Scheldeland Kastel - Moerzeke

2 feb '25 : Moerzeke - Kastel : De Scheldevallei

Wandelclub 't Hoekske uit Hamme organiseerde op zondag de glazendorpentocht. Alhoewel het buiten nog friskes aanvoelde zou het zonde geweest zijn om er bij dit heldere weer niet op uit te trekken. In een strakblauwe hemel op 10.000m hoogte krasten vliegers witte condensporen naar verre oorden. Daaronder een vlucht gakkende ganzen op doortocht. Rijp op de velden, hier en daar een dauwdruppel aan een rietstengel. Op plassen en beken een flinterdun ijslaagje. Geen zuchtje wind ... dit alles toverde een uitgelezen decorum waarin het natuurgebied 'Scheldevallei Moerzeke - Kastel' kon schitteren als een opgeblonken juweeltje. Als deelgebied van Hamme is het gelegen tussen de twee scheldeveren Moerzeke - St. Amands /of/ Mariekerke en Moerzeke - Baasrode. De Schelde maakt er een haarspeldbocht van bijna 180° zodat het gebied aan 3 zijden aan het water grenst.  Er is bijgevolg geen doorgaand verkeer en je kunt enkel via het Noorden het dorp Kastel verlaten. Een wirwar aan nauwe straatjes bezorgde me wel wat manoeuverwerk met m'n karretje om er  ter plaatse te geraken en om na afloop er terug uit te kunnen ontsnappen. 

Vertrek  rond 10 uur aan zaal Ter Munken in Kastel. Ik koos voor de 20 kilometer en de eerste kilometers gingen al direct richting scheldeboord. Over de dijk werd het wandelen tot aan het sloten- en bekenstelsel van het gecontroleerd getijdengebied 'Lippenbroeck'. Man man, al die sloten, beken en dijken, het is onmogelijk om, moest er om gevraagd worden, er iemand de weg in aan te wijzen.    Voilà, op 't gemakske geen haast en genieten van de omgeving. Ik vraag me trouwens af waarin voor sommige wandelaars de fun zit om op zulke mooie wandelingen er als een snelwandelaar tegen 10km/u en zelfs meer door beemd en gaard te sjezen. Ik zou het graag eens weten. Nu, wat ik wel er leuk aan vind is dat ze me telkens een lachstuip bezorgen wanneer ze zo met hun waggelende kont en potsierlijke stapjes voorbij vliegen. Hup hup en maar wiegen met die billen. Maar goed, elkeen zijn pleziertje, het is zeker geen kritiek. 

Het natuurgebied zelf ligt in de winterbedding van de Schelde. De wielen in het gebied, die ontstaan zijn na dijkdoorbraken, zijn stille getuigen van de pogingen die de rivier heeft ondernomen om zijn verloren bedding terug te winnen. Andere waterpartijen zijn ontstaan door turfwinning of werden recent aangelegd als visvijver. Dit verklaart het veelvoud aan dijken die je er aantreft en die er voor zorgen dat je hier met een uniek fiets- en wandelgebied te maken hebt. Het dorp Kastel zelf dankt haar bijnaam 'Het Glazen Dorp' door de aanwezigheid van een groot aantal groentenserres. Ruim 900 jaar geleden werden de eerste dijken aangelegd om de landbouwgronden te beschermen tegen het steeds verder landinwaarts trekkende getij. Later werden er nieuwe dijken aangelegd om nieuwe landbouwgronden te winnen. De Vlaamse Overheid ontwikkelde met de aanleg van nieuwe dijken in het kader van een Europees project buitendijks een gecontroleerd overstromingsgebied zodat er opnieuw slikken en schorren ontstonden.  Slikken komen bij hoogtij onder water, en dat twee keer per dag. Daardoor is plantengroei bijna onmogelijk. Schorren komen enkel bij springtij onder water, twee keer per maand. Daar kunnen planten wel groeien. Slikken en schorren hebben een belangrijke rol in het ecosysteem van het Schelde-estuarium. Ze dienen als kraamkamer en opgroeigebied voor heel wat vissen en kreeftachtigen. 

Moerzeke dorp kwam in zicht en daar aangekomen duikelde ik er even de mooie St. Martinuskerk binnen. Een tic waarmee den Hugo me besmet heeft. Wat fotokes van de mooie gebrandschilderde ramen en het altaar genomen en weg. Een knipoog naar onze Verlosser mocht niet ontbreken en ik hoorde Jezeke  nog stillekes 'Ga in vrede' mompelen. Van me te vermenigvuldigen, daar sprak hij niet meer van. Nog vlug stak ik een bougieke aan, ik trok de kerkdeur toe en vervolgde inderdaad in vrede mijn wandelpad. Moest ik jonger zijn, ik voegde de Sint Martinusroute bij m'n bucketlist. Deze route, die door de Raad van Europa erkend is als culturele route, is nog in volle ontwikkeling. Naar analogie met de pelgrimsroute naar Compostela volgt het traject de GR-paden, met hier en daar een afwijking om kerken, kapellen, monumenten maar ook folklore, gewijd of gelinkt aan Sint-Martinus, aan elkaar te rijgen. Het volledige traject is ongeveer 1100 km lang, begint in Utrecht en eindigt in Tours. 

Ik wandelde verder en trok even het parkje binnen waar de graftombe van de zaligverklaarde Priester Poppe te vinden is. Poppe overleed op 33-jarige leeftijd in Moerzeke. Er ontstond nagenoeg onmiddellijk na zijn dood een verering rond zijn persoon en een bedevaartstroom kwam op gang naar zijn grafkapel. Velen die hem hadden ontmoet werden geraakt door zijn persoonlijkheid. Kardinaal Jozef Cardijn (stichter van de KAJ) getuigde: "Wie eens priester Poppe gesproken heeft, zal nooit de indruk ervan vergeten. Hij was een echte heilige. Men voelde dat onmiddellijk aan. Hij was een God-drager en een God-gever". Indien er enige interesse is in deze Godsdienaar en z'n verdiensten dan kan je even doorklikken : Priester Poppe. Met door te lopen naar het kasteel van Moerzeke zat het toertje er practisch op. Ik rondde m'n wandeling af en zocht m'n karretje op. Het was mooi geweest.  De poging om Kastel te verlaten lukte me wonderwel dankzij GPS-hulp. Straatje in, straatje uit maar ik ben thuis geraakt en met een sjieke wandeling rijker.