Het St. Annabos en Het Rot

Waar zullen we het schrijven ? De Ronny haakte nog eens aan bij de wekelijkse wandelingetjes ! De laatste keer dat hij nog eens mee ging wandelen dateert van januari godbetert. En hij was vandaag niet alleen. Ook den Yzzy, zijn nieuw hondeke maakte zijn entree. Aangezien onze maat nog niet al te gerust is omtrent de perikelen met zijn hielspoor hielden we het simpel. Met de waterbus zouden we vanuit Hemiksem naar St. Anna op de Linkeroever dobberen en vervolgens een bescheiden toerke van 12 km daar door de natuur maken. Met de velo reed ik naar de veerpont in Bazel. Nam het veer om 10u10, dat lag al aangemeerd en zou zo vertrekken. In Hemiksem stond de Ronny en de Michel me al op te wachten. De Michel tekende deze keer ook nog eens present. Om halfelf vertrok de waterbus in Hemiksem en om 11u stonden we op 't Sint Anneke. Den Yzzy had ondertussen tijdens de vaart al het rubberen waterproofdopje van de knop voor het neerlaten van de gangway kapotgeknabbeld. Het werd niet opgemerkt en een herstelling zou zo gebeurd zijn. 

Het weer was veelbelovend met al volop slierten blauw in het zwerk en ergens verschool het zonnetje zich achter een wolkenveeg. Een zachte temperatuur en het geheel aan indrukken zoals de aanblik van het Sint Annastrand, den Yzzy die vrolijk en speels ronddartelde, de leuke compagnie .... dit alles bracht ons het ritueel van aperitieven terug in 't geheugen. Het Minervacafé op de wandeldijk was open en bood hiervoor gelegenheid. Ik ontmoette er na 40 jaar op het terras de Leo. Ik kon er moeilijk naastkijken want Leo was en is nog altijd een boom van een vent en toentertijd een Zwaan bij de bereden politie. Ik woonde toen daar op het Sint Anneke in één van die kartonnen blokken. Ondertussen 76 jaar oud trachtte hij me in herinnering te brengen. Na een tijdje flikkerden de lichten op bij de ex-buurman en konden we even bijpraten. 

M'n toerke zou naar de Blokkkersdijk uit gaan maar dat bleek bij navraag bij de Leo onmogelijk. Heel die Linkeroever is herschapen in een gigantische werf om de werken aan de Oosterweelverbinding aan te pakken. Maar ik had me er op voorbereid dat er ons obstakels te wachten stonden. Uit voorzorg had ik een B-plan dat ons via het Galgenweel naar de voetgangerstunnel kon brengen. Het te volgen parcours werd dus wat bijgestuurd.

Eens dat Minervacafé buiten trokken we ons in gang op weg naar het St. Annabos. Den Yzzy kreeg vrij spel en het lukte al vrij goed om zonder leiband los te lopen. Ze reageerde al vlot op het fluitje wanneer ze teruggeroepen werd, maar tja het beestje is nog maar 9 maanden en dus is er nog wat werk aan volgens de Ronny. In alle geval beleeft onze maat er veel plezier aan. 

Ook de Michel was al direct goede maatjes met dat beestje. Heel zijn broek droeg er de sporen van 😊 !

In het St. Annabos vonden we een picknicktafeltje. De tijd voor het schaft was eigenlijk al voorbij. Onze Michel trok een flesje wijn open. Schol en op de kameraadschap. Het was vrij rustig in het bos. Zo af en toe een wandelaar die door Yzzy ietwat te uitbundig zou begroet worden moest de Ronny het beestje niet in toom gehouden hebben. Iemand aankomend met wandelstokken was iets nieuw en de curiositeit was te overweldigend om braaf te blijven zitten. Hetzelfde gold voor een aankomend jogger. Diens broek kreeg een zelfde behandeling als die van de Michel.   Ik spotte daar aan die picknickbank zelfs een koppel fietsers die begeleid werden door een drone. Dat machientje vloog tussen de bomen door mooi achter hen aan. 't Is weer eens iets nieuws !

Er worden daar in het bos grote werkzaamheden uitgevoerd. Het bos, nu nog 52.3 ha groot, blijft grotendeels staan tijdens de werken aan de Oosterweelverbinding. Tijdelijk verdwijnt er wel ongeveer 14.4 hectare van het Sint-Annabos zodat de nieuwe Scheldetunnel kan gebouwd worden. Ook wordt er ter hoogte van de Scheldeoever 20.3 hectare in gereedheid gebracht voor de bouw van een nieuwe en hogere Scheldedijk. De ondergrond van de huidige Scheldedijk is immers te onstabiel om het gewicht te kunnen dragen van een hogere dijk. Deze dijk komt meer landinwaarts en de daardoor vrijgekomen ruimte aan de kant van de Schelde zal gebruikt worden voor de aanleg van een nieuw 18 hectare groot slikken- en schorrengebied en een 6 hectare groot overstromingsbos. Tijdens de wandeling maakten we ons toch de bedenking hoe het mogelijk is geweest om het budget met een slordige 3 miljard € te laag te ramen. Das verdorie 50% meer en dan vraag ik me af waar de projectontwikkelaars hun diploma's hebben behaald. Maar goed, het zal er mooi worden want na de aanleg van de Scheldetunnel worden er nieuwe bomen en groen aangeplant.

Met het elimineren van de Charles De Costerlaan die vroeger jaren het verkeer uit het Waasland naar de konijnenpijp of Waaslandtunnel bracht zal er één groot divers natuurgebied ontstaan dat het Sint-Annabos met de Blokkersdijk, de Middenvijver en Het Vliet samenbrengt. Ik hoop deze verwezenlijkingen nog te mogen 'aanschouwen'. Die Charles De Costerlaan lag er nu zwaar gehavend bij. Helemaal opgebroken. Die moesten we oversteken en zo belandden we in een stukje St. Annabos dat tot over onze landsgrenzen heen in gespecialiseerde 'vakliteratuur' gepromoot wordt als de ontmoetingsplek bij uitstek voor onze homofiele medemens. Deze woorden schreef ik exact 7 jaar geleden in : Blogpost 2 Nov 2017 - Een solotrippeke op het Sint Anneke.

Vervolgens kwam het Rot aan de beurt. Ook hier werfketens en hekkens troef maar we vonden desondanks een doorgang via de middenvijver en de festivalweide. Daar in een hoekje van die festivalweide bevindt zich het prefabdorp voor de mensen die de oorlog in Oekraïne zijn ontvlucht.  

Met de Blancefloerlaan over te steken en het Galgenweel in te duikelen konden we onze wandeling zo goed als afgerond beschouwen. Ook daar werd er een groot deel van het gebied ingepalmd door werfketens en afsluithekkens. En in de uithoek van het weel  daar trof ik een waterskipiste aan. Die zou er al van in 2018 staan, pffft zo lang al en nooit heb ik dat geweten. Een clubhuis annex kantine was publiekelijk toegankelijk vanaf 3 uur. Het was nog iets te vroeg maar de jeugdige uitbater liet ons er al in. Het was de laatste dag dat er gesport kon worden en zo konden we naar die waterskiërs kijken terwijl die ettelijke rondjes draaiden bengelend aan een kabelbaantrapeze.  Dat had ik nog nooit gezien. Een motorboot kwam er niet meer aan te pas.  Een vriendelijk meisje diende de tripeltjes op. Op het terras daar aan die waterrand was het nog eventjes genieten van het voortreffelijke weer. Een zalige dag was het. We trokken verder langs het weel en gingen finaal afronden met een tochtje door de voetgangerstunnel. Die is ondertussen al erkend als beschermd erfgoed, of toch tenminste de roltrap. Het zat er op en op het St. Jansvliet kon het terras van café 't Chauffeurke als wachtlokaal fungeren bij het wachten op de waterbus richting Hemiksem. 4 contente zielen, een uitgelezen wandeluitstap, veel bijgepraat, lol beleefd aan den Yzzy ... het was goed geweest. De zorgen gemaakt omtrent de Ronny zijn hielspoor bleken dan toch wat af te zwakken. Pijn was weg maar het gevoel dat het al helemaal terug in orde was bleek nog niet het geval. Nog wat geduld bij deze. Dat gaat dus stillekesaan de goede kant uit. Hij kan dus terug met gemak elke week mee ! 😖😉😈. 

Nog een allerlaatste consumatie daar in het Chauffeurke kon er af waarna we konden afzakken naar de pont van de waterbus aan het Steen. Nog een halfuurtje debriefen onder elkaar tijdens de vaart naar Hemiksem en de dag zat er op. In Hemiksem terug de fiets op en naar huis voor een kleine 10 km. Het was verdorie al pikkendonker.