Zaffelare - Puyenbroek

Heel stilletjes en ongemerkt schuiven we richting de wintermaanden. De herfst heeft zich in onze contreien al stevig ingegraven en dat merk je. De dagen korten, binnenkort wordt het winteruur weer ingesteld en wandelingetjes in T-shirt en short zijn eventjes niet meer aan de orde. Het is eigenlijk geen reden om thuis te zitten maar al de narigheid gelinkt aan deze covidpandemie tasten evengoed mijn gretigheid tot iniatief nemen aan. Bijgevolg is het weeral even geleden dat ik er nog eens op uit trok. Ik begon het wel te missen eerlijk gezegd. De stapmaten houden redelijkerwijze nog even hun boot af. Beleefdheidshalve geef ik wel kennis van m'n voornemen. Het is dan ook geen vraag maar eerder een kwestie van elkaar wat op de hoogte te houden. Het wordt voor ieder van ons iets te leep om met de eventuele risico's te dealen. Bovendien geeft de wijze hoe reizigers ons openbaar vervoer moeten consumeren niet direct de volle gemoedsrust wat het besmettingsgevaar betreft. 

Ik had als vertrekpunt Zaffelare uitgekozen. Een kleine 40km van huis met de kar.  Zaffelare had een kwade naam wat betrof het toebrengen van dierenleed. Ratten, alhoewel beschouwd als ongedierte, maakten sinds het jaar 1900 het onderwerp uit van hun pret. Er werd met pijl en boog op die beesten geschoten. Levende ratten werden in een houten kistje gestopt en op een staande wip aangebracht. De schutters moesten dit kistje naar beneden schieten. Als het diertje nog leefde werd het vakkundig door de rattenvanger de nek omgewrongen en in een put met kalk gegooid. Tot in 1988 werd dit rattenschieten nog als volksvermaak gedoogd. Vanaf dan werd verboden. Een ludiek maar verhelderend videootje aangaande dat rattenschieten vind je nog hier : iedereen-beroemd/rattenschieten. Moest het je enigszins boeien, hier wordt een erg verhelderende verklaring gegeven. Dat het rattenschieten politiek geïnspireerd was zou je nooit vermoed hebben. Volgens een dorpsproleet, in het filmpje aan het woord, schieten ze daar nu in Zaffelare nog alleen op 'veugels van 3€' 😌. Klik daarna op de webpagina ook eens door naar de link 'Fleurig genieten in Zaffelare'. 

Om 10u stond ik daar aan de kerk, gepakt en gezakt om een toerke van een 25 paaltjes bij elkaar te boksen. Een mooi getal moet ik zeggen. Ik durf niet meer beweren dat ik die 25 met m'n vingers in mijne neus heb gelopen want ik voel nu  een stramheid als gevolg van m'n inerte lifestyle.  Ik gokte op een mooi parcours. Temeer omdat ik in deze regio al meerdere knappe solowandelingen heb ontdekt. Enkele ontbrekende stukjes puzzel van de Moervaart en de Zuidlede zouden er deze keer bijgelegd kunnen worden. De Moervaart, die richting ging het uit. Op de eerste 500 meter die ik aflegde kwam ik al 3 op straat weggeworpen mondkapjes tegen. Triestig ! Een doodgereden haas aan een speelpleintje voor kinderen was nog triestiger. Een madammeke dat haar hondeke uitliet stond er bijna bij te wenen. Dat beestje  huppelde hier al enkele dagen vrolijk rond op het pleintje tot groot plezier van de spelende kindjes zo kwam ik van haar te weten. Ze gaan veel verdriet hebben als ze dit zien zo vertelde ze verder. "Ik ga het beestje nog weghalen voor ze van school komen". Mooie ziel dat mens ! Een schril contrast met hen die zo een dier enkel apprecieren in een uitgebeende versie op hun telloor. 

Ik liep richting Mendonk uit. Onderweg hier naartoe passeerde ik een verlaten hoeve. Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt door een bord met tekst dat achter een raam stond. Ik kon het niet lezen van op afstand. Dichterbij gekomen bleek het een gedicht van Evarist Ganzelever te zijn. Evarist, een uitgesproken epicurist is de ongekroonde Zaffelaarse dorpsdichter. Een vreugdebrengend stukje poëzie kan ik af en toe wel appreciëren. 

Loerend doorheen het sleutelgat 

van de meisjesbadkamer

zag ik mijn puberdromen 

geprojecteerd tussen sop en zeep

Gezeten op m'n knieën

werd ik algauw man vóór datum 

En nu ik schoenmaat 44 bezit

Machu Picchu en het Forum Romanum zag

durf ik te zeggen dat de wereld

"Maar een sleutelgat groot is " 

Na m'n camino's ben ik dezelfde mening toegedaan. Ganzelever heeft gelijk. Na dit korte intermezzo ging het verder richting Mendonk.  Ik zat verdorie ineens op Gents grondgebied. Mendonk is een van de kanaaldorpen ten noorden van Gent, in de Gentse haven langs het zeekanaal Gent-Terneuzen en de Moervaart en de Zuidlede. Een erg net dorpje trof ik daar aan. De Sint-Baafskerk was gesloten. Helaas want het kan al eens boeiend zijn om zo een kerk binnen te wippen. Een bezienswaardigheid in deze kerk is de penitentiesteen waarvan de overlevering wil dat Sint-Bavo hem als hoofdkussen zou hebben meegedragen. Een schandpaal heb ik er wel aangetroffen. Deze staat voor nu pal voor de kerk en werd in 1868 naast deze opgegraven. 

Je zou het bijna gaan toejuichen indien het gebruik van zo een schandpaal in ere zou hersteld worden. Volgens mij staat er hier op de markt in Beveren ook nog zo een exemplaar.  Al die koppige idioten die opgelegde regels omtrent het Covidvirus vierkant aan hun botten vegen mogen wat mij betreft gerust een uurke aan die paal gaan uitrusten. 

De Mendonkbrug overbrugt de Zuidlede terwijl een baileybrug over de Moervaart ligt. Van deze 74 meter lange baileybrug, de Spanjeveerbrug genaamd, maakte ik dankbaar gebruik om aan de overkant te geraken. Stappende door Sint Kruis Winkel naar Wachtebeke volgde ik deze Moervaart. Sint Kruis Winkel leek me bij momenten oorlogsgebied. Vele ruïnes van hoeves en huizen lieten maar een desolate indruk na. Ook langs de Moervaart lagen er boten aangemeerd waarvan je zou denken dat ze behoorden tot het opgevist decor van een haaienkelder na jarenlang op de bodem van de één of andere zee te hebben gelegen. Op sommige exemplaren kon je zelfs meerdere jarenoude waarschuwingen van de rivierpolitie aantreffen. Er is blijkbaar geen haast bij gemoeid. Na het herlezen van mijn schrijfsels kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ik de allures van een zeurpiet begin te krijgen. Daar moet ik voor oppassen !

Aardappelrooiende mega-landbouwmachines aan het werk zorgden voor wat verstrooiïng op het min of meer ééntonige stukje tussen Wachtebeke en de daarop aansluitende bestemming : Het Provinciaal Domein Puyenbroek. 

Hoezee, was me dit een verrassing zeg ! Hier kom ik zeker nog terug met een volgende wandeling. Aan haar noordzijde stapte ik het domein binnen. Het is gratis toegankelijk. In haar totale oppervlakte van 510ha groot vind je 25km aan wandelpaden, 150ha aaneengesloten bos ten zuiden van de Zuidlede, 23ha bloemenpark, 23ha dierenpark en 22ha aan vijvers. Verschillende sportaccomodaties zoals bvb golfterreinen, looppistes en zwembaden harmoniëren er stijlvol met het landschap. Veel aandacht wordt er besteed aan de fauna en flora. Er werd een permanente broedwand voor vogels aangelegd, die onder meer gebruikt wordt door de oeverzwaluw en de bijeneter. Een ijskelder werd ingericht als overwinterplaats voor vleermuizen. In de vijvers werden enkele ondiepe paaiplaatsen voor de vissen aangelegd. Ik heb jammer genoeg niet alles kunnen verkennen. Het park is te groot en het werd al wat later op de dag. Het initiatief van ons Belgisch levend erfgoed in de kijker te stellen vind ik ronduit prachtig. Ik had er geen idee van dat er zoveel verscheidenheid was in het fokken van streekgebonden Belgische rassen. Met uitzondering van de Belgische hondenrassen vind je hier alle Belgische variëteiten van schapen, runderen, duiven, konijnen, paarden. Educatieve eyecatchers met informatie zijn er in overvloed. Ik kan me voorstellen dat een uitstap naar dit domein voor een school uiterst leerrijk is. Een wandeling langs de 4 in klaverblad aangelegde vijvers tonen je de immensheid van het domein aan. En ook hier weer kan je op mooie informatieborden te weten komen welke inheemse vissen er in die vijvers het schone weer uitmaken. 

Nu ging het voor mij via nieuw aangelegde wandelpaden langs de grote heuvel naar de Zuidlede. Het topje van die heuvel was te bereiken via een cirkelvormig pad dat rond de heuvel kronkelde. Daarboven had je uitzicht op een tuin in aanleg. Waterpartijen moesten nog in vijvers herschapen worden, mooie wandelpaden gaven reeds de vorm aan van het beoogde doel. 

Langs de Zuidlede, die deels door het domein kronkelt verliet ik aan de zuidkant het domein.  Nog een kilometerke of 2 en mijn toerke zat er op. Ik was rond. Zoals gezegd kom ik hier nog wel eens terug want dit domein is echt een topper.  En soms, ja soms wanneer je niets verwacht kom je op je weg zulke leuke verrassingen zoals deze tegen. Dat heb je niet voor wanneer je thuis blijft zitten. Ik heb al dikke spijt dat het weer zolang geduurd heeft vooraleer ik terug in gang schoot ! Op naar de volgende ! Nu nog even de fotokes er op zetten en klaar is kees.