Moerbeke en de Fondatie Boudelo

Even 'Lindenplein Moerbeke' intikken op de GPS. Wow, 35km, ik dacht stellig dat het minder was. Jaja, het was de snelste weg maar haast is ondertussen al lang niet meer aan mij besteed. De kortste weg als andere optie heb ik dan maar gekozen, 25km met een vrijkaart voor een beetje sightseeing. Met een beetje geluk brengt deze kortere weg je langs leukere wegen naar je bestemming. 

Rond 10 uur vertrok ik aan het gemeentehuis van Moerbeke en na een goeie 100m stond ik al aan de oevers van de Moervaart. Op krak dezelfde plek waar ik enkele dagen geleden op het jaagpad uitkwam maar dit dan volgde dan in de andere richting. Met een goeie 6 bornes heb ik deze vaart gevolgd in de richting van Klein Sinaai.  Het was er heel rustig wandelen op deze weekdag. Het ontbreken van beroepsvaart en ook het verminderd verkeer tgv de coronacrisis zullen hier uiteraard aan bijgedragen hebben. 

Bijna gans die Moervaart maakt integraal deel uit van de verzameling aan natuurreservaten de 'Linie' genaamd. Bossen, moerasgronden, oude turfputten, akkertjes, vochtige graslanden, vijvers, knotwilgen en weet je nog ? ... de Kleine Landschap Elementen. Heel die vaart en aangrenzende gebieden is 1 uitgestrekt stiltegebied. Vroeger overstroomde het land rond de Moervaart regelmatig zodat de lager gelegen gebieden herleid werden tot ontoegankelijke moerassen. Tot in 1953 stond deze Moervaart nog via de Durme in verbinding met de Schelde en bijgevolg onderhevig aan haar getijdenwerking. Nu is er van die moerassige aard nog weinig te merken. Ik passeerde op het jaagpad de ingang van de liniewegel. Deze 8km lange wandelweg laat je kennismaken met de verschillende natuurreservaten die langs de Moervaart gelegen zijn. De toegang was echter afgesloten omdat we volop in het broedseizoen zitten.  Later kan deze nog wel eens aan bod komen. Ik zoek nog niet zo direct te stoppen met het stappen.

Gisteren dinsdag maakte ik een klein wandelingetje in Beveren. Mijn karretje had een onderhoud nodig en het wachten kon ik best invullen met een klein toertje in de geburen van de garage. Het werd Cortewalle Kasteeldreef - Singelberg - Achterhoek. Goed voor een 6 à 7 kilometertjes. Op het magnifieke domein Cortewalle botste ik op een sjieke houten wandelpaal. Utrecht ... die kant uit - Tours, de andere kant op. Opnieuw viel mijn Euro niet maar wat bleek ? Ik stond op een nagelnieuw pelgrimspad. De Via Trajectensis ofte St. Martinusroute die 1100 paaltjes telt. Te starten vanuit Utrecht (NL) tot in Tours (FR) waar onderweg zich een 300-tal St. Martinuskerken bevinden volgens de informatie. Ik vind het nogal veel maar mogelijk heb ik dit verkeerd begrepen. Het logo hiernaast zou het traject bewegwijzeren. Net zoals de Sint Jacobsschelp en de gele pijl op de Camino's in Spanje. Het volledige traject staat nog niet helemaal op punt maar bestaande GR's en routes maken er deel van uit. Knap, het begint weeral al te kriebelen. Kijk hier voor wat info : Sint Martinusroute

De Fondatie Boudelo, daar was ik eigenlijk voor gekomen. Vanuit een folderke kopieerde ik de daar uitgestippelde wandelroute. Deze telde een goeie 6 km wandelweg. Dit natuurgebied is één van de laatste stiltegebieden in Oost-Vlaanderen. De vzw Durme kon hier al meer dan 80 hectare grond verwerven. Bossen, hooilanden, sloten, poelen en pittoreske veldwegels. Met het warme weer lagen deze er wel erg stoffig bij. Dit gebied is gelegen ten zuiden van het Kanaal van Stekene in Sinaai. Het is één van de waardevolste natuurgebieden van het Waasland. De 8 meter hoge uitkijktoren die ik graag had verkend was jammer genoeg afgesloten voor het publiek. Weeral dat mottige virus dat overal stokken in de wielen steekt. Dan maar verder het trajectje uitlopen. Op een bankje waar ik m'n schaft hield trof ik een zwerfboek aan. Het was een strip. Zo een boek mag je naar huis meenemen en wanneer je het gelezen hebt mag je het ergens anders te vinden leggen. Op Facebook kan je ergens je vondst registreren zodat de omzwervingen van het boek gevolgd kunnen worden. Nogal toepasselijk ten tijde van deze coronaplaag vond ik de titel van het boekske : Urbanus en de 7 plagen. Ik heb het laten liggen want deze strip had ik al in mijn bezit.

Veel verschil in landschap en omgeving met m'n vorige wandelingen in de Linie heb ik hier in die fondatie Boudelo niet opgemerkt. Het was er oorverdovend stil, prachtige wandelwegen en bospartijen afgewisseld met weidse graasvlakten en met als eindtoets een streepje Stekense Vaart. Regelmatig worden hier reeën gespot maar dat moet dan bij valavond zijn wanneer de dieren aan de bosrand grenzend aan een weidse grasvlakte opduiken. Ik heb er dus geen enkel beest gezien.  Die fondatie zat er op. 
Op weg naar Klein Sinaai passeerde ik de lokatie waar de abdij van Boudelo ooit gestaan had. Verschillende keren in de geschiedenis werd deze door de Gentenaren met de grond gelijk gemaakt. Een heel bewogen en tot de verbeelding sprekend geschiedenisverhaal valt er te vertellen over deze  abdij en de omliggende gebieden. Vele toeristische informatieborden laten je kennis maken met deze bewogen tijden. Nu staat er enkel nog een abdijhoeve recht. Althans de grond waar ze op staat is authentiek. De hoeve zelf zal wel in de loop der jaren onderhevig geweest zijn aan verbouwingen allerhande. (hof van boudelo)
Het werd tijd om de wandeling af te ronden. Nog een wijde boog viel er te stappen om aan het eindpunt te komen. Onbedoeld kwam ik op een stukje van het literaire wandelpad 'Anton van Wilderode' terecht. Enig opzoekwerk leert me dat er aan dit pad een zoektocht/wedstrijd gekoppeld werd. De formulieren en de desbetreffende informatie vind je hier :  WANDELPAD/INFO/DOWNLOAD/zoektocht.pdf
Ook wordt dit pad becommentarieerd op de site van Routeyou : Literair wandelpad Anton van Wilderode
Ik ga afronden hier. Het is weeral mooi geweest zie ! Het enige dat ik wel begin te missen is die frisse pint op een terrasje na afloop van een geslaagde wandeltrip. Nog wat geduld Jan, we gaan alleszins al de goede richting uit.