Wetteren naar Zottegem / Vlaamse Ardennen

 

Voor  vandaag opteerde ik voor een eenvoudig lijnwandelingetje van statie naar statie.  Om haftien startte ik in Wetteren voor een kleine 25 kilometertjes met Zottegem als bestemming. Een wandelingetje in zuidelijke richting met het zonneke aan de voorkant zodat ze voor wat kleur en vitamine D kon zorgen. De Vlaamse Ardennen zouden weer aan bod komen. Laura scheen volop, een stralende lentedag zou het worden. 

De eerste 12 paaltjes liepen over Massemen, Westrem, Bavegem tot in St. Lievens Houtem.St. Lievens Houtem is een kraaknet dorp. Ideaal om er een bankje uit te kiezen en de broodtrommel aan te spreken. Tot hiertoe viel het parcours eigenlijk een beetje tegen en viel er niks spectaculairs te melden. Veel 'goudron' en de paadjes die door de velden liepen waren voor 50% omgeploegd zodat ik echt van een geaccidenteerd parcours kon spreken. Boeren zien zo nauw niet wanneer ze hun akkers omploegen. Een padje van 50cm breed aan de zijkant van een akker is niet opgewassen tegen zo een enorme ploeg. Het landschap was tot hiertoe vrij vlak  trouwens. In 1 van die velden werd ik dan nog aangevallen door een kievit. Ik vermoed dat die vogel zijn nest wilde beschermen. In z'n koleire vloog hij bijna tegen een electriciteitspaal waarna hij uiteindelijk afdroop. De dorpjes dan, weliswaar de vredigheid zelve maar daar wil je niet dood teruggevonden worden. Saai, geen levende kat te bespeuren. Blaffende honden des te meer. Wel veel kitscherige voortuintjes met kabouters en windmolentjes, een klaterend watervalletje dat je hoort, kwetterende parkieten ergens in een verre tuin, een vlijtige huismus met borstel en blik die de straat veegt waarbij zelfs de straatgoot niet wordt ontzien, een haan die kraait in de verte ... het is een herkenbaar scenario voor een doorsnee plattelandsdorp. Onder een strakblauwe hemel valt er dan nog best mee te leven. Wat me opviel daar in die velden was dat er verdorie veel militaire helicopters in de lucht cirkelden. 

Vanaf St. Lievens Houtem kwamen de Vlaamse Ardennen in zicht. Er kwamen wat meer plooien in het landschap wat een prachtig decor opleverde. St. Lievens Houtem is een kraaknet dorp. In het parkje aan de St. Livinuskerk, een uitloper van het Eilandbos, zette ik me op een bankje voor de bokes aan te spreken. Een halfuurtje rust en terug op pad. Vooraleer in Zottegem aan te kloppen passeerde ik Oombergen, Leeuwergem, Grotenberge en Bevegem.

Vooral de beekvallei van Cotthem was een tiptop wandelgebied. Cotthem is een pittoresk gehucht in het landelijke gebied gelegen tussen Sint-Lievens-Houtem en Oombergen. Het bestaat uit een twintigtal huizen, waarvan enkele nog uit de 18de eeuw stammen. Op de wandeling zelf kom je zomereik, gewone esdoorn, boskers en haagbeuk tegen. Het zijn de voornaamste boomsoorten, en hazelaar domineert de struiklaag. Van februari tot mei kun je genieten van de voorjaarsbloei. De allereerste zijn de sneeuwklokjes en ze worden al gauw gevolgd door paarse schubwortels en bosanemonen. Het is vaak wachten tot eind maart of de eerste helft van april tot de tapijten van boshyacint en daslook bloeien. Halverwege spotte ik nog een Romeinse mijlpaal. Weliswaar een reconstructie uit blauwe hardsteen en geen originele zoals ik deze in Spanje tegenkwam op de Zilverroute. Deze paal maakte me duidelijk dat ik op een voormalige Romeinse heirbaan wandelde.   

Tot in Zottegem was het prachtig wandelen en het domein Breivelde in Zottegem als afsluiter was fantastisch gewoon. Zelden heb ik zo een prachtig kasteelpark met vijvers gezien.  Aangelegd in de 19de eeuw slaagde de architect erin om het glooiende landschap te herschapen tot een feeëriek decor. Er worden zelfs wandelingen in georganiseerd, 3km aan paden lopen door dit park. Kasteelpark domein Breivelde

Zo, de wandeling zat erop. Ik hou het hier kort, de fotokes spreken voor zichzelf. Nog vlug een Toria gaan snoepen bij Meileken aan Zottegem Statie en hop de trein op. Moeder riep ! 😁😁😁😁.