* Turnhout, Noord-Oost Kwartier

Met 3 stapmaten zijn we op trot gegaan de vrijdag. Hugo, de Marc en de Catsjoe waren er niet bij. Hugo bereidde zich mentaal en fysiek voor op zijn 17de dodentocht, de Marc moest met dochterlief naar Leuven en de Catsjoe bibberde te veel met zijn pootjes ten gevolge van een ontsteking. Ontstekingsremmers moeten hopelijk soelaas voor dat beestje brengen. 

Onze trip werd uitgezet in functie van een frietkotstop op de middag. Onze stapmaat Angelo wilde, als blijk van vriendschap, ons vergasten op een frietkotdegustatie. Toffe geste van onze maat want een frietkot hier in België kan probleemloos de concurentie aan met een 'Comme chez Soi'. Het smaakt altijd en uw buik is tenminste gevuld als je er buiten stapt.

Turrnhout met veel groen in haar rand leende zich daar uitstekend voor. 2 lussen van +- 10K met raakvlak bij Frituur Denise vond ik een pientere oplossing. Frituur Denise lag aan de kanaalbrug in Turnhout. En aangezien onze toer daar passeerde was de kaartenstad the place to be. De stad waar de inwoners zeggen dat hun hhhond de hhhéle hhhalve hhhèsp hhhéét opgegeten. Bij wijze van spreken natuurlijk.

Op de trein naar Turnhout werd ons bij monde van een kaartjesknipper het hele premiesysteem rond boetes en op de trein uitgeschreven ticketten kond gedaan. Aan boetes verdienen zij niks. Kaartjes op de trein uitgeschreven brengt voor hen vanaf een bepaald aantal wat zaad in het bakske. Dit is wat onze NMBS woordvoorder beweerde. Toen de Ronny een voorvalletje opdiste versprak hij zich waarbij hij de benaming Pipo ipv kaartjesknipper in de mond nam. Hij kon er nog in extremis een draai aan geven om onze knipper niet te schofferen. Sympathieke gast, zo zijn ze niet allemaal.

Bijna 10 uur was het bij het binnenbollen van Turnhout. Het was een vlotte reis zodat we alle tijd hadden om een koffieke te gaan slurpen in het dichtstbijzijnde open kroegje. Kwestie ons wandelexploot van de juiste prelude te voorzien. De kroeg, iets schuin aan de statie gelegen, trok klaarblijkelijk een ouder publiek aan. Op het terras zat er al een krasse 80'er van zijn pint te genieten. Die mens zag duidelijk alles door een roze bril. Zijn présence werkte zo aanstekelijk op de Ronny dat hij hem vroeg om dat brilletje eens te mogen opzetten. Hij zag er natuurlijk geen steek door maar de toon was gezet voor een wandeling met veel humor en lol. Binnen in de kroeg bleek de kalandizie zich te situeren in het colombofiele milieu. Dit naar de gaande conversaties te oordelen. Duivenmelkers dus. Voilà, we konden vertrekken. We zouden om en rond het kanaal Dessel - Schoten laveren. Een kwartierke later hoorde ik daar mijn naam enkele malen roepen. Nee, niet de Ronny of Angelo … De roep kwam vanuit een bouwwerf. Verdorie is dat de Stefan niet ? Stefan, bouwvakker en ex-partner van m'n dochter. Wat een verrassing zeg ! Het deed me deugd om hem nog eens tegen het lijf te lopen. Hij beloofde me in het kort eens binnen te springen. Toffe kerel, heb er altijd heel veel van gehouden. En nog !
Dit was een leuk intermezzo waarna we langs het kanaal verder door liepen. Het was verdorie beginnen te regenen maar ik had dit voorzien en een paraplu meegepakt. Het loopt wel niet zo vlot maar het is een stuk handiger als er niet te veel wind staat en je zonder wandelstokken loopt. Al bij al viel het nog best mee. Veel heeft het daar in Turnhout niet geregend.

De eerste lus liep langs het Peerdsven en de Dombergheide. Dit laatste is een erg mooi en gevarieerd natuurgebied met hooilanden, weilanden, houtkanten, loof- en naaldbossen. De wandelpaden die er door lopen zijn echt de moeite waard om deze te verkennen. Rond de klok van 11 drong het aperitief zich op. Aan één van die weiden, de hooiweide, midden in het bos en magnifiek omzoomd met het groenste groen, kon daar zaak van gemaakt worden. Een nootje en een glazeke wijn viel er te consumeren op een kletsnatte houten bank. Niettemin toch gezellig.

Het werd een gezellig onderonsje waarna we verder stapten richting Frituur Denise.
Ik heb nog nooit een properder frituur dan dit hier tegengekomen. Alle frituurartikelen in de koeltoog waren in een apart celofaantje ingepakt. Denise liep rond met chirurgische handschoenen. De tafels blonken er gelijk spiegeltjes en van de grond kon je eten. Ik kon het niet laten om Denise er een complimentje voor te geven. Erg gecharmeerd bleek ze er niet van te zijn maar goed. Als ik in de geburen ben spring ik er zeker nog eens binnen.

Als je zo in gezelschap optrekt vliegt de tijd precies sneller vooruit dan wanneer je alleen stapt. Een omgekeerde indruk krijg je wanneer je solo stapt wat betreft de afgelegde weg. We hadden nog maar een goeie 11 paaltjes gestapt en het was al na den 2'en. Een bijkomende reden voor de opgesoepeerde tijd was dat we weeral veel verkeerd waren gelopen. Wel een keer of 3. Het compleks ineengestoken trajectje leende er zich ook voor. Als je nietsvermoedend voorbij je afslagpunt loopt en je krijgt dit maar eerst na 500m in de gaten dan loopt het vlug uit. Maar goed, na Denise moest er nog een luske gelopen worden maar dit hebben we wat ingekort zodat we op een schappelijk uur terug aan de statie zouden komen. Toch hebben we nog even het begijnhof van Turnhout aangelopen en werden er 20 paaltjes afgehaspeld. Dat begijnhof is ook weeral zo een juweeltje uit ons cultureel erfgoed. Om halfzes konden we ons op een terrasje zetten aan Turnhout statie. De wandeling zat er ondertussen op en bij aankomst zagen we juist onze trein vertrekken. Geen probleem, er rijden er nog genoeg. Zelfs als er een groen pruik op onze buik groeit zullen er nog treinen rijden. Een uurtje later was er al een volgende. Het zat er nog maar eens op. Een fijn samenzijn met de stapmaten werd het weeral. Het is toch telkens weer iets waar je naar kan uitkijken.