Pelgrimsweerzien en De Wase Cuesta met Greet en Co.

Euterpe, de Griekse muze van de lyrische poëzie heeft me de laatste weken een beetje in de steek gelaten. Waarschijnlijk was ze in verlof ergens op de Ionische eilanden waar ze eigenlijk thuishoort. In alle geval, de laatste dagen stuurde ze haar kat met als gevolg dat m'n schrijfselen er wat verweesd begonnen uit te zien. Maar het is ook mogelijk dat m'n gehalte aan poëtisch vernuft haar te min is. 't Zal eerder zoiets zijn.  Niettemin werden er toch wat kilometertjes afgedraafd hier in de geburen.

Bovendien kreeg ik onverwachts het bezoek van enkele Compostelanen. Alberto en Monica uit Bologna brachten een bezoek aan de koekestad en ik had daarbij de eer hen daarbij een beetje te mogen gidsen. Hen mocht ik leren kennen op de Camino del Norte. 2 toffe en lieve mensen. Het was helaas een kort bezoekje want hun camper stond in Leuven en aangezien ze tot in Antwerpen spoorden kon het niet te laat worden.  Het regende bovendien oude wijven. Het MAS, de scheldeboorden, het Steen, café Den Engel en daar bleef het bij. Ik meende m'n pastaminnende pelgrimsgenoten nog op een zakje frieten te trakteren in de NR1 in de Hoogstraat maar ze bedankten ervoor.  Alberto en Monica waren zinnens  geweest om de Koning Olav's route in Noorwegen te lopen maar een gebroken been bij Alberto moest hen op andere plannen brengen. Vandaar het bezoekje aan België. Het deed me genoegen om hen weer te zien. Allez, als ik ooit in Bologna beland weet ik waarheen !

Enkele dagen later meldde Tiz Cormio zich aan. Tiz, een dame afkomstig down under in Melbourne/Australië heb ik leren kennen op de Camino Portuguès. Tiz was tot voor kort politie-agente in Melbourne. Een harde tante maar ze werd vanwege een Post Trauma Stress Syndroom op non actief gezet. Ik vernam halvelings dat de oorzaak te zoeken lag aan een triest voorval tijdens de uitvoering van haar job te situeren in het crimineel milieu. Deze keer duurde het bezoek een 5-tal dagen. Ruim de tijd om hier en daar iets te bezoeken.  De bezienswaardigheden van de koekestad, Brugge met de processie van de Gouden Boom, Fort Liefkenshoek, nog een kort stadswandelingetje, geocachen in het Peerdsbos ... Tiz heeft onlangs de Camino Frances gelopen. Het was na de Zilverroute en de Portuguès haar 3de pelgrimstocht. Ze heeft de halve wereld al afgereisd ... China, Japan, Rusland en noem maar op. De Camino's zullen steeds haar favoriete bestemming blijven zo bekende ze me. Vanuit Santiago deed ze nog een ommetje naar Sintra en Lissabon in Portugal, Madrid, daarna Amsterdam, Antwerpen en vandaar uit naar Dusseldorf, vervolgens kwam Keulen nog aan de beurt. Geen idee waar ze nu ergens uithangt maar in Frankfurt neemt ze de vlieger terug naar huis. Het weerzien was hartelijk temeer omdat ik op de Portuguès niet eens deftig afscheid van haar heb kunnen nemen. Ik moest in 2018, ik zat al in Porto, dringend naar huis vanwege een netvliesloslating. Zij liep achterop. Zie eens aan ... alweer 6 jaar voorbij ! Ook haar bezoekje deed me ontzettend veel plezier. Geweldige Madam, let op de hoofdletter. 

Na wat kleine toerkes hier rond de kerk werd er niet veel gepresteerd. Het toertje waarvan ik melding maakte in vorige blog bracht daar wat verandering in. Met Greet, Liliane, Inge en Leen, stuk voor stuk behept met een mysterieus wandelvirus stond er een wandelingetje op stapel in het Krekengebied van Kruibeke, Bazel en Rupelmonde. De Wase Cuesta met andere woorden. Het is een sjiek natuurgebied als je het me vraagt. Door de ondoordringbaarheid van klei voor water, kent het gebied ten noorden van de Cuesta van het Waasland een hoge grondwaterstand, hetgeen de landbouw bemoeilijkte. Mogelijk is dit ook de grondslag voor de naam Waasland want 'waas' is de oude benaming voor het slijk dat bij eb op het droogvallend land achterblijft. De afwatering van de Cuesta van het Waasland geschiedt voornamelijk door de Barbierbeek, die ontspringt in Sint-Niklaas en in de Polders van Kruibeke in de Schelde uitmondt.  Door de uitvoering van het Sigmaplan werd dit het grootste gecontroleerde overstromingsgebied van Vlaanderen. Het is dus hier in de Polders van Kruibeke dat Vlaanderens grootste overstromingsgebied ligt. Dit gebied maakt Vlaanderen maar liefst 5 keer veiliger. Met meer dan 600 hectare uniek natuurgebied is dit een unieke biotoop voor wandelaars en fietsers. Ook de lokale cafeetjes hebben zo hun profijt gedaan met de opwaardering van dit gebied. 

De afpraak met de dames gold rond 10u aan het veer in Kruibeke. Komende uit de Kempen kenden ze vlot verkeer. Al ruim voor 10'en waren ze ter plaatse, ik kwam iets later aan. Na de knuffel werd er eerst een rondje in het Kortbroek gewandeld. De vorige keer toen ik daar was moest ik m'n bottienen uitdoen om over overstroomde delen van het pad te lopen. Bevers hadden er een dam doorgeknaagd wat een overstroming tot gevolg had. Maar het bleef deze keer droog. Vervolgens ging het richting Bazel uit over de opgeworpen Sigma-polderdijk.  De Kruibeekse kreek staken we over aan de loopbrug. Wat een prachtig zicht bood die mooie kreek daar en wat een contrast met het lelijke industriegebied van Hoboken daar aan de overkant van de stroom ! Hier en daar zat er een reiger wachtend op z'n ontbijt in die kreek samen met nog wat onbekende watervogels langs de oevers en dit alles in een betoverend landschap. Deze loopbrug over de Kruibeekse kreek staken we over en wandelden tot aan de scheldeboord. Tussen het Oude Veer en de monding van de Barbierbeek volgden we de Schelde. Aan de barbierbeekmonding volgden we even de linkeroever van de beek tot aan het Speelbos van Kruibeke. De reden hiervoor is me onbekend maar de bomen in dit bos sterven af. Kinderen mogen er niet meer in vanwege het gevaar op vallende takken. Niet alleen in dit bos zag je stervende bomen maar ook her en der in de wetlands rondomrond zag je kale boomstammen zonder takken of kruin. Een fotootje van dit apocalyptisch panorama zou het perfecte doodsprentje opleveren. 

In Bazel aangekomen zochten we een kroegje op. De Ristretto, het was eerder een koffiebar. Mooie zaak en de eerste tripel kwam hier aan zijn einde. Aan het Kasteel Wissekerke, iets verder, werd er onlangs een zomerbar gehouden. De zomerbar was ondertussen gesloten maar het bood een ideale plek om de picknick aan te spreken. Tijdens deze lunch kreeg ik opnieuw de gelegenheid om kennis te vergaren over een voor mij tot nu toe nog onbekend deel van de Kempense bevolking 😉😉😉.  Het volgen van de gesprekken onder de dames overtuigde me in de mening dat de wereld klein is ! 

De volgende stappen waren bedoeld om in Rupelmonde aan te belanden. Een kort bezoekje aan de Graventoren kon er af. Er zijn weinig gebouwen in het Waasland die zo mythisch zijn als dit bouwsel. Deze toren is een restant van een waterburcht met 17 torens. Het was de eigendom van de Graven van Vlaanderen in de 12de en 13de eeuw. Het was een kolossale vesting die de Schelde beschermde tegen aanvallers en veroveraars. Maar ook Mercator, alias Gerhard Cremer, de wereldberoemde cartograaf van weleer speelt een hoofdrol. Toen die zijn inzichten met de wereld deelde, bonjourde de kerkelijke overheid hem prompt de kerker in. In de kerkers van de Graventoren bleef hij 7 maanden lang zitten, op beschuldiging van ketterij. Nou moe !

Tussen Rupelmonde en Steendorp tref je verlaten kleiputten aan. Ook hier een apocalyptisch beeld van boomstronken die boven de waterspiegel uitsteken. Klei wordt er niet meer gedolven en zo krijg je over een gebied van wel meer dan een km lang een aaneenschakeling van gigantische waterplassen die de oude kleiputten vullen. Het is een ruig gebied maar vooral een paradijs voor verschillende vogels en klein wild. Aansluitend bij deze putten ligt het fort van Steendorp. Het fort op zich is het grootste fort in de Antwerpse fortengordel en verder zijn er in en aan dat fort nog meerdere markante wetenswaardigheden te vinden. Interesse ? Hier is de link (Wikipedia) ernaartoe : Fort van Steendorp . Leen paste voor de rondgang om het fort en verkoos om even uit te rusten in de afspanning van het steengelaag.  De wandeling rond het fort is wel de moeite. Je zou er het ideale decor vinden voor een vervolg op de film Jurassic Parc. 

Een stop in het Scaldianacafé aan de scheldeboord kwam goed uit vanwege de dorstige kelen. Enkele tripels Westmalle, een kriek Boon en een Cornetje waren het vloeibaar medicijn om die dorst te genezen. Na deze pintstop volgde er nog via het beverpad een bezoekje aan de Rupelmondse kreek waar enkele pareltjes zoals  Het Karperhuisje en het Coninckshofke er schitteren tussen de moerassen, de rietkragen en dit temidden dichtbegroeide elzenbossen. In de 2de helft van de 19de eeuw, toen de rijken zich graag kwamen ontspannen aan de Rupelmondse Kreek, bouwde bankier en steenbakker Waterschoot op zijn favoriete visplaats dit paviljoentje. Na WOI werd het gebouw gebruikt als kleinschalig landbouwbedrijf. Vandaag is dit een schuilplek en een infopunt dat toegankelijk is voor iedereen. De wandeling liep ten einde aan het Kallebeekveer in Bazel. Van hieruit zouden we het veer nemen naar Hemiksem en daar de waterbus nemen tot op 't Sint Anneke waar er een restaurantje stond geboekt. Helaas, ik kon uit de informatie die de Waterbus-app me verschafte opmaken dat de dienstregeling op 2/9 niet beschikbaar was en besloot hieruit verkeerdelijk dat er deze dag geen waterbussen vaarden. Het betrof echter enkele vaartuigen die uit het vaarschema waren gehaald. Erg verwarrende info waardoor ik me door die verkeerde interpretatie verplicht zag een oplossing te zoeken om op tijd het restaurant te kunnen opzoeken. Een andere oplossing dan de benentram bestond er niet en samen met Liliane en Inge teenden we in ijltempo naar het veer in Kruibeke. Een extra 5 à 6 km extra op de teller ! Het bracht de stand op 27 paaltjes. Greet en Leen namen een rustpauze in Kallebeek. Met de auto pikten we hen op en reden gezamenlijk naar het Plaasj Kafee op 't Sint Anneke. Daar konden we bij een lekkere hap de dag mooi afsluiten. Quinten de ober zal zich ons bezoekje wellicht herinneren. De avond was al gevallen, de hemel kleurde violet roze, de lichtjes van de Schelde fonkelden aan de overkant van de stroom en het werd frisser.  Wat een prachtige dag zeg ! Goed en gezellig gezelschap, mooi weer, prachtige wandeling ... af !!!  Enne ... de waterbussen, awel die vaarden toch ! Die zullen voor een volgende keer zijn. Txs dames voor deze mooie dag !