Met dit KMI-orakel was ik nog best tevreden. Niet slecht en prima wandelweer. Beetje westenwind en zo rond een graad of 10 valt best te pruimen. Het moet gezegd : Het is lang geleden dat we nog eens echt hondenweer hebben gehad op één van onze wandelingetjes. Regen is niet prettig maar nu toch ook echt geen reden om thuis te blijven. We trekken naar Hamont vandaag en brengen een bezoekje aan de Achelse Kluis helemaal in't Noorden op de grens met Nederland. In het voorjaar van 2017 heb ik dat daar al eens verkend. Maar daar zijn zoveel mooie wandelpaden in de omgeving dat je er meerdere dagen zou kunnen vertoeven om er rond te wandelen : Hamont
De Sint-Benedictusabdij van Achel, officieel de abdij Onze-Lieve-Vrouw-van-La-Trappe-van-de-Heilige-Benedictus geheten en in de volksmond 'de Achelse Kluis' genoemd, is een voormalige cisterciënzerabdij deels op Belgisch, deels op Nederlands grondgebied. Het Belgische gedeelte ligt in de gemeente Hamont-Achel, het Nederlandse in de gemeente Heeze-Leende. De abdij staat onder meer bekend vanwege het gelijknamige trappistenbier Achel dat sinds 1998 in de eigen huisbrouwerij wordt gebrouwen.
Ook Nederlandse pelgrims naar Santiago de Compostela bezoeken vaak deze abdij alvorens ze zich over de grens begeven. Compostela, ja het komt weer in zicht ! Dan maar even iets over een Amerikaanse pelgrimme. Lynn uit Colorado , m'n pelgrimsvriendin uit de States stuurde me enkele dagen geleden een Whatsappje met de melding dat zij de Portugués ging stappen begin april. Eens aangekomen in SdC zou ze terug keren naar Porto waar ik op 17 april aankom om mijn gestrande Camino terug op te pakken. Ze wilde me graag terug ontmoeten en als het nog zou kunnen zou ze enkele tochten mee willen stappen op de Camino Central. Zij zal waarschijnlijk de kustroute nemen. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik het las. Jongens wat ben ik toch een gelukzak dat je zulke vriendschappen tot de jouwe mag rekenen. Het is niet iedereen gegund. Je moet me niet vragen of ik er niet naar uitkijk. Een fantastisch vooruitzicht valt me weeral te beurt. Dit even er tussen door want dit moest ik kwijt. Verder, wat het volledige verhaal rond de Achelse kluis betreft klik je maar eens hier : .... Achel Kluis
Van aan die kluis zakken we terug naar beneden tot in Neerpelt van waaruit we terug naar huis zullen sporen.
Om 10 uur stapte ik samen met de Ronny en de Catsjou van de trein in Hamont. Limburg is de laatste tijd goed vertegenwoordigd in de stapexploten heb ik de indruk. Het zag er goed uit : Beetje fris nog met een grijze lucht gevuld met een nevel van ragfijne regendruppeltjes. De Ronny sukkelt al een hele tijd met zijn voet. 'Mismeesterd' zo beweert hij en hiervoor zocht hij inspiratie bij de uitspraken van Jef in de televisiereeks Lily en Marleen. Een valpartijtje met een trottinetteke* in Jef's jeugd zou niet goed behandeld zijn geweest (nvdr).
Een ontsteking of een overbelasting moet het zijn, hij kan er zelf niet goed aan uit. Feit is dat hij zich gelzooltjes heeft aangeschaft en zijn spieren had ingetapet. Het bood wat beterschap. Binnen 3 maanden vertrekt hij naar Oslo om te stappen en dan zou dit toch zeker tot het verleden moeten behoren. Hij overweegt toch om er een dokter naar laten te kijken. Misschien best. Ik herinner me de woorden van m'n Franse doorwinterde pelgrimsmaat Gilles uit Brives la Gaillarde : Petit mal au début .... grand bobo à la fin. Klopt als een zwerende vinger dit advies.
We wandelden richting Nederlandse grens waar er nog een reconstructie staat van de 'Doodendraad uit 1916'. Opgericht door de Duitsers om het mensen onmogelijk te maken om vanuit België naar neutraal Nederland te vluchten. 61 sukkelaars vonden daarmee dood door elektrokutie. In wreedheden is het mensdom erg vindingrijk.
Wat geurde het bos fris. Het was een hele verademing om de geuren op te snuiven en de longen vol zuivere boslucht te pompen.
Ook daar in de geburen zijn er honderden kilometers aan te bewandelen paadjes.
Over zandpaadjes wandelden we richting Achelse Kluis om er een bezoekje te brengen aan de trappistenabdij. In een afspanning aan de abdij kan je er de Achelse Trappist degusteren. Daar was het ons in eerste instantie om te doen maar de Catsjoe mocht er niet binnen. Jammer, maar enkele kilometers verder aan een meertje lag het domein 'De Bevers'. Daar in het taverne - restaurant hadden ze ook van die Achel Trappist. Die smaakte erg goed. Een bataljon boswachters hield aan een tafel naast ons een werkvergadering tussen pot en pint. Het zagen er allemaal nogal ernstige gasten uit. Veel gelachen werd er niet aan die tafel en de praat die in flarden onze oren bereikte betrof uitsluitend fauna en flora gerelateerde onderwerpen. Eigenlijk nog best plezant dat je zo tussen pot en pint kunt werken. Een goed uurtje hebben we daar gezeten want de Ronny wilde zijn voet wat recuperatietijd gunnen.
We zaten daar in een bosgebied van meer dan 2000 hectare groot dat jaarlijks door zo’n miljoen mensen wordt bezocht. Het Leenderbos en de Grote Heide maken hier het grootste deel van uit. Voornamelijk naaldbomen en vengebied tref je er aan. Veel verschillende vogels waaronder de nachtzwaluw, de roerdomp, de wespendief en de ijsvogel vinden er hun habitat. Reeën, vossen, hazen en konijnen lopen er daar in grote getale nog rond. Het zou me niet verwonderen dat er zo af en toe een beestje verloren loopt en per ongeluk in de restaurantkeuken van De Bevers beland.
Het is een mooi gebied en Natuurpunt aan Belgische zijde en Staatsbosbeheer aan Nederlandse kant zorgen ervoor dat het recreatieve karakter van deze bossen nog verder kan ontwikkelen. Dat is een positieve ontwikkeling en het is fijn om vast te stellen dat de inspanningen toch vruchten afwerpen.
De dag liep stilletjesaan ten einde en langs een vrolijk kabbelend beekje bereikten we de statie in Neerpelt. Jammer onze trein was 10 minuten eerder vertrokken. Dat maakte dat we een klein uurtje moesten wachten op de volgende. Nu, dat is geen ramp wanneer je mag terugblikken op een dag die mooi gevuld werd. Een stevige wandeling van 23 paaltjes in reen oogstrelend decor werd het. Ik kom er nog wel eens terug. De Ronny ook zo beweerde hij.
Nog even vlug vermelden dat onze wereldfietser Bas een reactie heeft nagelaten op m'n blogpost van vorige week. Erg attent, die kerel gaat dat goed doen !
(*) Trottinette - step - autoped
Om 10 uur stapte ik samen met de Ronny en de Catsjou van de trein in Hamont. Limburg is de laatste tijd goed vertegenwoordigd in de stapexploten heb ik de indruk. Het zag er goed uit : Beetje fris nog met een grijze lucht gevuld met een nevel van ragfijne regendruppeltjes. De Ronny sukkelt al een hele tijd met zijn voet. 'Mismeesterd' zo beweert hij en hiervoor zocht hij inspiratie bij de uitspraken van Jef in de televisiereeks Lily en Marleen. Een valpartijtje met een trottinetteke* in Jef's jeugd zou niet goed behandeld zijn geweest (nvdr).
Een ontsteking of een overbelasting moet het zijn, hij kan er zelf niet goed aan uit. Feit is dat hij zich gelzooltjes heeft aangeschaft en zijn spieren had ingetapet. Het bood wat beterschap. Binnen 3 maanden vertrekt hij naar Oslo om te stappen en dan zou dit toch zeker tot het verleden moeten behoren. Hij overweegt toch om er een dokter naar laten te kijken. Misschien best. Ik herinner me de woorden van m'n Franse doorwinterde pelgrimsmaat Gilles uit Brives la Gaillarde : Petit mal au début .... grand bobo à la fin. Klopt als een zwerende vinger dit advies.
We wandelden richting Nederlandse grens waar er nog een reconstructie staat van de 'Doodendraad uit 1916'. Opgericht door de Duitsers om het mensen onmogelijk te maken om vanuit België naar neutraal Nederland te vluchten. 61 sukkelaars vonden daarmee dood door elektrokutie. In wreedheden is het mensdom erg vindingrijk.
Wat geurde het bos fris. Het was een hele verademing om de geuren op te snuiven en de longen vol zuivere boslucht te pompen.
Ook daar in de geburen zijn er honderden kilometers aan te bewandelen paadjes.
We zaten daar in een bosgebied van meer dan 2000 hectare groot dat jaarlijks door zo’n miljoen mensen wordt bezocht. Het Leenderbos en de Grote Heide maken hier het grootste deel van uit. Voornamelijk naaldbomen en vengebied tref je er aan. Veel verschillende vogels waaronder de nachtzwaluw, de roerdomp, de wespendief en de ijsvogel vinden er hun habitat. Reeën, vossen, hazen en konijnen lopen er daar in grote getale nog rond. Het zou me niet verwonderen dat er zo af en toe een beestje verloren loopt en per ongeluk in de restaurantkeuken van De Bevers beland.
Het is een mooi gebied en Natuurpunt aan Belgische zijde en Staatsbosbeheer aan Nederlandse kant zorgen ervoor dat het recreatieve karakter van deze bossen nog verder kan ontwikkelen. Dat is een positieve ontwikkeling en het is fijn om vast te stellen dat de inspanningen toch vruchten afwerpen.
De dag liep stilletjesaan ten einde en langs een vrolijk kabbelend beekje bereikten we de statie in Neerpelt. Jammer onze trein was 10 minuten eerder vertrokken. Dat maakte dat we een klein uurtje moesten wachten op de volgende. Nu, dat is geen ramp wanneer je mag terugblikken op een dag die mooi gevuld werd. Een stevige wandeling van 23 paaltjes in reen oogstrelend decor werd het. Ik kom er nog wel eens terug. De Ronny ook zo beweerde hij.
Nog even vlug vermelden dat onze wereldfietser Bas een reactie heeft nagelaten op m'n blogpost van vorige week. Erg attent, die kerel gaat dat goed doen !
(*) Trottinette - step - autoped
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.