* Naar het Steentjesbos in Boortmeerbeek

Met z'n drietjes vandaag. Ik, de Ronny en de Catsjoe. Mijn nieuwe stapschoenen moesten dringend ingelopen worden tegen dat ik volgende week aan mijn Pieterpad begin. Dat is altijd een risico, stapschoenen kunnen je wel goed passen maar oordelen of ze werkelijk okee zijn kan je enkel na enkele tientallen kilometertjes non stop. Men geeft ook de raad om nieuwe stapschoenen niet te passen in de vroege ochtend. Tijdens de dag zwellen je voeten op en dat scheelt in de maatvoering. Een beetje lastig en voor een goed deel een gok. Bovendien kan je moeilijk vragen aan de schoenverkoper of je er eerst eens een dagje mee mag rondlopen. Ook al is het een investering van rond de 200€, ik denk het antwoord te kunnen raden. Maar goed, ze werden goed bevonden want ze passen als gegoten. Geen blaren of blijnen, dat is al veel waard.

Deze keer werd er nog maar eens geopteerd voor een toertje niet te ver van huis en niet te lang. 20 paaltjes was meer dan genoeg. Met de trein naar Weerde, een halte verder dan Mechelen en dan te voet in een achtvormige lus rond Elewijt richting Schiplaken voor een verkenning van het Steentjesbos. Even kwam er een onweerdreiging opzetten maar dat was loos alarm. Het werd al vlug een prachtig zomerweertje. De eerste kilometers waren vrij saai langs de grote baan en ik vreesde een beetje dat er veel beton moest doorgedraaid worden. Onterecht. Eens we Elewijt waren gepasseerd zaten we volop in het groen. Een mooie omgeving maar vergeven van de verbodsborden die je er moesten voor behoeden om private eigendommen te betreden. Het zijn geen arme stumperds die daar wonen en zoals de beesten overal hun poot opheffen om met hun geurvlaggen hun territorium af te bakenen, zo plaatsen die grootgrondbezitters hun verbodsborden om hun domein te vrijwaren van ongenode gasten.  Het Steentjesbos leunde vlak tegenaan die privaatdomeinen. Dit 42 ha grote bos ligt in het noorden van de gemeente Kampenhout en vormt de grens met Hever-Schiplaken en Elewijt. Onlangs kwam dit bos nog in het nieuws omdat er met strychnine vergiftigde worstjes werden aangetroffen. Her en der werden die in het landschap op een stokje geprikt. Men had het sterke vermoeden dat dit het werk was van snode jagers die op deze manier de concurrentie van vossen wilden counteren. Stel je voor dat de Catsjoe er zo eentje zou gevonden hebben ! 

Aan het kasteel van Schiplaken toegekomen, iets voor het bos in zicht kwam, was er weeral zo een bord met verboden toegang neergepoot. Fotootjes moesten door het hek genomen worden. Dit kasteel is een oud-middeleeuwse burchtsite met het kenmerkende hooghof en neerhof. Dit 18de-eeuwse neoclassicistische kasteel werd in 1914 door de Duitsers in brand gestoken. Na de oorlog werd het in zijn oorspronkelijke stijl herbouwd. De in losse U-vorm er rond opgestelde dienstgebouwen dateren uit de 18de en 19de eeuw. In de nabijheid liggen een half ommuurde moestuin en oranjerie. Restanten van de oorspronkelijke motte, een middeleeuwse kunstmatige heuvel, waarop meestal een verdedigingswerk was aangebracht, zijn nog herkenbaar aanwezig. De slotgracht rond het neerhof is nog grotendeels aanwezig. De gracht rond het kasteel zelf is gedempt. In het domein zelf bevindt er zich een grote ijskelder. Jammer dat we er geen bezoekje konden brengen. Nog een beetje stappen en we zaten middenin het Steentjesbos. Dit gebied bestaat uit een gemengd loofbos. In het voorjaar is de flora er erg gevarieerd. Bosanemoon, dalkruid, donkersporig bosviooltje, sleutelbloem en eenbes worden er overvloedig aangetroffen. Ook vogelspotters kunnen rekenen op een uitgebreid assortiment gevederde vrienden zoals onder andere de grote bonte specht, middelste bonte specht, kleine bonte specht, groene specht, zwarte specht, boomklever, boomkruiper, buizerd, matkop, sperwer en havik. Ree, konijn, haas en de gewone dwergvleermuis worden ook regelmatig waargenomen in het bos. De paden in het bos zijn net zoals tunnels. Onder een zwaar bladerdak gedragen door uitgroeiende takken slingeren de paadjes zich een weg tussen de bomen. Prachtig om wandelen !
Aan de rand van het bos hebben we een bankje kunnen versieren om te schoven. Merkwaardig dat we op het ganse traject tot dan toe geen enkel picknicktafeltje of bankje hebben aangetroffen. Opvallend ook de afwezigheid van wandelaars of andere recreanten. Kinderen en hun ouders vinden hun weg niet meer naar de natuur. Het is nochthans de grote schoolvakantie ... 
Daar op dat bankje hadden we zicht op de aanvliegroute naar Zaventem. De Ronny begon tussen de slokskes wijn, hij had een fleske meegebracht, de trafiek te timen. Elke 2 minuten kwam daar een vlieger naar beneden. Soms kwamen ze zelfs nog vlugger achter elkaar. Hou houden ze het in godsnaam veilig ? 
Er moest nog teruggekeerd worden naar het station. Deze keer langs de rijkbegroeide oevers van de Zenne en deze volgend tot aan de Weerdse vijvers. Een mooi natuurgebied maar ik vond dat die Zenne maar kwalijk rook. Nochthans zwommen er eenden en zwanen in rond. 
Terug in Weerde passeerden we Het Steen of ook wel het Rubenskasteel genoemd. De oudste gekende bewoning situeert zich in de 13de en 14de eeuw. Het kasteel had lang een belangrijke strategische rol, waardoor het ook sterk te lijden had. In 1635 werd het eigendom van Pieter Paul Rubens en Hélène Fourment, die het tot buitenverblijf lieten in inrichten. 
Nog een klein stukje en de wandeling zat er op. Nog een pintje als afsluiter in de 'Rut' een gezellige statiekroeg tussen de 2 spoorbermen in die de NMBS daar rijk is. De Catsjoe werd er direct aangehaald door een dame die zich liet aanspreken met Christel. Een kleurrijke sympathieke volksfiguur. Ze woonde in een bungalow iets verderop. Ze wachtte op het terras haar dochter en schoonzoon op. In afwachting trakteerde ze ons nog op een pint terwijl het mens het toch zichtbaar niet al te breed had. Tijd voor een grapje vond ze ! De Catsjoe had zich al naast haar neergevleid op de terrasbank. Waarschijnlijk als gevolg van de snoepkes die er aan haar zijde te verhapscharen vielen. Toen dochter er aankwam vroeg die wat die hond daar naast haar deed. Die heb ik gevonden aan een boom zei ze droogweg. Een volleerde actrice die Christel en dochterlief tuinde er met open ogen in. Jaja, ze hield het nog een heel poosje vol vooraleer dochter en schoonzoon de grap inzagen. De Ronny lag ondertussen ook al dubbel. 
Vooruit nu maar, de trein naar huis was in aantocht. In Berchem viel er nog meer dan een uur te wachten op een verbinding naar huis. Die kon nuttig verbeid worden in de Lijmstok. Een afsluiterke die we consumeerden in compagnie van een jonge kerel die juist was vrijgelaten uit het prison. 't Zag er helemaal geen bandiet uit en het deed hem zichtbaar goed dat hij zijn verhaal eens kwijt kon aan onbevooroordeeld volk. En dat hij zijn les geleerd had ! We hoopten het voor hem en we wensten hem succes. Alleszins zal hij het niet makkelijk hebben want ze hadden hem na het uitzitten van zijn straf zonder 1 cent op straat gezet. Het is weeral een heel bewogen dag geworden. Een gebalanceerde mix van natuurschoon en verhalen uit het leven gegrepen.