Een kerstboodschappeke

Langzaam sterft wie slaaf van sleur wordt,
elke dag hetzelfde pad beloopt,
niet van doel verandert,
de kleur van zijn kleren niet durft te veranderen,
en niet met vreemden praat.

...

Langzaam sterft wie hartstocht schuwt,
voor zwart op wit kiest
en liever de puntjes op de i heeft dan kolkende gevoelens,
die ogen weer doen vonken,
glimlachjes vrijwaren van verveling,
harten behoeden voor val en tranen.
...

Langzaam sterft wie de tafel niet ondersteboven keert
als zijn werk hem ongelukkig maakt,
die niet verzaakt aan zekerheden om een droom na te jagen,
niet ten minste één keer in zijn leven
zich permitteert wijze woorden in de wind te slaan.
...

Langzaam sterft wie niet reist, niet leest,
niet naar muziek luistert, zichzelf niet aardig vindt.
...

Langzaam sterft wie zijn eigenliefde vernietigt,
wie geen hulp aanvaardt.
...

Langzaam sterft wie zijn dagen vult
met weeklachten over zijn droevig lot of de obstinate regen.
...

Langzaam sterft wie een project opgeeft
nog voor het is aangevat,
geen vragen stelt bij wat hij niet kent
of geen antwoord geeft op vragen over wat hem vertrouwd is.
...

Het leven kost veel meer moeite dan louter ademhalen.

Enkel brandend geduld zal ons in staat stellen
stralend geluk te veroveren.
...

Leef nu!

Durf nu!

Handel nu!

Laat je niet langzaam sterven.

VERZAAK NIET AAN HET GELUK!
...