De scoutskes zitten daar nog in Numansdorp op hun zomerkamp en na afloop van de wandeling zouden we hen even gaan bezoeken en tegelijkertijd mee aan kunnen schuiven voor de kampkost. Altijd tof als je weet dat je je daar welkom voelt. Ze waren al verwittigd van onze komst.
Numansdorp is een dorp en voormalige gemeente in de provincie Zuid-Holland, gelegen in de Hoeksche Waard aan het Hollandsch Diep. Gelegen in de Numanspolder kreeg Numansdorp in 1642 haar naam. Voorheen sprak men van Buitensluis. Onenigheid tussen de heren van Cromstrijen en de eigenaren van Zuid-Beijerland was de oorzaak dat de bedijking van deze polder lang op zich heeft laten wachten. De eerste bebouwing van het dorp vormde zich rond een uitwateringssluis aan de Numanspoldersedijk (nu Molendijk) en van daaruit verder langs de Binnenhaven. In 1647 werd er begonnen met de bouw van een kerk. In 1780 werd de toren van deze kerk vervangen omdat deze dusdanig bouwvallig was, dat men vreesde dat hij bij een volgende storm in zou storten. Rond de eeuwwisseling van de 19e op de 20e eeuw werd de bebouwing stevig uitgebreid. De uitwateringssluis was tot 1662 een houten sluis. Hierna is de sluis van steen gemaakt. Aan het Hollandsch Diep in de zeedijk van de Torensteepolder heeft Numansdorp een sluisdeur. Deze stamt nog uit de tijd van eb en vloed van voor 1970 toen het Haringvliet en het Volkerak nog niet afgedamd waren met de stormweringen. Het zijn echte artiesten die Hollanders in het beheersen van het hen omringende water. Afsluitdijken, sluizen, afwateringskanalen, pompgemalen, enz enz.... stuk voor stuk waterbouwkundige meesterwerken.
In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 werden grote delen van Zeeland, de Zuid-Hollandse eilanden en delen van Noord-Brabant overstroomd. Ook Numansdorp werd door deze watersnood geraakt. Het hoge water en de sterke noordwesterstorm veroorzaakten verschillende dijkdoorbraken. Die nacht vonden 56 inwoners de dood. Numansdorp had met dit aantal het hoogste aantal doden van het hele eiland. De meerderheid van deze doden, 54, vielen op de Ambachtsheerlijkheid Cromstrijen, waar hele huizen en gezinnen waren weggeslagen. De laatste lichamen werden pas in juni dat jaar gevonden. Daarnaast verdronken ongeveer 500 paarden, koeien, varkens en veel pluimvee. 136 huizen en boerderijen waren volledig vernield, ongeveer 850 huizen hadden waterschade en meer dan 2.800 inwoners werden geëvacueerd. Daarnaast hadden de akkers ongeveer 14 dagen onder water gestaan. Door het zilt dat achterbleef op de akkers, werd er dat jaar weinig geteeld.
Een beetje stappen nu. Rond halftien zijn we dan vertrokken in Dordt. Els stond op scherp en zette er al van in den beginne een stevige pas in. Enkele straatjes in het voorstedelijk gebied doorgestapt en we zaten al aan de Biesbosch. Eveneens een prachtig, tja natuurpark zal ik het noemen, doorspekt met kreekjes, eilandjes, zandstrandjes en voor de rest badend in het groen. De Amer en de Nieuwe Merwede vloeien iets onder Dordrecht en versmelten in het Hollandsch Diep. Tussen de 2 rivieren loopt de Biesbosch verder. Het ganse natuurgebied is wel bijna 100 km² groot. We hebben er maar een klein stukje van gezien want we zaten zo in de Hoeksche Waard. Even de tunnel onder de Dordtse Kil en verder een groot stuk langs de dijken tussen het water van de Kil en de polder. Oorverdovende herrie van razende auto's en vrachtwagen daar onderin die tunnel. Eens buiten heb je dat contrast met de natuur. Op de dijken lopen er ontelbare schaapjes met lammetjes rond dus je moet goed de hekjes sluiten wil je er op wandelen en goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Als je nog nooit schapenkeutels hebt gezien ... this is the place to be ! Maar wat een magnifiek decor door dat weids uitzicht op de polder daar boven op die dijken ! Komt daar nog bij, en dat wist Els ons dat te vertellen, de boeren worden gesubsideerd door het bestuur om rond hun akkers veldbloemen te zaaien. Vele velden zijn daardoor omzoomd met een 3 meter breed bloementapijt. Het is gewoon onvoorstelbaar al die pracht.
Van de Kiltunnel tot aan het Diep is het wel 7 km dijkpad maar na een 3-tal kilometertjes noopte een aanpassing van de wandelweg ons dit pad te verlaten. Binnenlandwaarts, dwars door de polders zijn we zo naar Strijensas afgedaald. Halverwege en ondertussen hoog tijd voor de picknick aan te spreken. Op een bankje aan een charmant havengeultje, kan het idyllischer ? Dat smaakte weeral zie !
Op een paar dreigingetjes na was het al droog gebleven maar nu begon er een scherpe wind op te steken en zwelden er in de verte opnieuw grijze donderwolken aan. Tijd om door te gaan. We konden de Hoekse Waard binnenduikelen. Vlak buiten Strijensas ligt een natuurgebied genaamd de 'Oeverlanden'. Nog nooit heb ik zo een schoon opgewaardeerd natuurgebied gezien. Waterplassen, houten bruggetjes van eilandje naar eilandje, vlakke terreinen, de bodems hiervan bestrooid met een onovertroffen kleurpalet aan miljoenen bloemen en lage struikjes. Enkele voorhistorische runderen grazen er op hun gemakske of nemen een badje in de glasheldere plassen en poelen. Ik heb er zelfs een witte reiger gespot. Kortom, het was daar een lust voor het oog en een voor mij ongekende ervaring daar rond te kunnen wandelen. Er waren daar trouwens geen andere wandelaars te bespeuren. We hadden het kot voor ons alleen.
Nog een goeie 10km tot aan de eindmeet vielen er te stappen. Els ging er nog steeds een gat van door terwijl de Ronny al stilletjes fata morgana's begon waar te nemen. In plaats van luchtkastelen zag hij overal luchtkroegen. Waarschijnlijk vanwege het gebrek aan het gebruikelijk kroegstopje onderweg. Hij vroeg of Els haar achternaam soms 'Zweep' was. Pittig madammeke dat serieus wat vaart zette achter het wandelwerk. Een gemiddelde van 5,4 km/u wil al wat zeggen. Toch is dat voor langere afstanden een goeie techniek. Je wordt er minder moe van. Overdrijven mag je natuurlijk niet want dan komen de blaren en blijnen om de hoek kijken. Tegen 5 uur waren we op het scoutskamp aangekomen. De Ronny kon er eindelijk zijn lang ontbeerde Duvel bemachtigen en de Catsjoe haar bullepees. Een gezellig klapke werd er gedaan met de daar aanwezige kookouders en daarna konden we mee aanschuiven aan de kampdis. De pot verschafte verse soep, aardappeltjes, bloemkolen en boerenworst. Een smakelijke en gezellige afsluiter van een sjieke wandeldag.
Els werd terug naar Dordrecht gebracht, de Ronny en de Catsjoe thuis afgezet. Het werd al donker buiten. Jazeker, de dagen beginnen al opnieuw te korten.
Nu maandag is het de zoveelste grote dag. Het vertrek naar Pieterburen boven Groningen voor mijn Pieterpad. Toch weer een beetje die plankenkoorts die komt opzetten. We weten ondertussen al dat dit vlug verdwijnt en plaats maakt voor de verwondering van het onderweg zijn. We gaan alvast ons best doen en er proberen ten volle van te genieten.
Created with flickr slideshow.
Numansdorp is een dorp en voormalige gemeente in de provincie Zuid-Holland, gelegen in de Hoeksche Waard aan het Hollandsch Diep. Gelegen in de Numanspolder kreeg Numansdorp in 1642 haar naam. Voorheen sprak men van Buitensluis. Onenigheid tussen de heren van Cromstrijen en de eigenaren van Zuid-Beijerland was de oorzaak dat de bedijking van deze polder lang op zich heeft laten wachten. De eerste bebouwing van het dorp vormde zich rond een uitwateringssluis aan de Numanspoldersedijk (nu Molendijk) en van daaruit verder langs de Binnenhaven. In 1647 werd er begonnen met de bouw van een kerk. In 1780 werd de toren van deze kerk vervangen omdat deze dusdanig bouwvallig was, dat men vreesde dat hij bij een volgende storm in zou storten. Rond de eeuwwisseling van de 19e op de 20e eeuw werd de bebouwing stevig uitgebreid. De uitwateringssluis was tot 1662 een houten sluis. Hierna is de sluis van steen gemaakt. Aan het Hollandsch Diep in de zeedijk van de Torensteepolder heeft Numansdorp een sluisdeur. Deze stamt nog uit de tijd van eb en vloed van voor 1970 toen het Haringvliet en het Volkerak nog niet afgedamd waren met de stormweringen. Het zijn echte artiesten die Hollanders in het beheersen van het hen omringende water. Afsluitdijken, sluizen, afwateringskanalen, pompgemalen, enz enz.... stuk voor stuk waterbouwkundige meesterwerken.
In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 werden grote delen van Zeeland, de Zuid-Hollandse eilanden en delen van Noord-Brabant overstroomd. Ook Numansdorp werd door deze watersnood geraakt. Het hoge water en de sterke noordwesterstorm veroorzaakten verschillende dijkdoorbraken. Die nacht vonden 56 inwoners de dood. Numansdorp had met dit aantal het hoogste aantal doden van het hele eiland. De meerderheid van deze doden, 54, vielen op de Ambachtsheerlijkheid Cromstrijen, waar hele huizen en gezinnen waren weggeslagen. De laatste lichamen werden pas in juni dat jaar gevonden. Daarnaast verdronken ongeveer 500 paarden, koeien, varkens en veel pluimvee. 136 huizen en boerderijen waren volledig vernield, ongeveer 850 huizen hadden waterschade en meer dan 2.800 inwoners werden geëvacueerd. Daarnaast hadden de akkers ongeveer 14 dagen onder water gestaan. Door het zilt dat achterbleef op de akkers, werd er dat jaar weinig geteeld.
Een beetje stappen nu. Rond halftien zijn we dan vertrokken in Dordt. Els stond op scherp en zette er al van in den beginne een stevige pas in. Enkele straatjes in het voorstedelijk gebied doorgestapt en we zaten al aan de Biesbosch. Eveneens een prachtig, tja natuurpark zal ik het noemen, doorspekt met kreekjes, eilandjes, zandstrandjes en voor de rest badend in het groen. De Amer en de Nieuwe Merwede vloeien iets onder Dordrecht en versmelten in het Hollandsch Diep. Tussen de 2 rivieren loopt de Biesbosch verder. Het ganse natuurgebied is wel bijna 100 km² groot. We hebben er maar een klein stukje van gezien want we zaten zo in de Hoeksche Waard. Even de tunnel onder de Dordtse Kil en verder een groot stuk langs de dijken tussen het water van de Kil en de polder. Oorverdovende herrie van razende auto's en vrachtwagen daar onderin die tunnel. Eens buiten heb je dat contrast met de natuur. Op de dijken lopen er ontelbare schaapjes met lammetjes rond dus je moet goed de hekjes sluiten wil je er op wandelen en goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Als je nog nooit schapenkeutels hebt gezien ... this is the place to be ! Maar wat een magnifiek decor door dat weids uitzicht op de polder daar boven op die dijken ! Komt daar nog bij, en dat wist Els ons dat te vertellen, de boeren worden gesubsideerd door het bestuur om rond hun akkers veldbloemen te zaaien. Vele velden zijn daardoor omzoomd met een 3 meter breed bloementapijt. Het is gewoon onvoorstelbaar al die pracht.
Van de Kiltunnel tot aan het Diep is het wel 7 km dijkpad maar na een 3-tal kilometertjes noopte een aanpassing van de wandelweg ons dit pad te verlaten. Binnenlandwaarts, dwars door de polders zijn we zo naar Strijensas afgedaald. Halverwege en ondertussen hoog tijd voor de picknick aan te spreken. Op een bankje aan een charmant havengeultje, kan het idyllischer ? Dat smaakte weeral zie !
Op een paar dreigingetjes na was het al droog gebleven maar nu begon er een scherpe wind op te steken en zwelden er in de verte opnieuw grijze donderwolken aan. Tijd om door te gaan. We konden de Hoekse Waard binnenduikelen. Vlak buiten Strijensas ligt een natuurgebied genaamd de 'Oeverlanden'. Nog nooit heb ik zo een schoon opgewaardeerd natuurgebied gezien. Waterplassen, houten bruggetjes van eilandje naar eilandje, vlakke terreinen, de bodems hiervan bestrooid met een onovertroffen kleurpalet aan miljoenen bloemen en lage struikjes. Enkele voorhistorische runderen grazen er op hun gemakske of nemen een badje in de glasheldere plassen en poelen. Ik heb er zelfs een witte reiger gespot. Kortom, het was daar een lust voor het oog en een voor mij ongekende ervaring daar rond te kunnen wandelen. Er waren daar trouwens geen andere wandelaars te bespeuren. We hadden het kot voor ons alleen.
Nog een goeie 10km tot aan de eindmeet vielen er te stappen. Els ging er nog steeds een gat van door terwijl de Ronny al stilletjes fata morgana's begon waar te nemen. In plaats van luchtkastelen zag hij overal luchtkroegen. Waarschijnlijk vanwege het gebrek aan het gebruikelijk kroegstopje onderweg. Hij vroeg of Els haar achternaam soms 'Zweep' was. Pittig madammeke dat serieus wat vaart zette achter het wandelwerk. Een gemiddelde van 5,4 km/u wil al wat zeggen. Toch is dat voor langere afstanden een goeie techniek. Je wordt er minder moe van. Overdrijven mag je natuurlijk niet want dan komen de blaren en blijnen om de hoek kijken. Tegen 5 uur waren we op het scoutskamp aangekomen. De Ronny kon er eindelijk zijn lang ontbeerde Duvel bemachtigen en de Catsjoe haar bullepees. Een gezellig klapke werd er gedaan met de daar aanwezige kookouders en daarna konden we mee aanschuiven aan de kampdis. De pot verschafte verse soep, aardappeltjes, bloemkolen en boerenworst. Een smakelijke en gezellige afsluiter van een sjieke wandeldag.
Els werd terug naar Dordrecht gebracht, de Ronny en de Catsjoe thuis afgezet. Het werd al donker buiten. Jazeker, de dagen beginnen al opnieuw te korten.
Nu maandag is het de zoveelste grote dag. Het vertrek naar Pieterburen boven Groningen voor mijn Pieterpad. Toch weer een beetje die plankenkoorts die komt opzetten. We weten ondertussen al dat dit vlug verdwijnt en plaats maakt voor de verwondering van het onderweg zijn. We gaan alvast ons best doen en er proberen ten volle van te genieten.
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.