Van Roosendaal in Noord Brabant naar Numansdorp in Zeeland (NL).

Om het lichte gebrek aan kilometertjes ter voorbereiding van mijn Pieterpad wat te compenseren ben ik er nog maar eens op uit getrokken. De start voor het zomerkamp van de scoutskes lag dit jaar in Wouw in Noord Brabant. Van daaruit reden ze met hun veloke naar Numansdorp op de scheiding van het Haringvliet en het Hollands Diep. Een tochtje van rond de 50km langs fietsknooppunten. Enkele van m'n scoutsvrienden hadden getekend voor hun begeleiding. Eigenlijk een strak plan om zo een kamp met een stevig fietstochtje te beginnen. Gewoonlijk zijn die gastjes op hun eerste kampdag zo energiek dat het hen te slapen leggen 's avonds doorgaans een heuse klus wordt voor de leiding. Ik heb het zelf ondervonden de tientallen keren dat ik meeging als kookouder. Zo een fietstochtje tempert wel een beetje de ontlading op de eerste kampdag.

Net zoals verleden jaar had ik zin om dat stukje te stappen. Een kleine 30km maar ik zou sporen tot in Roosendaal en van daaruit naar Numansdorp tenen. Vlotte treinverbinding, om 8u11 stond ik al op het perron in Roosendaal. Verdorie, ik raakte dat station niet buiten. Wist ik veel dat er op je treinticket een code staat waarmee je via een optische scanner de poortjes kunt openen om buiten te geraken. Gewoonlijk gooi ik dat biljet al weg bij het uitstappen van de trein. Nadat ik dit door had was het ondertussen al halfnegen begot. Ik had al een goeie kilometer verder kunnen zijn.

Voor dit trajectje was er weinig keuze in alternatieven ten einde de openbare weg te vermijden. Daar in Zeeland kun je het nauwelijks riskeren buiten die fietspaden te treden om je weg een beetje aangenaam te maken. Sloten en beken langs alle kanten maken dat je vlug je voornemen moet bijsturen. Na een halfuurke richting Noorden was ik de rand van Roosendaal en de gemeente Halderberge voorbij en zat ik volop in het landschap. Zo plat als een dubbeltje zeggen ze daar. De weg werd iets of wat ééntonig. Weilanden, hier en daar een groot boerenhof of een hoeve en voor de rest smetteloos onderhouden wegen waarlangs je je over het asfalt of beton voortbeweegt. Erg slopend voor je voeten trouwens maar goed. In Oud Gastel lette ik niet goed op het te volgen spoor met als gevolg dat ik voor een keuze kwam te staan. Terug ofwel enkele honderden meters om lopen via de dorpskern. Ik verkoos het laatste. Alleszins een heel stuk prettiger als je de ogen ook iets wil gunnen.

Na een goeie 9 km stak ik de Dintel over en smste ik dat naar Els mijne stapmaat. Ook zij loopt binnenkort enkele dagen mee op het Pieterpad en wilde even haar conditie voor het wandelwerk controleren. Enigszins verbaasd stelde ik me daar vragen bij. Die moest toch opperbest zijn aangezien zij er haar hand niet voor omdraait om eventjes 200km aan één stuk te fietsen ? Onlangs nog Zwijndrecht (B) - Zwijndrecht (NL) heen en terug. In tegenstelling met het fietsen worden er bij het stappen een heel ander stel spieren aangesproken, wist ze me te vertellen. Naar een kenner moet je luisteren.

Els was vanuit Dordrecht naar Numansdorp gereden met de auto en zou me tegemoet stappen. Zij had op dat moment al 8,5 km op haar tellerke staan en was juist Helwijk gepasseerd. Prachtige timing, we zouden elkaar pal in het midden van de route tegenkomen. Dat was ook het geval. Op de Heijningsedijk in het gehuchtje Driehoek was het zover. Zwierend met de armen kwam ze er al lachend aangewaaid, het weerzien was weer hartelijk en dat kon best beklonken worden met een gezellig picknickske in het malse gras tegen de dijkhelling aan. We zaten dus juist in de helft van het trajectje. Voor Els betekende dat terugkeren en voor mij verder door naar het eindpunt.

Dat betekende nog een heel stuk baan vooraleer we de bruggen over het Hollands Diep bereikten. Wat een drukte op die verkeersader ! Daarom had ik liever de weg over Willemstad uitgestippeld vanwaar we het veer naar Numansdorp konden nemen. De  prijs voor een overzetje, 7 euro namelijk en daarbij blozen die mannen ginder niet, vond ik echter bij zijn haar getrokken. Dan maar gewoon stappen.
Eens die brug over konden we aansluiten op een stukje Floris V pad. Dit is een ander welbekende LAW in Nederland. Etappe 8, lopende van Dordrecht naar Numansdorp en deze loopt langs de oever van het Hollands Diep. Els heeft al voorgesteld om dat stukje Florispad binnen enkele dagen eens volledig te lopen. Prima idee. Maar hiermee was de wandeling ten einde en wees de klok kwart voor drie aan. Op het eindpunt troffen we de Marcel aan. Die had de taak van bezemwagen toebedeeld gekregen en wachtte op de fietsertjes die nog moesten toekomen. Els keerde terug naar huis en iets later kwamen die gastjes er aan. Na het aanschuiven voor de kampkost kon ik een lift tot in Berchem versieren. Daar de trein naar Sint Niklaas op en om 10 uur was ik thuis.
Dit was weeral een goed gevulde dag. Goed gestapt, genoten van het fijne stapgezelschap en de scoutsvrienden. En vooral niet te vergeten ... de pret en het enthousiasme proeven van de kinderen die weeral een reuzetof kamp tegemoet zien.

Created with flickr slideshow.