbouwdorpje in de Denderstreek geprangd tussen de Dender vallei en het Scheldebekken. De oorsprong van haar benaming is nog niet duidelijk. De Apls een beekje dat vroeger jaren door het gebied stroomde zou een aanwijzing kunnen zijn maar ook de verering van de Heilige Appolonia, voor alle duidelijkheid niet die van Prince, zou een aanknooppunt kunnen zijn. In alle geval drukt de stempel van de stad Dendermonde zwaar door op het Scheldedorpje. Langs de gehele wandeling wordt de rivaliteit tussen de ajuinenstad Aalst en de kopvleesfretters van Dendermonde aangescherpt met toeristische info-bordjes. Het Ros Beiaard heeft wel debet aan die eeuwenoude vete. Naar het schijnt danken de Dendermondenaren hun scheldnaam aan het feit dat de Aalstenaars hun buurstedelingen verweten dat ze de hondekadavers uit de Dender visten en daarmee hun 'kop', voor de Noorderburen 'Zult' maakten.
Maar ik was er op uit voor een toerke. De eerste kilometers waren niet zo denderend. Stukje dorp over beton en dan langs een oude Schelde- of Denderarm richting Scheldeloop. Geen mooi stukje. Een vies stinkend fabriek walmde een geur uit die me deed denken aan verbrande pistonnekes van een speelgoedrevolver uit mijn jeugd.
En zo wat verder wandelend langs de Schelde kon ik aan het Appelsveer mijn 's morgens gemaakte bokes binnenspelen op een bankske. Geen veerman te bespeuren alhoewel er een veerdienst met permanentie wordt gegarandeerd. Van een vriendelijke mens die passeerde kreeg ik daar op mijn bankske alle égards. 't Was vrij winderig daar aan die pont en lang heb ik daar niet gezeten. Iets later kwam ik aanbeland bij de Sint Onolfsdijk. Mooie wandeling zo langs dat jaagpad. De rietkragen op de scheldeoever zijn betoverend. Net toefjes room op een gebakje van een meester banketbakker. Wilde ganzen die hoog boven je kop luid gakkend overvliegen en de V van victory tekenen in de vaalgrijze hemel. Op weg naar waar ? Alleszins ver van hier, de horizon voorbij. Het laat je dromen. Een veerpontje dat werkloos afgemeerd ligt, een éénzame fietser die je voorbijrijdt, een landschap dat de slaap opzoekt en de eeuwige rust moet ontberen vanwege eb, vloed en stormtij op die grote stroom die haar deze rust nooit zal gunnen. En toch is het bevreemdend zo zonder gezelschap deze wegeltjes te bewandelen. Gans verschillend van een camino heb je toch min of meer behoefte aan een klapke onderweg. Dat was nu niet het geval. Solo slim was het. Ietskes verder, aan de Sint Onolfsdijk mondt de Dender uit in de Schelde. Een indrukwekkend sluizencompleks tref je daar aan. Een tijsluis ter verduidelijking voor de ingewijden. De Dender die oorspronkelijk door Dendermonde vloeide werd omgeleid om scheepvaart mogelijk te maken tot Aalst. De oude Dender, afgesloten weliswaar, loopt nog steeds door de oude stadskern. Een frisse wind was van de partij daar aan die sluis maar dat was hoegenaamd geen probleem om iets later de Maay binnen te duikelen. De Maay, een stiltegebied van Dendermonde, zo las ik althans op de infobordjes, moest wandelende recreanten een absolute rust garanderen in deze contreien. Stilte ? Gooi er je klak maar naartoe ! De omringende gewestwegen zorgden voor zo'n achtergrondlawaai dat de controverse je bijna in een deuk deed belanden. En toch merk je dat er mensen zich inspannen om de natuur te helpen om zich te handhaven. Weliswaar is de vrijwilligerswerk van talrijke natuurminnende mensen en dat stemt hoopvol. We gaan er op vooruit.
Zo, ik heb even de tijd gevonden om mijn tripke neer te pennen. Vrouwlief is met zoonlief gaan shoppen in Rotterdam ... dat gaf me even een adempauze. Deze week trek ik er opnieuw op uit. De bestemming laat ik aan de Catsjoe over :-) ? Que sera sera.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.