Naar Turnhout, de speelkaartenstad

Vandaag alleen op stap. De Marc zit ergens in Zwitserland te jodelen op de één of andere berg, de Ronny had plannen met Lieve, den Hugo kon zijn voeten onder tafel schuiven bij een bruiloft en de Michel ocharme .... in 't zweet des aanschijns moest hij weeral de kost gaan verdienen. Dienen beet in den appel destijds heeft godbetert toch heel zware gevolgen gehad voor onze maat ! Ik trek naar Turnhout. Een stad die zichzelf op de affiche plaatst zijnde de hoofdstad van de Kempen. Eerst was ik zinnens vanuit Baarle Hertog naar Turnhout te stappen maar dat was 20km in rechte lijn langs de baan. Om daar nog iets interessants van te maken zou ik al vlug boven de 30km uitkomen. Iets te veel met dit warme weer. En toch scheelde het niet veel vandaag. Het werden er een dikke 25. Een goeie 4km extra vanwege bepaalde bospaden in de Liereman die afgesloten waren wegens  het brandgevaar.

Een vlotte treinreis en een supervriendelijk kaartjesknipsterke. "Als je graag rustig wil zitten meneer, dan ga je best in de voorste wagon plaatsnemen !" Een smile tot achter haar oren. Erg attent van dat schaapke maar zie ik er dan al zo oud uit dat men veronderstelt dat ik bijgevolg de rust koester ? Tja, verleden week ben ik nog maar eens verjaard en misschien deed dat me de das om. Tuurlijk is het erg leuk om de vele felicitaties en kaartjes in ontvangst te nemen maar verjaren in de herfst van je leven ... het confronteert je toch maar telkens met de tand des tijds die aan je lijf blijft knabbelen. Een tand die zelfs zonder poetsen parelwit blijft schitteren en hiermee zijn achteloze slachtoffers meedogenloos verblindt.

Rond halfelf stapte ik af in Turnhout. Direct al een kilometerke of 5 voetpad en beton tot voorbij Oud Turnhout vooraleer ik in de volle natuur zat. Eerst nog wel het kasteel van de Hertogen van Brabant meegepikt. Het kasteel kende tijdens de negen eeuwen van zijn bestaan evenveel levens. Oorspronkelijk was het een jachtverblijf van de eerste hertog van Brabant. Daarna werd het impressionante bouwwerk ondermeer omgedoopt tot gevangenis, stadsmagazijn, pompiershuis en weversschool. Nu is er het gerechtshof in ondergebracht. Nog even langs de Grote Markt om te kijken of er iets te zien viel ... 't was nog te vroeg op de dag maar de flanerende mensen waren duidelijk in een vakantiestemming en de terrasjes zaten zo vroeg op de dag al goed vol. Ben benieuwd of ik dit Bourgondisch accent ook op mijn Pieterpad ga tegenkomen.  

Drukkend warm was het daar in de Kempen. Altijd een paar graadjes warmer dan in het binnenland.  De warme boslucht walmde zo je neusgaten binnen. Het was net of je stond in een strijksalon waar de geur van de gebruikte wasverzachter uit het linnen werd gestoomd.  De warmte van de zon op de gevallen dennenaalden in de bospaden zorgde er voor dat hun etherische oliëen verdampten. En maar puffen. Raar is dat wel want in de Extramadura op de la Plata in Spanje liep het kwik tijdens het stappen op tot boven de 40°C maar daar was dat gevoelsmatig gesproken meer draaglijk dan hier. Niet zagen Janneman.

Iets na de noen heb ik de bokes aangesproken. Bovenin een hoge toren voor het observeren van vogels, onder afdak, beschut voor de wind en daarbovenop een geweldig uitzicht op de omgeving leek me de ideale schaftplek. Ik viel er na de hap en slok haast in slaap. Wie zou het me kwalijk genomen hebben ? Maar er moest nog verder gestapt worden. Na een goeie 15 km te midden van die magnifieke bossen gelopen te hebben langs die ontelbare boswegels kwam het kanaal Schoten - Dessel in zicht.  Een rustige waterweg en ik vermoed weinig beroepsvaart heden ten dage. De bouw van het kanaal werd gestart in 1844 en twee jaar later was het traject Dessel - Turnhout afgewerkt. De verbinding tussen Turnhout en Schoten werd gestart in 1854 maar het zou tot 1875 duren vooraleer het kanaal over de volledige lengte klaar was. Een mooi jaagpad kon ik volgen tot in Turnhout. Zowat halverwege het trajectje langs het kanaal stonden er borden opgesteld met een aanwijzing dat er een prachtig terras te ontdekken viel op de camping van de Baalse Hei. Op amper 200 meterkes zo vermeldden die borden telkens weer. Ik denk dat ze daar in de Kempen aparte lengtematen hanteren ofwel dat de fabrikant van die borden maar over 2 letterzettingen beschikte. Een 2 en een 0. Zeker een kilometer heb ik moeten lopen om een tempeliersbiertje op dat terras te kunnen verschalken. Ik zat er temidden van de campingklandizie. Leuk om te observeren. Een hond luisterend naar de naam Lady die ter orde moest geroepen worden omdat zij in onmin lag met een straatkeffer enkele terrastafels verder, enkele Nederlanders die zich te goed deden aan de ter plekke in de hemel geprezen Brusselse wafels met fruit en ze bovendien nog ongemeen lekker vonden ook, een verstrooide kelner die me een Corsendonck bracht in plaats van die tempelier, ietske later zijn vergissing inzag en hem uit mijn pollen griste toen ik er van wou nippen, een stel grootouders de depressie nabij omdat ze met een resem belhamels van kleinkinderen hunne congé moesten zien uit te zingen, een kleine die de kolère van zijn grootmoeder liet oplaaien omdat hij zijn broer een mep op zijn oog verkocht vanwege een onterecht toegeëigende frisko. Onmiddelijk 1:1 die oma haalde uit met een rechtse hoek naar die kleine.  Het leven zoals het is. Je verveelt je nooit op een campingterras als je geen vooroordelen hebt. Het was er gezellig !

Nog een paar kilometertjes tot aan de statie. Een beetje door de achterbuurten van Turnhout. Het viel me op dat de allochtone bevolking van Turnhout daar voornamelijk vertegenwoordigd wordt door mensen van Afrikaanse origine met een zwarte huidskleur. Ook in die achterbuurten waren ze in grote getale aanwezig. En toch zagen die achterbuurten er niet rommelig of verwaarloosd uit. Netjes zelf. Oude werkmanshuisjes waren piekfijn gerestaureerd en voorzien van het metalen plaatje 'Beschermd erfgoed'. Ze werden zonder onderscheid ook harmonieus gedeeld met onze zwarte medemensen. Zo kan het dus ook ! 

't Zat er op. En zoals al zo dikwijls is voorgevallen reed de trein juist de statie uit toen ik er aan kwam. Met een fris palmke op een terraske kon de tijd naar een volgend treintje nuttig geledigd worden.

't Was een heel goeie oefening in het vooruitzicht van het Pieterpad binnenkort. Daar zitten er toch ook enkele tegen de 35km aan. Dat draaien we er wel door. Jongens ik zie er naar uit ! Het jeukt enorm ! En dan moet ge krabben hé !

Created with flickr slideshow.