Driehoek Sinaai - Eksaarde - Lokeren

Nu de scholen terug beginnen zullen we maar ineens starten met een leske 'Meetkunde'. Op mijn landkaart met mijn verzameling gedane wandelingen lag daar nog een driehoekige en vrijwel maagdelijke lap heimat waar ik nauwelijks een voet had gezet. Hier en daar was er wel al wat geknabbeld aan de hoeken en de randjes maar verder zo goed als onbetreden. Dat randjes betreden was ondertussen al 5 jaar geleden en bijgevolg eens voor herhaling vatbaar : Sinaai en omstreken (mei '15) . Ik was het bijna vergeten. Het weer zag er prima uit. Staalblauwe hemel waaronder een matige maar toch frisse NO-wind je scherp hield. Ideale omstandigheden dus om de cosinussen van dit driehoekske te gaan berekenen. Niet met een rekenlat maar met de bottienen wel te verstaan.  Kom we zijn ermee weg ! 

De parking aan het stationneke van Sinaai lag er maar verlaten bij voor een vrijdagse werkdag. Rond een uur of 1 trok ik er mijn stapschoenen aan voor een toerke van een kleine 25 paaltjes. Ik had er geweldig veel zin in. Het patersbos, om daarmee te beginnen, ligt vlakbij dit station. Niettegenstaande het maar een klein bos is, is het er toch erg mooi. Beetje golvende die ondergrond met hier en daar een heuveltje waar je je tijdens een bosspel achter kan verstoppen. Het is een ideaal speelterrein voor de kinderen. Een massieve omvergewaaide boom lag dwars over het boswegeltje en versperde me de weg naar m'n doel :  Ik wilde een bezoekje brengen aan het Bellemanskasteeltje. Door de dichte begroeiing van struikgewas en de rondomrond aanbouw van jeugdlokalen was het grotendeels aan het oog onttrokken. Het intrigeerde me wel dat kasteeltje want het draagt een luguber verleden met zich mee. Het kasteel dat gebouwd werd  in 1865 behoorde een advokaat toe maar later, in 1945 werd het geschonken aan de paters Franciscanen. Volgens de overlevering hoort men in de periode van de Sint Jansnacht en de week na midzomernacht in het bos nog steeds de stem van een 11-jarig vermoord meisje. Ze werd gevonden in de torenkamer van het kasteeltje. Ook zit er volgens de legende in de kelders van het kasteel nog altijd een pater-dief.  Samen met zijn gejatte buit werd hij er achter een muur ingemetseld . Wie er het fijne van wil weten : Het Bellemanskasteeltje  

Een goeie kilometer verder noordwaarts belandde ik op de stuifzandrug : 'Den Bezekoek'. Deze stuifzandrug is een duin die ontstond uit opgewaaid zand uit de Durme ten tijde van de laatste ijstijd. De naam 'Bezekoek' verwijst naar een legendarische herberg die iedere klant een krentenkoek bood 's morgens bij het openen van de kroeg. Die herberg ruimde ondertussen plaats voor een villa. Hoe jammer ! Hier in de Bezekoek vind je een boskapelletje dat officieel de kapel voor Onze-Lieve-Vrouw-Troost-in-Nood heet. Al in de 18de eeuw was hier een bedevaartsoord voor Maria gevestigd. Tijdens WOI kwam men hier bidden voor  de soldaten die aan de IJzer slag leverden voor het vaderland. Zeven mensen deden dat elke dag van de oorlog. De soldaten voor wie ze baden, zijn in de Westhoek gespaard gebleven. Uit dankbaarheid hiervoor werd in 1920 de nieuwe Boskapel gebouwd. 
In een grote boog vanuit den Bezekoek naar het noorden en zo verder naar het westen afbuigend tot aan de Moervaart liep ik door prachtige weilanden en keurig bewerkte akkers. Prachtig groen overal rondomrond waar je ook keek. Uitgestrekte velden met wiegende korenaren en waar de priljonge maïsplantjes al kwamen piepen op de velden. Hier en daar daagden al wat veegjes witte wolken op aan het diepblauwe zwerk. Af en toe eens diep de lucht opsnuiven is ook een must tijdens een wandeling. Deze keer waren het de hoge struiken met bougainvilles die hun fijne zoete geur in het rond strooiden aan boerenhoven. 

Je wandelt en je laat los. Alhoewel ik het gezelschap van m'n stapmaten erg op prijs stel,  geniet ik ontzettend veel van deze solowandelingen.  Je, allez ik toch alleszins, denkt veel na net zoals op een lange pelgrimstocht. Ook kom je dichter bij de natuur en voel je de verbondenheid.  Alhoewel het finetunen naar scherp van al je zintuigen op zo'n tocht toch vlug een 10-tal dagen in beslag neemt, merk je alvast de aanzet hiertoe op zo een solotochtje.  Solo laat je je ook iets vlugger  in met gemijmer. Je kan je gedachten ongehinderd de vrije loop laten want er is geen tegenspraak of discussie. De inzichten vloeiend uit je eigen hersenspinselen zijn op deze introverte momenten de meest verhelderende. Hiermee wil ik  helemaal niet beweren dat deze standpunten en inzichten de juiste zijn. Nee, die pretentie heb ik niet. 

Daar is de Moervaart al zie. Deze 22km lange vaart  verbindt het Kanaal van Gent naar Terneuzen met de Durme. Het kanaal heeft vandaag nog weinig economische betekenis en wordt enkel door de pleziervaart gebruikt. Alzo demonstreerde een kajakker die vrolijk op de waterloop richting Lokeren peddelde. De vallei van de Moervaart is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied. Als  'Bossen en heiden van Zandig Vlaanderen : Oostelijk deel' staat het geïnventariseerd. Alstublieft ! Bij een toertje in het kloosterbos in de geburen van Wachtebeke heb ik daar al eens een stukje van deze moervaart van verkend. Kijk : Rondje Meetjesland

Opmerkelijk weinig volk was er te bespeuren langs die vaart. Hier en daar een visser turend naar zijn dobber. Een gedreven jogger af en toe. Die kajakker uiteraard en hier en daar op enkele vispontonnetjes wat jonge bakvisjes die elkaar hun hartsgeheimen toevertrouwden op de tonen van  de muziek  uit hun kwelende I-pod. Af en toe moest ik wel eens wild met m'n armen om me heen slaan om de duizenden ééndagsvliegjes van me af te slaan. Verleden week waren het vervelend stekende muggen, nu vliegjes. Geef me die laatste maar 😋😉. Ik wandelde rustig voort, genietend van, alhoewel een vaart,  het mooie landschap waardoor die vaart gracieus in vele bochten kronkelt. Infoborden brachten je op de hoogte van de inspanningen die Natuurpunt levert om de moervaartse meersen opnieuw tot een volwaardig natuurgebied te maken. Afgravingen, aanplantingen en uitroeien van exoten alsook het herstellen van biotopen voor dieren die het moeilijk hebben gehad door onze roofbouw op hun habitat. Het leuke aan wandelen is dat je de resultaten van al deze lovenswaardige initiatieven te zien krijgt. Met de fiets hou je niet zo vlug halte, met de auto zelfs nooit. Men is alleszins goed bezig. Er wordt resultaat geboekt alhoewel het een eeuwigdurende karwei zal zijn. 

Na de moervaart schoot er nog een sloef van een kleien 10km over tot aan het treinstation van Sinaai. Deze werden gezwind afgelegd tussen akkers en weidelanden. Een beetje een mengelmoes van verharde en onverharde paden en wegels die uitzicht boden op weidse zichten. Tegen een uur of 6  kwamen er vanuit het westen heel wat grijze wolken aangewaaid.   Ze kondigden meteen het eind aan van de wandeling zie ! 25 paaltjes non stop ... ter bestrijding van de aangekomen kilokes tgv het coronadieet.  Ik ben content, het was een schoon stukje vandaag.
GPX : https://drive.google.com/file/d/1XrWpW8n8QjxTgAvJVhJmSZ33H9O-i9CZ/view?usp=sharing