Op 27 september, dit jaar, schreef ik dat ik waarschijnlijk de laatste mooie nazomerdag van het jaar had opgesoupeerd. Ik had het schromelijk mis. Vandaag, juist een maand later, mocht ik, nee wij, opnieuw in de prijzen delen. Een reuzedag werd het. Geweldig mooi weer, een zachte temperatuur en wat toeven in een ongelooflijk mooie omgeving. De stilte opzoeken daar is heden ten dage weer veel om te doen. Die vind je in Limburg, Het Bosland en dat stond op onze agenda !!! Buiten de allermooiste wandelingen vind je hier voor elke sterveling een immens brede waaier aan recreatiemogelijkheden.
Kijk maar eens : Het Bosland in Limburg.
Bosland is het grootste avonturenbos van Vlaanderen waar kinderen de baas mogen zijn. Deze gigantische natuurkern - gelegen in de gemeenten Hechtel-Eksel, Pelt en de steden Lommel en Peer - ligt in het hart van Noord-Limburg en bestaat uit een 12-tal deelgebieden. Het Project Bosland is een samenwerking van de vier voornoemde gemeentebesturen, het Agentschap voor Natuur en Bos, het Regionaal Landschap Lage Kempen en Toerisme Limburg. Bedoeling is om de mooie en kwalitatieve Boslandse natuur te behouden en verder te ontwikkelen, maar ook waar mogelijk open te stellen voor het grote publiek. Daarbij staat duurzame ontwikkeling voorop: Bosland creëert dynamiek vanuit het groen!
Op de afspraak waren Hugo, de Ronny en de Catsjoe. De startblokken stonden voor vandaag in Hechtel - Eksel, een dorp middenin het Bosland. We spoorden tot in Overpelt waar een lijnbus ons naar Eksel bracht. Rond halfelf konden we daar starten aan het marktplein in Eksel. Den Hugo wist ons te vertellen dat daar een mooie dorpspomp op de markt stond. Het is niet de originele die er ooit stond maar een kopie van de oorspronkelijke neogotische dorpspomp, die tot 1945 op het marktplein van Eksel stond en die water leverde voor de dieren op de maandelijkse veemark.
Voilà kijk : Onzen Hugo zorgt steevast voor de wetenswaardigheden op onze tripjes. Dat geeft kleur aan de uitstap. De Ronny verdenkt onze maat er goedlachs van dat hij onze wandelingen aan een grondige voorstudie onderwerpt. Het is verbazingwekkend, je kan Hugo bij wijlen vergelijken met een wandelende encyclopedie. We waren vertrokken voor een mooie wandeling van 20 paaltjes. Eens buiten de bebouwing van Eksel zaten we alvlug in het Pijnven. Het Pijnven is één van die eerder genoemde deelgebieden. Maar liefst 2.000 ha bos liggen er aan je voeten. Voor kinderen zijn er vier speelweiden in een reusachtig speelbos. Toen we voorbij een boomhuis wandelden begon er een belletje te rinkelen : Hier waren we al eerder geweest. En ja hoor 'The Treehouse' kenden we nog ! Vanuit Lommel hadden we dit gebied al eens deels verkend. Hugo was er toen niet bij . Ook nog andere stukjes wandeling kwamen me bekend voor zoals onder meer de Leyssensmolen op Lommels gebied. Kijk maar : Lommel Kattenbos
Wat me echter deze keer het meest intrigeerde op deze wandeling was het pad, een fietsbrug eigenlijk, die door de boomkruinen van het domeinbos Pijnven loopt. Deze fietsbrug loopt in een dubbele cirkel met een doorsnede van 100 meter. Ze is maar liefst 700 meter lang en stijgt geleidelijk met een percentage van 3 tot 4% tot op een 10 meter hoogte. Hierdoor wordt het Bosland op een wel spectaculaire wijze ontsloten. Het was de moeite om dit bouwwerk een bezoekje te gunnen.
Eerst werden de boterhammetjes aangesproken. Op één van de speelweiden stond een hele reeks overdekte picknickplaatsen waar we dankbaar van gebruik maakten. Ronny had een flesje wijn bij, moet ik het nog vermelden ? 2 juffrouwen met hun klasjes van 9 à 10-jarigen waren daar ook aanwezig. Ze hadden duidelijk een day-off. Gezeten aan een bankje hielden ze een gezellig babbelonderonsje terwijl hun jonge gastjes rondomrond in de bossen rondholden. Die zullen daar wel niet kwaad om geweest zijn. Wel viel het me op dat ze zich weinig bekommerden om hun leerlingen. Even kwam het in me op dat ik hun reactie had willen zien indien ik hen zou verteld hebben dat hun mannekes aan 't experimenteren waren met pado's in't bos. ! Of sigaretten aan't smoren waren ? Ttoch alleszins iets in die aard 😁. . Ach, ik heb veel praat, of moet ik zeggen fantazie ? Ik heb me alleszins niet gemoeid met hun educatieve opdracht daar in dat bos.
Die wandeling door de boomkruinen was wel eens de moeite waard. Het is eens iets anders. Nu viel het ook op dat de herfst wel degelijk op de voorgrond was getreden. Om het met lyrische woorden te omschrijven zou ik stellen dat de natuur eindelijk haar gouden herfsttapijt had uitgerold. Een tapijt van zachte pasteltinten van gevallen verdorde bladeren. Rood, oker, leem, karmijn, aard en hier en daar een vliegenzwam die zijn rood gestipte hoedje door de gevallen bladeren wurmt. Nog opvallend veel groen op de bomen en struiken. De novemberstormen zullen weldra komaf maken met dit resterende groen en daarmee de winter inluiden. Het kringetje is weer rond. Wat gaat het allemaal vlug. Het was geweldig wandelen in dit gebied. Mooi, mooi mooi. Eén ontzettend grote spelbreker kon echter aangewezen worden en dat was onze luchtmacht. Kleine Brogel is niet zo veraf. De opgezochte stilte was ver zoek. Het gedoe begon al rond een uur of 11. Tot zeker 17u vlogen die luchtacrobaten daar rondjes met hun straaljagers en ons belastingsgeld. Ik vermoed dat de inwoners het daar al wel gewoon zullen zijn maar ik en de Ronny vonden het op den duur behoorlijk irritant. Oorstoppen zouden een oplossing kunnen bieden. Ik noteer dit ter aanschaf van zulke stoppekes.
Den Hugo merkte op dat er op onze wandelweg een Duits kerkhof uit WOII lag. Ik wist het niet maar we hebben het een bezoekje gebracht. Indrukwekkend, je wordt er bij de aanblik helemaal stil en ingetogen van. Op deze grootste begraafplaats voor Duitse oorlogsslachtoffers buiten Duitsland rusten ongeveer 19.000 soldaten. De immense begraafplaats heeft een poortgebouw met restaurant en jeugdhotel. De toegang tot de graven wordt afgesloten door een gebouw met een donker monument erop. Het is zeer indrukwekkend. Bijzonder is dat per kruisje er twee soldaten zijn begraven. Aan iedere kant van het kruisje een. Van velen zijn de namen niet bekend geworden. Het beeld van deze gigantische dodenakker met al die kruisjes overweldigt je en confronteert je tegelijkertijd met de nietigheid van je bestaan. Ook het zinloze van een oorlog wordt hier zo pakkend verzinnebeeld. Er heerste daar op die plaats een oorverdovende stilte.
Leuk aan dat militaire kerkhof was het gezellige cafeetje waar je even kon verpozen. Voor ieder van ons een Filou. Lekker, het werden er 2. De bediening werd verzorgd door een Spaans meisje uit Madrid. En je raadt het misschien al ? Jawel zij had ook de Camino gelopen. Het is alsof je het aanvoelt, een onzichtbare band die er voor zorgt dat je je niet vergist in je vermoeden. We wensten haar bij het afscheid nemen een Buen Camino. De señorita kon het duidelijk apprecieren.
Het werd al donker zeg en er moesten nog 5 kilometertjes gelopen worden. Tegen dat we aan de statie van Lommel waren was het dan ook zover. Er restte nog genoeg licht op de paadjes van het Kattebos om niet verloren te lopen. De statie van Lommel kwam in zicht alsook het varkentje met de lange snuit. Het zat er op voor vandaag. Prachtige dag, geweldige compagnie, veel gegrapt en gelachen. Het zat er op en rond 22u was elk van ons terug thuis. Voldaan als je het me moest vragen.
Voilà kijk : Onzen Hugo zorgt steevast voor de wetenswaardigheden op onze tripjes. Dat geeft kleur aan de uitstap. De Ronny verdenkt onze maat er goedlachs van dat hij onze wandelingen aan een grondige voorstudie onderwerpt. Het is verbazingwekkend, je kan Hugo bij wijlen vergelijken met een wandelende encyclopedie. We waren vertrokken voor een mooie wandeling van 20 paaltjes. Eens buiten de bebouwing van Eksel zaten we alvlug in het Pijnven. Het Pijnven is één van die eerder genoemde deelgebieden. Maar liefst 2.000 ha bos liggen er aan je voeten. Voor kinderen zijn er vier speelweiden in een reusachtig speelbos. Toen we voorbij een boomhuis wandelden begon er een belletje te rinkelen : Hier waren we al eerder geweest. En ja hoor 'The Treehouse' kenden we nog ! Vanuit Lommel hadden we dit gebied al eens deels verkend. Hugo was er toen niet bij . Ook nog andere stukjes wandeling kwamen me bekend voor zoals onder meer de Leyssensmolen op Lommels gebied. Kijk maar : Lommel Kattenbos
Eerst werden de boterhammetjes aangesproken. Op één van de speelweiden stond een hele reeks overdekte picknickplaatsen waar we dankbaar van gebruik maakten. Ronny had een flesje wijn bij, moet ik het nog vermelden ? 2 juffrouwen met hun klasjes van 9 à 10-jarigen waren daar ook aanwezig. Ze hadden duidelijk een day-off. Gezeten aan een bankje hielden ze een gezellig babbelonderonsje terwijl hun jonge gastjes rondomrond in de bossen rondholden. Die zullen daar wel niet kwaad om geweest zijn. Wel viel het me op dat ze zich weinig bekommerden om hun leerlingen. Even kwam het in me op dat ik hun reactie had willen zien indien ik hen zou verteld hebben dat hun mannekes aan 't experimenteren waren met pado's in't bos. ! Of sigaretten aan't smoren waren ? Ttoch alleszins iets in die aard 😁. . Ach, ik heb veel praat, of moet ik zeggen fantazie ? Ik heb me alleszins niet gemoeid met hun educatieve opdracht daar in dat bos.
Die wandeling door de boomkruinen was wel eens de moeite waard. Het is eens iets anders. Nu viel het ook op dat de herfst wel degelijk op de voorgrond was getreden. Om het met lyrische woorden te omschrijven zou ik stellen dat de natuur eindelijk haar gouden herfsttapijt had uitgerold. Een tapijt van zachte pasteltinten van gevallen verdorde bladeren. Rood, oker, leem, karmijn, aard en hier en daar een vliegenzwam die zijn rood gestipte hoedje door de gevallen bladeren wurmt. Nog opvallend veel groen op de bomen en struiken. De novemberstormen zullen weldra komaf maken met dit resterende groen en daarmee de winter inluiden. Het kringetje is weer rond. Wat gaat het allemaal vlug. Het was geweldig wandelen in dit gebied. Mooi, mooi mooi. Eén ontzettend grote spelbreker kon echter aangewezen worden en dat was onze luchtmacht. Kleine Brogel is niet zo veraf. De opgezochte stilte was ver zoek. Het gedoe begon al rond een uur of 11. Tot zeker 17u vlogen die luchtacrobaten daar rondjes met hun straaljagers en ons belastingsgeld. Ik vermoed dat de inwoners het daar al wel gewoon zullen zijn maar ik en de Ronny vonden het op den duur behoorlijk irritant. Oorstoppen zouden een oplossing kunnen bieden. Ik noteer dit ter aanschaf van zulke stoppekes.
Leuk aan dat militaire kerkhof was het gezellige cafeetje waar je even kon verpozen. Voor ieder van ons een Filou. Lekker, het werden er 2. De bediening werd verzorgd door een Spaans meisje uit Madrid. En je raadt het misschien al ? Jawel zij had ook de Camino gelopen. Het is alsof je het aanvoelt, een onzichtbare band die er voor zorgt dat je je niet vergist in je vermoeden. We wensten haar bij het afscheid nemen een Buen Camino. De señorita kon het duidelijk apprecieren.
Het werd al donker zeg en er moesten nog 5 kilometertjes gelopen worden. Tegen dat we aan de statie van Lommel waren was het dan ook zover. Er restte nog genoeg licht op de paadjes van het Kattebos om niet verloren te lopen. De statie van Lommel kwam in zicht alsook het varkentje met de lange snuit. Het zat er op voor vandaag. Prachtige dag, geweldige compagnie, veel gegrapt en gelachen. Het zat er op en rond 22u was elk van ons terug thuis. Voldaan als je het me moest vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.