Aan XVII Nîvose MMXV, volgens de Napoleon met zijne republikeinse kalender een dag in de winter- of sneeuwmaand en volgens mij een doordeweekse donderdag in december, ontbrak het mijn inziens aan elk kenmerk een winterdag waardig. Sneeuw of vorst nada. Ja toch wel maar dan ergens ver weg in de steppen of de toendra van Siberië. Zonder blikken of blozen orakelde de weergodin Sabine er een 14°C uit op de kijkbuis alsof het nog volop lente was. Volgens mij zijn haar weergoden behoorlijk het Noorden kwijt maar haar uitspraak gaf reden om er op uit te trekken in de weidse natuur. Maar waar weeral naartoe deze keer ? Keuze genoeg dat wel en dit niettegenstaande we in een piepklein landje wonen van ocharme maar een zakdoek groot ! Van de Faluintjesstreek had ik nog nooit gehoord laat staan er ooit geweest te zijn.
Met een blauwdruk uit de website van Routeyou ben ik dan maar aan de slag gegaan om het wandelingetje wat te verfraaien. Het Kravaalbos, een pareltje, was er niet in opgenomen in deze blauwdruk en dat vond ik een beetje jammer. Ik heb er dan maar een stukje aangebreid. Het Kravaalbos is net zoals het Hallerbos en het Zôniënwoud een versnipperd restant van het immense kolenwoud dat zich vroeger jaren uitstrekte van de Noordzee tot aan de oevers van de Rijn. Het bos is nu in privébezit maar grote gedeelten zijn toegankelijk voor de natuurminnende mens. Volgens ingewijden in de lokale fauna zouden er zich nog een 30-tal reeën in het bos ophouden. Ik hoopte er enkele te kunnen spotten. Op ornithologisch gebied is het eveneens een kanjer. Het is een overwinteringsgebied voor de buizerd en de ransuil. Het spotten van groot wild en zeldzame vogels geeft altijd een meerwaarde aan je natuurtochtje. Hopelijk worden er de mooie paadjes en de rust waarvan men spreekt niet geteisterd door mountainbikers die hier hun overschot aan testosteron op hun pedalen kwijt willen raken. Ik wil ter verduidelijking niet alle cyclo adepten over dezelfde kam scheren. Er zijn er toffe bij ook !
Vorige nacht 'op den bots' bij 'Stinne' terechtgekomen. Heerlijk oervlaams bruin café waar de sfeer van vroeger en de nostalgie vanaf druipen. Een uniek interieur met de specifieke geurenmix van bier, bruine zeep en slapeloosheid. De aanwezige juke box draait nog 45 toeren singles! Een samengeraapt terras onder een paar slingers veelkleurige lampen. Supervriendelijke service en heerlijk fris getapte pinten! Wat een verrassing, wat een heerlijk moment!
De Ronny of den Angelo zouden zorgen voor het geestrijke vocht. Een eendencassoulet vergezeld van wat gebakken petatjes zou mijn bijdrage worden voor het stillen van het hongergevoel onderweg. Voor onze 4de musketier, de Marc, was het nog onduidelijk of hij zich kon vrijmaken van zijn professionele verplichtingen.
Afspraak om 9 uur aan de statie van Puurs met den Angelo en we zouden wel zien of d'Artagnan kon komen opdagen.
De Ronny en de Catsjoe zouden ons daar oppikken om van daar uit samen naar onze bestemming te bollen.
De Marc was dan toch komen opdagen en een halfuurtje later stond de Ronny zijn automobiel in een dorpsstraatje van het gehuchtje Baardegem. Complete stilte daar in dat door God en klein Pierke verlaten oord. Met z'n vijven op schok richting Kravaalbos langs kleine dorpswegeltjes en beemden in een zachtglooiend decor. Mooi mooi. Al na een halfuurke werd het behoorlijk warm en verhuisden de windstops richting backpack. Ik geloof dat er naar de eerder aangekondigde 14°C met de klak was gegooid, volgens mij was het er ruim boven bij momenten. Tof, lachen en zeveren onderweg op de modderwegeltjes die je wel tot oplettendheid aanmaanden wilde je niet tijdens de lachpartijen uitschuiven en op je gevelwerk belanden. De Catsjoe in 4 x 4 modus had daar zichtbaar minder problemen mee en deed weeral haar uiterste best om het groepeke bijeen te houden. Een vrolijke dorpsbewoner, op stap met zijn viervoeter deed haar even haar taak vergeten. Met "Is 't een teefke ?" viel hij bij het beginnende snuffelwerk maar meteen met de deur in huis. Zijn guitige oogjes spraken boekdelen. "Dan kan t' gi kaat" stelde hij vast. "Hierzi, aa zister" probeerde hij zijn hond wijs te maken. Met "Wa vinne van aa brier ?" richtte hij zijn volgende vraag aan de Catsjoe. Zijn Olsjterse accent (Aalst) kon hij niet onder stoelen of banken steken. Grappig en wat een taalrijkdom die verschillende dialekten van onze moedertaal ons toch opleveren !
Tijd om te schoven. Een enorme gesneuvelde boomstam in het Kravaalbos werd omgetoverd tot een waar eetsalon. De branderkes kwamen te voorschijn en het kokerellen kon beginnen. De Marc had 's avonds voordien nog een enorme appelcake gebakken. Zelf was hij niet zo tevreden van zijn bakwerk maar ik, noch de anderen konden er iets op aanmerken. Lekker zene ! De Ronny had een mélange gemaakt van 3 verschillende appelations contrôlées, lees wat kletskes overschot van wijn bijeen, en in een thermosfleske gebotteld. Origineel en prima om de eendencassoulet en gebakken petatjes door te spoelen. Als dessertje nog een Irish coffee, alles er op en eraan en daarna opgekrast voor nog wat meer stapplezier. Veel gelachen onderweg maar toch ook diepgaande gesprekjes over kroost en gezin kwamen aan bod. Volgens mij kunnen zo'n diepgaande wandelbabbels soms meer opbrengen dan het uren doorgezakt neerhangen op de sofa van de één of andere zieleknijper. Dat is alleszins hoe ik er over denk.
Hoog tijd om de Afflighem te gaan proeven. Helaas het bruine café 'Bij Stinne' bleek voor nachtbrakers bestemd. Eerst om 7 uur 's avonds gingen de deuren open van deze dranktempel. Wat verder in Meldert kon aan deze behoefte voldaan worden. 't Begon al te donkeren ondertussen en er moesten nog een paar kilometerkes gestapt worden langs de slijkwegeltjes. Lampeke op de bol en stappen maar. Nu richting Moorsel. In Moorsel werden we door een paar jonge gasten aangesproken die op een caféterraske een sigaretje aan 't smoren waren. We moesten even binnenkomen. Waarom niet ? Ze waren ook geïnteresseerd in wandelen. De dodentocht hadden ze al op hun palmares staan. Eén van hen, een student aan de hogere zeevaartschool in Vlissingen ambieerde per toeval ook een Santiagotocht. Hij pikkelde een beetje en om onze twijfels omtrent de haalbaarheid van zo'n tocht weg te nemen verduidelijkte hij meteen de oorzaak van z'n mankepoot. Hij had verdorie met een kettingzaag in zijn been gezeten. Pijnlijke toestand alleszins maar een fotootje van zijn blessure in mijn blog zou hij ten zeerste op prijs gesteld hebben. Leuk stel die gasten. Van fotokes gesproken, ik heb er weer enkele mooie kunnen versieren. Den Angelo wou niet mee op de fotokes. Reden daarvoor lag bij zijn coiffeur. Met een slecht ingestelde tondeuse had die een jaap getrokken op zijn hersenpan zodat die kaalgeschoren lap diende bedekt te worden met zijn muts. Bij het bekijken van de fotokes moet je dus niet denken dat onze 3de musketier de één of andere gemaskerde terrorist is. Nummer 4 uit het jeugdig cafégezelschap was al uit bed om halfvier. Gaan werken, een pintje gaan drinken. Nu moest hij nog naar een feestje om daarna maar weer terug 2 uurtjes te kunnen gaan pitten vooraleer terug naar het werk te stappen. Waar is den tijd dat ik dat ook nog kon :-) ?
Tijd om terug naar huis te gaan. Nog een goed uurke stappen vooraleer we terug aan ons startpunt kwamen. Den auto in en terug naar af, de statie van Puurs. Te vroeg echter en in plaats van nog een klein uurtje op het perron te koekeloeren kon er gerust nog een laatste slok bij. Nog een vluggertje dus in een kroegje met een sfeervol interieur. Een gloednieuw ogend solexbrommerke uit 1955, even oud als ik, was het pronkstuk van de cafébaas zijn meubilair ... Genieten tot het allerlaatste moment, zo hoort het te zijn. Sjieke dag, een kadoke weeral :-). Bedankt maten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.