Moerzeke Kastel in de Scheldevallei

Zo mooi weer en binnen blijven zitten ? Ja dag Jan, een toerke niet te ver weg moet kunnen.  Ik had nog een trajectje liggen in het verlengde van m'n laatste uitstapje in de Bunt.  Het was iets van een 20 kilometer en dat is een mooie afstand voor een doordeweeks wandelingetje. Een 5-tal kilometertjes zuidelijker van de Bunt liggen de dorpen Kastel en Moerzeke middenin de Scheldevallei. 

In dit laatste dorp stonden mijn startblokken al klaar aan de St. Martinuskerk. Heel waarschijnlijk zal het St.  Martinuspad langs hier gerouteerd zijn. Het bestaan van dit pelgrimspad ontdekte ik enkele dagen geleden in het Beverse domein Cortewalle.  

Vlak aan het dorpsplein stalde ik mijn karreke en ging ik richting het kasteel van Moerzeke uit. Dit kasteel is nu een vormingscentrum voor de Broeders van Liefde. Deze congregatie is actief in de geestelijke gezondheidszorg en zit momenteel in moeilijk vaarwater. Onlangs verstuurde René Stockman, de generale overste van de congregatie in Rome, een brief naar de Europese en Belgische oversten alsook aan de voorzitter van de organisatie die verschillende scholen en voorzieningen in België beheert.  Deze 5-sterren pater-generaal verwijst in zijn schrijven naar een beslissing van de Congregatie voor de Geloofsleer. Deze dikasterie van de Romeinse Curie stelt dat onze psychiatrische ziekenhuizen met onmiddellijke ingang, dat was dus 30 maart 2020, niet langer als katholieke instellingen beschouwd kunnen worden. Het gaat hier om een zoveelste brief rond het thema euthanasie, waarin de generale overste dit gevoelige en complexe onderwerp misbruikt binnen een breder en reeds langer aanslepend conflict tussen het generaal bestuur en de Belgische regio van de congregatie. Het komt er nu op neer dat Rome de paters op droog zaad heeft gezet en dakloos heeft gemaakt.  Een mooie daad van christelijke naastenliefde.   

In de hof van dit kasteel vind je ook de grafkapel van Priester Edward Poppe. In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Het zou me niet verbazen dat bovenvermelde ontwikkelingen met Rome de eeuwige rust van deze Zaligverklaarde Moerzekenaar heeft verstoord en dat hij zich al een paar keer heeft omgedraaid in zijn graf.  Ik had nog geen 300 meter gestapt en had al stof tot nadenken. Trouwens erg gerust liep ik daar aan die grafkapel niet.  Er liep daar een een kerel met een pitbull achter mij aan. Dat beest was aangelijnd met zo een uitrolbare lijn.  Aangezien deze kerel meer oog had voor z'n I-Phone dan voor z'n toch vrijwel agressieve viervoeter was ik blij dat ik die grafkapel kon binnenlopen. Bij het buitenkomen liep ik hem verdorie terug tegen het lijf ! En maar grommen en blaffen. Die kerel had dat beest helemaal niet onder appel. 

Eens de dorpkern voorbij ging het de richting van een Moerzekense Trage Weg uit . Dat mocht wel na dit religieuze intermezzo.  Zo een 3km lange wandelweg loopt bovenop een dijk vanuit Moerzeke tot in Kastel. Heel dit wandelgebied zit doorspekt met greppels, beken en sloten.  Het herinnerde me enigszins aan de tiendwegen in de Nederlandse Alblasserwaard. Smalle opgehoopte wegeltjes in een rasterpatroon met aan weerzijden zo ver je zien kan water en nog eens water.  Aan mooi gevormde plassen ontbrak het evenmin. Een infobord gaf wat toelichting over de verfraaiingen die  aan deze wandelweg werden aangebracht.  Onverlaten hadden al met een loodjesgeweer dit bord als schietschijf gebezigd.  De tekst was tussen de kogelgaten in nog een beetje leesbaar en vermeldde dat er houtwallen werden aangelegd  en bruggetjes werden hersteld. Ook werden er paaltjes langs deze weg geheid om gemotoriseerd verkeer te weren. Er worden dus inspanningen geleverd om de wandelaars te behagen. 10 op 10 en bravo voor het gemeentebestuur zei de juffrouw. 

Via de noordrand van Kastel kwam de Scheldeboord  in zicht. Deze wilde ik volgen tot het Grote Schoor helemaal onderaan de 180° kerende Scheldebocht. Aan de overzijde van de Scheldebocht ligt Baasrode.  Eens het Grote Schoor voorbij zou ik opzij van het Sint Amands Schoor terug naar Kastel stappen. Hooguit 1000 meter heb ik deze Scheldeboord kunnen volgen. Een paar 100 meter voor het veer Baasrode - Kastel was er geen doorgang meer mogelijk.  Ook hier wordt het Sigmaplan ontplooid en wordt er ontpolderd alsof het een lieve lust was. Ringdijken worden er en masse aangelegd om controleerbare overstromingsgebieden te maken. 

Het werd dus improviseren om er toch nog iets fatsoenlijk van te maken. Terugkeren is nooit een optie. De bewegwijzering om je rond deze werken te leiden was typisch Belgisch uitgewerkt. Op een bepaald punt was er zowel een pijl die je terugstuurde naar waar je van kwam en een pijl die je een doodlopende straat instuurde.  Balen, ik moest terug hogerop geraken maar het lukte me niet. Wegen waren verdwenen en ik zocht naar een uitweg uit deze puzzel. Ik belandde tussen grote schraapwalsen, bulldozers en werftrucks die af en aan reden op de nieuw aan te leggen dijk. Zelfs hier en daar lagen er bergen  steenpuin gestort op de weg. Ik zat op een heus dwaalspoor. Dat komt ervan als de omleidingen bepijld zijn op een manier van gaat er maar liggen. Na een tijdje ploeteren ben ik er dan toch uitgeraakt en ben ik langs de Albertdijk naar boven kunnen opklimmen. Prachtige ongerepte velden en sfeervolle waterlandschappen compenseerden met verve het geleden gesakker.  Nu, ik trok het me toch niet al te veel aan hoor ! 

Tussen Moerzeke en de Schelde aan haar oostkant ligt er een gebied dat gekenmerkt wordt door een raster van evenwijdige sloten en wandelwegen. Honderden plassen en kreken vullen het raster aan. Het is een gebied met riante vakantiewoningen. En in elk perceel tref je wel een vijver van formaat aan. Keurig wordt het gebied in percelen opgedeeld die omzoomd worden door brede hagen of coniferen. Chalets en stacaravans kun je aantreffen wanneer je door de begroeiing gluurt. Het oogt er allemaal erg netjes en toch geeft deze omgeving jou geen indruk dat de natuur naar de hand werd gezet. De wandelwegen die het gebied doorkruisen zijn mooi onderhouden. Ook voor fietsers is dit hier een ideale stek. Ik heb maar een deel van dit gebied verkend. De rest is voor een latere keer. Ik stapte richting eindpunt want het was mooi geweest.  Beetje tegenslag met de omleiding maar dat woog niet op tegen de overvloed aan natuurschoon dat er ook vandaag weer op de menukaart stond. Tot een volgende dan maar weer.