Op sympathiek initiatief van de Ronny werden onze ex-collega's Clem en Eddy gevraagd om nog eens samen te komen voor een frisse babbel. 't Was weeral een hele tijd geleden dat dit nog eens had plaatsgevonden. Om 3 uur was er afspraak geregeld aan het sfeercafeetje 'Het Tolhuis' in Schelle. De afwezigheid van muziek in dit praatcafeetje zou zeker bijdragen tot een aangenaam babbelrondje met de vroegere maten. Maar vooraleer we dit gezellige etablissementje zouden binnenduikelen zouden we nog even de beentjes strekken voor een piepklein toerke van 5 kilometertjes. Een wandelingetje daar aan de oever van de Rupel en rond het stukje weel daaraan grenzend. Wandelen was eigenlijk bijzaak, het onderliggende leitmotiv daarentegen was het uitproberen van een nieuw fototoestelletje dat mijne maat zich had aangeschaft. Het wandelingetje was op zich één déjà vu. Een jaagpad, een modderwegeltje, een opgeschrikte klapwiekende reiger, enkele plassen, een sperwer in de vlucht, een torenvalkje in een boomkruin, een klad Canadese ganzen in een weide en verbazend veel wandelaars, al dan niet vergezeld met een viervoeter, op het jaagpad. Hier en daar een fietser kon je er ook aantreffen.
Prachtig stralend weer maar met een temperatuur rond het vriespunt behoorlijk fris. Prima condities bijgevolg om zijn toestelletje eens te testen. Zoomen, lichtbalans, ISO, verwisselbare lenzen en pixels beheersten het stapverhaal. Ik werd er nauwelijks wijzer van maar mijne maat was duidelijk happy met zijn nieuwe aanwinst. Het resultaat van zijn fotografische verkenningsronde vind je hieronder.
Hoogtepunt van het samenzijn was wel het terug ontmoeten van onze ex-collega's. Ondertussen al piepjonge zeventigers en reeds jarenlang op pensioen maar die jaren hebben naar mijn aanvoelen weinig invloed gehad op hun gevoel voor humor en hun joie de vivre. De Clem en den Eddy ... de één kon niet zonder de ander, dikke boezemvrienden en ze zouden door het vuur gaan voor elkaar maar ... zag je hen tesamen dan lagen ze gezworen met elkaar in de clinch. Naar gewoonte om de één of andere grappige bagatel. Deze middag duurde het juist geteld 5 seconden bij hun wederontmoeting na jaren. Den Eddy had bij het binnenkomen van het cafeetje nog maar amper zijn jas uitgespeeld en lap koekenbak, het zat er al bovenarms op. Woroem zette ga na ne zonnenbril oep binne Eddy ? Daar moest de Clem het fijne van weten. Anderszijds was de baard die de Clem had laten groeien de spreekwoordelijke doorn in den Eddy zijn oog. De gegeven antwoorden leverden daarbij de nodige stof voor het nog uit te praten meningsverschil. De onderliggende vriendschap bij het pril ontstane loldispuutje was natuurlijk duidelijk herkenbaar en smakelijk om zien maar wat was het fijn om die veteranen nog eens in hun oude doen bezig te zien. Samen een koffietje verschalken en de verhalen en streken van 'toen' bovenhalen. Gasten van puur goud waren dat en zijn dat nog steeds. Gene plaqué hé ! Dat samenkomen zouden de mensen meer moeten doen. Hoe dikwijls gebeurt het niet dat wanneer men op pensioen gaat dat het sociale contact teloor gaat. Dit is echt jammer want zo verglijdt het ouder worden naar veréénzamen. Dat mag immers niet !
Dit was een zeer aangename namiddag waar ik naar had uitgekeken. We doen dat nog eens na in mei wanneer de Ronny zijne Camino de la Plata heeft uitgezweet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.