Hemiksem Vliet - Dendermonde - Vorst Kempen

De Vliet in Hemiksem

Een late post is het geworden deze keer. Ik was er nochthans al eerder met veel enthousiasme aan begonnen. Op een verkeerd knoppeke moet ik geduwd hebben waardoor er een spons geveegd werd over gans de schrijverij. Dat kan gebeuren maar goed, ik pas er nu een mouw aan. 

Verleden week maandag staakte het onderwijspersoneel. Kweddelen met de voortuitzichten voor hun pensioen was de reden. Nu, dit had tot gevolg dat Stafke de kleinzoon een extra vrije dag kon scoren. Een ideaal moment om de stapschoenen uit te proberen die ik hem onlangs kado heb gedaan.

Ons plan was om even de Ronny te gaan opzoeken zodat Stafke eens kon kennismaken met den Yzzy, zijn hondeke. Met de Waterbus vaarden we vanuit Kruibeke naar Hemiksem. De Ronny wachtte er ons aan de veerpont op met de auto. We reden vervolgens naar hem thuis, een beetje zeveren en dan hop, op stap met den Yzzy.

Achterin de Ronny zijnen hof zit er een poortje dat toegang geeft tot de Vliet. Deze kronkelende rivierbeek baant zich een weg door het achterland van de Rupel en zo naar 't Schelt. Van oudsher was deze Vliet een belangrijke, bevaarbare waterloop met een drukke scheepvaart die aansluiting gaf op de Schelde. Getuige daarvan is onder meer het schilderij ‘Het jaarlijkse inwijdingsfeest van de Petrus en Pauluskerk in Schelle’ van Jan Brueghel de Oude (1568 - 1625). In 1614 schilderde hij deze Vliet op het canvas. De drukke bedrijvigheid op en rond de Benedenvliet toentertijd werd met zijn palet en kwast op een meestelijke wijze weergegeven. Destijds drong het Scheldewater tijdens de vloed zelfs nog door tot aan het kasteel Cleydael in Aartselaar. Nu is het er een prachtig wandelgebied. Weliswaar een valleigebied dus goeie bottienen heb je wel nodig om daar te kunnen wandelen. Prima terrein dus om onze Staf zijn bottienen te testen.

 

Al vlug volgden we de grillige kronkels van het Vliet. De Ronny diste het verhaal nog eens op van zijn hachelijk avontuur met zijn jonge viervoeter. Enkele dagen voorheen maakte hij in dezelfde Vliet een wandelingetje met zijn beestje. Niet aangelijnd krijgt het beestje er de vrije loop. Kwestie van dat beestje niet aangelijnd het appel aan te leren.  Ook die dag dartelde Yzzy er vrolijk op los. Plotseling merkte de Ronny op dat den Yzzy ineens aan de overkant van de Vliet flaneerde. Geen idee hoe het beestje daar geraakte want een brug is er niet. Vermoedelijk heeft het beestje de overstap gemaakt op drijfhout dat samengekoekt aan een beverdam daar losraakte en met de stroming meedreef. In alle geval, je raadt het, den Yzzy kon niet terugkomen. Roepen hielp geen zier en zoals gezegd, een brug was er niet. Ze huilde als een wolf daar op de overkant en de avond met de invallende duisternis was nakende. Bovendien kon de Ronnyj niemand bereiken om hulp, zijn GSM lag thuis. Paniek, weze het in mineur, bij onze maat. Er restte de Ronny niets anders dan van zijn kleren uit te spelen en door het ijskoude water te badderen om zo tot aan de overkant te geraken en den Yzzy daar op te pakken. Tot aan zijn edele delen zat hij in die Vliet. Dat moet fris geweest zijn en de impact van die kou op het mannelijke voortplantingsorgaan is alom bekend. Terug uit die Vliet geraken werd het volgende probleem voor onze ex-stormfusilier. Alleszins was dit geen sinecure want de hoge steil uitgeholde oevers zijn er spekglad. Het lukte hem dan ook nauwelijks om terug op het droge te komen met zijn beestje. Afijn, het is hem dan na veel gevloek en gefoeter toch gelukt. Een kletsnat, modderig en stinkend avontuur is het geworden dat enkel onder een warme douche voor beiden tot een goed einde kon komen. 

Onze Staf was alleszins in zijn nopjes met z'n nieuwe kameraad. Hij beleefde er zichtbaar plezier aan om er mee te mogen wandelen. De Ronny bracht zo doende onze Staf wat elementaire hondenkennis bij.  En zo werd het nog een mooie wandeling van een 8-tal kilometertjes inclusief een ommetje naar een edelhertenhoeve.  Prachtige beesten. Zo een klepper met dat machtig gewei stond op nog geen meter van ons af. Op het einde van de wandeling was er nog een afsluiter met een snoepke, vul zelf maar in welk, ten huize Ronny. En voor de Staf had Lieve zelfs nog pannekoeken gebakken. Een mooi gevulde dag werd het voor mezelf en dat manneke. Dat kon weeral genoteerd worden. Z'n bottienen deden het goed. Een doop met slijk en regenwater liegen er niet om.  

Lus Dendermonde - Wieze

Verleden week donderdag tekenden met uitzondering van onze Michel alle stapmaten present. Ronny, Yzzy, Marc en den Hugo zagen het nog eens zitten om in Dendermonde een toerke mee te stappen. Om 10 uur stapten we af in Dendermonde. Een vlekkeloze treinreis was het eens deze keer en dit voor de verandering. Het mag dan ook gezegd worden. Droog weer werd er voorspeld voor die dag en dat was lang geleden. De gestage regenbuien van de voorbije dagen verprutsten de laatste tijd een beetje de zin tot stappen. 

Om de wandeling te beginnen werden de neuzen in de richting van de Brusselse forten gezet. In het korte stukje bewoonde kom in de aanloop daar naartoe wipten we even de kerk van de Heilige Rita binnen. Het is een must voor onzen Hugo. Deze keer geen aanschaf zijnentwege van een noveenkaars  Ik vermoed dat hij zich niet tot haar  vaste kalandizie rekende weze het dat zij de patrones van de hopeloze gevallen is en hij om die reden geen kaars aanschafte. Hij beweerde echter dat hij thuis nog over genoeg voorraad aan bougies beschikte. 

Zo een kort bezoekje aan een kerk zorgt even voor een rustpunt in de hectiek van het dagelijkse bestaan. Ook bij een twijfelende ongelovige zoals ik er éne ben. Het laat je even stil worden. Het brengt heel even wat sereniteit teweeg in je corpus. Het traditionele kommeke koffie werd iets verderop vervangen door een warme chokolademelk in de gezellige koffie- en wijnbar VillAroma op de Oude Vest. Dat smaakte wel. Den Hugo, kenner van goede chocolade gaf een lovende recensie over zijn drankje. Heel wat anders dan de chokolade die we voor hem op zijn vraag in Etretàt / Normandië aanschaften. Goede koop slechte koop want niet lekker zo bleek en die werd dan maar aan een schooier geschonken daar op de camping. Enkele dagen later vertrok die brave ziel en bracht de chokolade terug. Die vond die chokolade waarschijnlijk ook niet alles. 

Zo en nu naar de Brusselse Forten ! Het pad liep door het park van Bastion VIII. Een eerste hindernis dook al op. Het halve park lag er omgewoeld bij en hoge hekkens versperden verschillende wandelpaden. Na enkele pogingen om rond de omheiningen het pad terug op te pikken mislukten. Terug naar af was de enige overblijvende optie. Uit pure alternatie haalde de Marc dan maar zijn lekkere rijstvlaaikes boven. Dat wordt stilaan een gevestigd en geapprecieerd ritueel op onze gezamenlijke toerkes. Een rabarbervlaaike voor de Ronny deze keer aangezien hij geen rijstvlaaikes lust maar ook daarmee deed je hem geen plezier. Ondank is 's werelds loon 😕😇. 

In de vlakte van de Bellebroekbeek werd het menens. Slijk en modder in 't kwadraat. In dit gebied waar stukken van de Oude Denderarmen liggen, de Steenbeek en de Bellebroekbeek stromen, hoeft dat je niet te verbazen. Je zit hier middenin de Dendervallei. Deze keer waren m'n bottienen goed met leervet ingeborsteld en bleven tot m'n grote tevredenheid de beide voeten droog. 

We staken de Dender over ter hoogte van Mespelaere. Een schuilhutje met banken daar aan de Denderoever dook op als geroepen. Tijd voor het schof en een toost op het Nieuwe jaar. De Ronny had hiervoor voorzien in een fleske Cava en wat aperitiefhapjes. Schol mannen en op de camaraderie ! Het alcoholgebruik wat temperen hetgeen een gezamenlijk voornemen voor 2025 van ons allen was werd gerespecteerd. De Ronny zijn fles geraakte daardoor niet leeg. Hij kon ze nauwelijks aangeroerd terug in de rugzak steken. De stop stond er zelfs nog op ! Hijzelf stond er enigszins versteld van 😜😜😜 . Ook ik heb er geen plausibele verklaring voor 😊.

Na de toost wandelden we richting Gijzegem. Opnieuw door een stromingsgebied van een paar uit de kluiten gewassen beken. Dit keer waren het de Molenbeek, de Grootebeek en de Kleine Meersbeek die voor de nodige slijkpret zorgden. Soit, de modder was alleszins geen sfeerbederver. De grijze lucht stemde iets minder vrolijk maar de mood in het gezelschap leek me opperbest. Daar in Gijzegem staken we terug een Denderbrug over en zo ging het via de gehuchten Den Aert en De Kluis richting Wieze uit. Hiermee zaten we ruim over halfweg. Een afgesloten pad voorbij Wieze, het liep over zogezegd privéterein, noopte tot wat aanpassingen. Er volgde een beetje overleg - langs links of langs rechts ? Hou je de kaart in de looprichting voor je uit dan is dit volgens mij misschien wel practisch bij een lijnwandeling. Bij een luswandeling geeft een kaart met het Noorden aan de bovenkant een beter overzicht om te bepalen welke kant je nu best uitgaat om omweg te vermijden.  Voilà, er volgde overeenkomst en  we dienden naar de Denderoever af te buigen om daarna via de oostrand van de Bellebroekvlakte terug naar Dendermonde te keren. Het zat er op. De goede voornemens ten spijt maar een tripel mocht ter afronding niet ontbreken. In café Statie28 rechtover Dendermonde statie  liep de Cornet zoetjes binnen. Schol Hugo, milde schenker ! Weeral werd er een mooie dag gescoord met de stapvrienden.

Vorst / Kempen

Vermeldenswaardig is zeker het onderonsje met de stapdames Liliane, Greet, Inge en Leen op zaterdag laatstleden. Nee, geen wandeling deze keer maar ietske al even plezant. 

Daar in de Stille Kempen op de purperen hei staat er een huizeke waar Liliane voor een gezellig samenzijn zorgde. Ze verwelkomde ons daar in haar poolhouse, een prachtige mancave in de tuin die haar man zaliger nog ontworpen had. Knap, cosy, echt iets om er jaloers op te worden. 

Deze 4 schatten van dames hadden voor een onderonsje met lekker eten gezorgd, Alles er op en er aan ! Sjampieter en uitgelezen wijntjes ... voor en nagerecht, hoofdschotel, kortom een complete menu !!! Veel vrolijk getetter ook dat wel😊😊😊 maar het was vooral de warme genegenheid die ik mocht proeven die me deed smelten. Waaraan heb ik het in Godsnaam toch verdiend ? Dit vraag ik me in alle bescheidenheid heel stillekes af zene !  Dankjewel lieve dames voor dit fijne moment in de vriendschap. Een heel dikke knuffel voor ieder van jullie is hier zeker op zijn plaats  💏💏💏💏.