Eksaarde en de Rivier 'de Zuidlede'

Niet ver van huis, weinig verkeer ... openbaar vervoer indien niet nodig te vermijden ... daarom vond ik het veroorloofd om even de automobiel te gebruiken tot mijn bestemming. Eksaarde, een 3de verkenningsronde op rij in het gebied van de grillige grenzen van de oude militaire versterking 'De Linie'. De Linie was in 1702 een militaire verdedigingslijn die de Franse provincie Vlaanderen moest beschermen tegen de republiek Nederland. We zitten daar dan ook tegen de  Nederlandse grens aan te koteren. De VZW Durme zorgt hier voor het natuurbeheer. Het onderhoud van, en de aanleg van nieuwe natuurreservaten, maken deel uit van hun jobdescription. Een hele waslijst : Restauraties van KLE's (Kleine Landschap Elementen), selectieve begrazing van weidelanden, herstel van verdwenen biotopen enzovoort. Ze doen dat niet slecht ! Overal waar je je voeten zet tref je bordjes aan waar er uitleg verschaft wordt over hun betrachtingen. Chapeau !  Onder kleine landschapselementen verstaan we de verzameling van groene punten en lijnen met inbegrip van bijhorende vegetaties waarvan het uitzicht, de structuur of de aard al dan niet resultaat zijn van menselijk handelen, en die deel uitmaken van de natuur zoals: bermen, bomen, bosjes, bronnen, dijken, graften (ontboste hellingen), houtkanten, hagen, holle wegen, hoogstamboomgaarden, perceelrandbegroeiingen, sloten, struwelen, poelen, veedrinkputten en waterlopen. Voilà, ik bespaar u het opzoeken. Morgen ondervraging. 

Maar ik ging stappen. In Eksaarde aan de kerk ging ik van start. Ik ging richting de kruiskapel uit. Geen idee wat ik zou aantreffen maar al vlug kwam ik tot de vaststelling dat ik op een kruisweg was beland. Mijn frank viel, of is het euro, toen ik achtereenvolgens kapelletjes voorbijstapte waar de lijdensweg van Dezeke Jezus werd verzinnebeeld. Die euro viel bij statie 5 waar Jezus gedwongen werd om het kruis te dragen. De 4 vorige waren me niet opgevallen. Ja goed, ik ben die kruisweg dan maar gevolgd tot aan de kruiskapel. Deze kruisweg is 2 km lang en werd in 1877-1878 aangelegd.  Ik was het niet van plan deze te volgen maar nu ik er was, was dit meegenomen. Na al mijn Santiagotochten heb ik met deze kruisweg waarschijnlijk weer een volle aflaat gescoord 😁. Daarmee wordt er misschien een paar jaar vagevuur 'afgepitst'. De kruiskapel zelve is omringd door rode beuken en werd herbouwd in 1632 op de plaats waar volgens de overlevering in 1317 twee miraculeuze kruisbeelden werden gevonden. De gemetselde put in de nabijheid van de Kruiskapel geeft de exacte plaats van de kruisen aan waar ze destijds door Boudewijn met de Negen Ponden werden opgegraven. Het ene kruis wordt bewaard in de kerk van Eksaarde, het andere in de Kruiskapel. 

De legende verhaalt het volgende : Een zekere Boudewijn met de Negen Ponden was in 1317 zijn land aan het bewerken in Eksaarde. Plots stootte zijn spade op een hard voorwerp: een kruis. Toen hij het uit de grond trok, vloeide er bloed uit. Daarna vond hij nog een tweede kruis, twee Romeinse schalen en een speer. Zodra hij die mysterieuze voorwerpen naar huis had gebracht, begonnen alle klokken van de kerk van Eksaarde spontaan te luiden. Boudewijn bracht de pastoor op de hoogte, deze laatste vertelde het aan de heer van Eksaarde, waarna de beide kruisen in processie naar de dorpskerk werden overgebracht. Toen de optocht de dries passeerde, waren daar twee houtzagers aan het werk. ”O”, zei de ene, “Boudewijn met de Negen Ponden heeft de oude God gevonden.” Op slag ging zijn hoofd verlamd op zijn romp staan en werd pas weer normaal toen de man openlijk berouw had betoond. De heer van Eksaarde die ook heer van Hontenisse was, nam één van de kruisen mee, maar het werd ‘s anderendaags teruggevonden naast het andere. Daaruit leidden de mensen af dat de beide kruisen in Eksaarde zouden worden vereerd. 

Na deze kruiskapel wilde ik naar de fondatie Boudelo pikkelen. Het gebied is echter groter dan ik dacht en van heel die fondatie ben ik niet verder geraakt dan een flitsbezoekje aan een oeroud bos 'Den Hert' genaamd. Dit bos maakt ook deel uit van het reservaat De Linie. Het zag er authentiek uit.  Die fondatie zal voor een andere keer zijn. Na Den Hert kwam er nog een nieuwe aanwinst in wording van de VZW Durme aan bod. Een schraal dennebos werd gekapt en er werden nieuwe streekeigen bomen aangeplant. Het nieuwe perceel krijgt de naam 'Nieuwbos'. In totaal omvat De Linie nu zo een 35 ha aan natuurreservaat. 

Wat een verrassing zeg ! Zo mooi en voor mij tot daareven nog geheel onbekend : Het jaagpad langs de rivier de Zuidlede is een onvervalst juweeltje. Deze  vormt vandaag de dag een verbinding tussen de Durme in Daknam, Lokeren en de Moervaart in Mendonk. Ze kronkelt voornamelijk door landbouwgebied en voor een groot deel door het provinciaal domein Puyenbroeck. De vallei van de Zuidlede is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied. Ik heb een heel stuk die Zuidlede gevolgd langs het jaagpad. Prachtig tot en met. Hier en daar een visser, een waterkieken op de dool, een kanovaarder op z'n gemakske, geen rimpel op het water, trossen waterlelies, rietkragen waarachter gedempte stemmen gehoord werden en die de nieuwsgierigheid opwekten, het was er allemaal. En dat het zondag was heb ik gemerkt. Er was toch wel wat beloops op het smalle jaagpad. Nu met die social distancing was het een gedoe om je afstand tot tegenliggers te respecteren. Op sommige plaatsen was dit jaagpad zo smal dat een uitwijking je geheid de brandnetels in joeg. Ook geen erg, wat geprikkel is dan weer goed voor de reumatiek.  Dit stuk jaagpad was wel de topper van het uitstapje. Er blijven nog stukjes over die ik later zeker eens zal verkennen. 
En zo rijgden de jaagpaden en  wandelwegels zich aaneen en zorgden ze voor een afwisselend wandelavontuur. Regelmatig ben ik op ontoegankelijke stukken beland waardoor ik terug moest keren. Dat kom je wel meerdere keren tegen als je zelf je toertjes uitstippeld. Erg is dat nu ook weer niet. In plaats van 22 paaltjes werden het er 25. Dat onvoorspelbare mag er zijn, ik verkies dit iets meer dan een met nummertjes voorgekauwd wandeltochtje. Doch eenieder zijn of haar voorkeur. Ondertussen heb ik al een nieuw trajectje uitgewerkt daar in de geburen. Er wordt zo gestoefd over die fondatie Boudelo dat ik er al een trajectje bij heb uitgetekend. Niet alle paden zijn daar toegankelijk en dan bekijk je dit best even op voorhand. Ik ga hier afronden zie. De fotokes spreken voor zich.