St Gillis Waas - De Tromp - Stropersbos

Het is weeral even geleden dat de benen nog eens gestrekt werden. Mooi weer werd er voorspeld waarbij de temperatuur tot een goeie 25°C zou klimmen. Op stap dus.   Haasdonk en omliggende straten en paden heb ik ondertussen al platgelopen en bijgevolg zocht ik  het iets verder. Weliswaar met respect voor de corona-aanbevelingen. 's Morgens werd er nog vlug een trackje getekend rond St Gillis-Waas, niet te ver van huis. Daar in de geburen is er nog voldoende groen om er een stevig luske in neer te poten. 23 paaltjes zouden het worden. 

Als startpunt koos ik  de parking uit waar vroeger jaren het treinstation van St. Gillis Waas toefde. Dit station maakte deel uit van de lijn Mechelen (Hombeek) - Terneuzen. Deze spoorlijn 54, opgericht in 1861 heeft zeker haar nut gehad voor de ontsluiting en de mobiliteit van de provincies Antwerpen en Oost-Vlaanderen. In 1952 kwam de spoorlijn in onbruik en nu maakt deze spoorwegbedding deel uit van het fietsroutenetwerk van Zeeland en het Waasland :  Spoorlijn_54_Mechelen_-_Terneuzen

Het is deze oude bedding/fietsroute die ik een kilometertje  volgde tot aan de Watergang der Hoge Landen. Een hoogdravend woord weliswaar voor een kaarsrechte opgewaardeerde sloot die ik een goeie 3km volgde tot aan de N403. Her en daar trof je in de berm volkstuintjes aan. Fier wordt er vermeld dat de bezitters van deze tuintjes met liefde zorg dragen voor alles wat er groeit en bloeit. Kijk eens aan ! Deze N403 volgde ik tot iets over de express weg.  Een minder mooi stuk weliswaar maar goed, het lukt niet altijd om onverharde paden en wegen aan te treffen. Aan frietkot De Tromp duikelde ik aan de linkerkant een gigantisch bossencomplex binnen. Het ligt tussen de expressweg en het Nederlandse dorp Heikant. De Hellestraat vormt zowat de ruggegraat van deze lap vaderland. Een echte benaming voor dit bosrijk gebied heb ik niet gevonden. De Tromp en de Groene Putten  zijn aanduidingen maar die Hellestraat blijkt toch de rode draad te vormen van het ganse gebied. Vooral recreatiewoningen tref je er bij de vleet aan. Chalets, bungalows en regelrechte koterijen waar de tand des tijds al flink aan geknabbeld heeft, die vind je hier à volonté. Toch zijn het prachtige bospartijen waar je doorwandelt. De warmte van de zon zorgde ervoor dat de sparrebomen hun zwoel parfum door het bos blaasden. Een specifieke geur die me herinnert aan de brandgangen tussen de sparren in de Franse Landes. Zalig wandelen was dit. Laura zorgde eveneens voor een flitsende lichtspel met haar zonnestralen tussen het lover van de bomen. Betoverend schouwspel, zo mooi. Wat me opviel was dat er weinig wandelaars waren voor toch zo een prachtig gebied. Fietsers waren er iets meer. Des te meer viel het op dat er in die vakantieverblijven veel volk in de hofkes te zien viel. Volgens mij veegden die mensen vierkant hun gilet aan de coronaverordeningen.  Ik erger me er aan. Ordehandhaving is onbegonnen werk in zo een natuurgebied. Het is het domein van de boswachter en ik vermoed dat deze ambtenaar eerder een gemoedelijke relatie aanhoudt met de residenten. Ik denk wel zo te vergelijken met een kwartieragent en de klanten op zijn ronde. 

Ik breidde daar in dat hellegat een sjiek luske van 10km ineen waarna ik terug op die N403 terechtkwam. Aan de overkant van de baan lag het Stropersbos. Het Stropersbos in het Waasland is het op 1 na grootste boscomplex in Oost-Vlaanderen. Het is gekenmerkt door onder andere de overblijfselen en de reconstructie van de Staats Spaanse Linies. Ik koos ervoor om door de graasweiden van de Konickpaarden en Gallowayrunderen  te lopen. Een mooi parcours werd daar uitgestippeld, je hoefde de paaltjes met de vermelding 'Laarzenpad' maar te volgen. Smalle kronkelende paadjes onder een dik bladerdek of slingerend tussen hoge boomstammen. Ruige begroeiing overal waar je keek. Het heeft wat. Wel wordt er gewaarschuwd voor de dieren. Ik was dus waakzaam. 25m afstand tot de dieren moet je zeker in acht nemen. Nooit kalfjes benaderen ook al staan ze alleen en wanneer die beesten op je pad staan maak je best rechtsomkeer wanneer je er niet in een grote boog omheen kan lopen. Ik ben geen dieren tegengekomen op nagenoeg toch 2km gaanpad in hun afgebakende graasweide. Het is zeer de moeite om eens een keer meer dit bos te verkennen want ontelbare paadjes lopen er kriskras doorheen : Het Stropersbos
Het was niet de eerste keer dat ik in dat Stropersbos rondliep, vandaag was het zeker niet de laatste. Ik kom er nog wel terug ! 

Het grootste deel van de wandeling zat er op eens ik het Stropersbos uitliep. Ik kwam terug uit op de oude spoorwegbedding St. Niklaas - Terneuzen. Wederom kwam ik aan de Watergang der Hoge Landen. Deze keer sloeg ik linksaf om nog zo een ommetje te lopen langs de grens van de bebouwing van St Gillis Waas.  Hier viel er niet veel meer te vermelden. Het liedje was hiermee uitgezongen. Prachtige dag weeral, wat zal de volgende uitstap brengen ? En waarheen ?