1- 21km van Bokrijk naar de Abdij van Herkenrode.
2- 26km van de Abdij van Herkenrode naar de ZLDR Luchtfabriek.
3- 16km van de ZLDR Luchtfabriek naar de Kelchterhoef.
4- 26km van de Kelchterhoef naar De Maten
5- 22km van De Maten naar Bokrijk .
zaterdag 19 juli 2025
De Wijers in Zonhoven en Hasselt de Jeneverstad
zaterdag 12 juli 2025
De Antwerpse Kempen. Van Oostmalle naar Bouwel
Het kan al eens tegenslagen wanneer je inderhaast een toerke ineensteekt. De kans is immers groot dat je weinig te zien krijgt. Deze keer viel het reuze goed mee. Op goed vallend uit tekende ik een wandelingetje uit tussen Oostmalle en Bouwel. De grondgebieden van Oostmalle, het gehucht Salphen, Pulle, Vorselaar, Grobbendonk en tot slot Bouwel zouden hierbij in de prijzen vallen. En wonder boven wonder en achteraf bekeken verdient dit tripke een terechte plaats in m'n top 10 van toffe wandelingen.
Met tram 3 vanuit de Park & Ride in Melsele tot aan de middenstatie van 't Stad en vervolgens de X41 sneldienst van De Lijn op naar Turnhout. Zo startte ik m'n uitstapje. Ik stapte af aan de halte van het Kasteel van de Graven de Renesse in Oostmalle. Het bescheiden boogpoortje vlakbij de bushalte op de Antwerpsesteenweg waar je onderdoor loopt doet je niet vermoeden dat je even later een prachtig kasteeldomein zult aantreffen. Tot dit park heb je overdag vrije toegang. Eyecatchers van het domein zijn de parkvijver, de ijskelder, de rentmeesterswoning en het koetshuis. De mammoetboom, een sequoia, die je daar ook aantreft is beschermd erfgoed. Ik heb er in 2 keer een fotoke van moeten trekken, zo groot ! Bovendien is er nog het Kasteelcafé 't Binnenhof waar er af en toe een airke muziek wordt geblazen. Zin om eens langs te gaan ? Hier vind je wat info : Kasteelcafé 't Binnenhof. Het kasteel zelf kent een woelige geschiedenis. Die begint reeds in de 15de eeuw wanneer Ridder Willem van Berchem daar z'n kot, lees burcht, optrekt. Interesse ? Deze mooie website helpt daarbij : Geschiedenis Domein en Kasteel de Renesse.
Van het ganse wandeltraject, iets van rond de 22 paaltjes, zouden er 18km over onverharde paden lopen. Buiten het laatste gedeelte in de Grobbendonkse en Bouwelse agglomeratie stapte ik op onverharde paden. Dit even terzijde want een volgende groene long grenzend aan het domein de Renesse, het Domein Wolfschot, bood zich al aan. Via de botanische dreef die jarenlang het speelterrein van adellijke families was kom je aan in het 's Herenbos. De Liersesteenweg moet je dan wel eerst heelhuids zien te kunnen oversteken. Toen het bos in 1997 in het bezit van de Vlaamse overheid kwam, werd het al snel als bosreservaat aangeduid omwille van de waardevolle fauna. Zomereik, beuk, grove den en berk zorgen voor het groene gebladerte. Lijsterbes, spork en hazelaar kleuren dan weer de struiklaag. Grote delen van het bos ontwikkelden zich spontaan zonder veel menselijke tussenkomst. Natuurlijke processen als windval, sterfte door ouderdom of ziekte, wildvraat, spontane kieming en natuurlijke concurrentie bepalen in het bosreservaat hoe het bos groeit en bloeit. (bron Agentschap voor bos en natuur)
Daar halverwege het bos ligt het gehucht Salphen. Ik passeerde daar toevallig aan de kapel gewijd aan St. Antonius. St. Antonius, het Heilig Tooneke genoemd in de volksmond. Deze heilige man, doorgaans afgebeeld in gezelschap van een varken, roept men aan wanneer men wanhopig op zoek is naar een verloren voorwerp of wanneer heil van hem verwacht wordt in tijden van besmettelijke ziekten en pestilentie. Maar tijdens de covidperiode gaf die knakker niet thuis en moet hij er maar met zijn klak naar gegooid hebben. Het resultaat is gekend. Wie zal de oorzaak van zijn falen geweten hebben ? Soit, in de periode waar zijn feestdag valt wordt er daar in Salphen een St. Antoniusbegankenis en een Volksfeest gehouden. Let op de hoofdletter 'V'. De feestelijkheden worden wijd verspreid in de geburen aangekondigd als de jaarlijkse 'Salphenkermis'. Dit eveneens geschreven met een hoofdletter ! Na een eredienst voor het Heilig Tooneke worden daar aan de kapel paarden en huisdieren gewijd. Een stoet van paardenkoetsen, honden, cavias, katten, hangbuikzwijnen, kanarievogels en peruchkes in een kooitje loopt dan voorbij de kapel. Een dienaar van de kerk zwaait dan met veel enthousiasme zijn kwispel ter zegening van de schepselen Gods. Zij hebben immers geen doodzonde begaan in het scheppingsverhaal, vandaar de volksdevotie. Aansluitend volgt er een openbare verkoop per opbod waarbij voornamelijk varkenskoppen de aandacht trekken. Heb er ooit van zo éne kop gemaakt. Uren werk maar nooit meer ! Heel de keuken stonk naar de stal en werd herschapen in een vetkeet. Verschillende feesttenten staan daar in Salphen opgesteld voor Salphenkermis en men kan er zich met volkspelen en -dansen inlaten. Daarnaast zijn er talloze eetstandjes waarbij naast hamburgerkramen en friettenten een gebakkenharingbuffet vele liefhebbers trekt. Het St. Antonius vuur, een indrukwekkende brandstapel waar de fik in gestoken wordt, trekt na het feestgedruis natuurlijk alle aandacht. De boeiende geschiedenis van deze Salphenkapel heb ik even opgezocht : De Salphenkapel
Een sportvliegerke toerde constant rondjes in het hemelzwerk wat ik eigenlijk vreemd vond want het vliegpleintje van Oostmalle was vlakbij en het toestelleke deed geen aanstalten om er te landen. Ik vraag me nu af of dit niet het vliegerke betrof dat later wegens pech het vliegveld van Deurne werd binnengeloodst en daar een noodlanding moest maken nadat het linkerlandingswiel was losgeraakt. In de krant werd vermeld dat het op 1 wiel landde nadat piloot en instructeur in de lucht van plaats wisselden. Er werd brandstof geloost en alle gewicht zoveel mogelijk verplaatst naar de rechterzijde. 't Is gelukkig verrassend goed afgelopen met de landing.
donderdag 10 juli 2025
Wetteren - Gent Sint Pieters
De trigger om voor een wandeling in het Gentse te kiezen kwam van Liliane. Waarschijnlijk was het de benaming 'Heksenstad' voor Laarne dat tot haar verbeelding moet gesproken hebben De wandelweg tot daar ga ik niet meer beschrijven, dat lees je in m'n Blogpost van enkele weken geleden..
dinsdag 24 juni 2025
Ten Noorden van de koekestad
Een kleine 500 meter druk verkeer diende er eerst getrotseerd te worden en daar stond ik al aan de voordeur van het Fort van Merksem. Dit bakstenen fort werd gebouwd van 1871 tot 1882, alhoewel de sluitsteen ‘1876’ vermeldt. Later, in 1911 en 1912, werd het fort versterkt met beton. Vlak voor de val van Antwerpen in oktober 1914, blies het Belgische leger een deel van het fort op om het niet onbeschadigd in handen van de Duitsers te laten vallen. Nadien werd het een depot en tot 1972 was het een kazerne van de Belgische Zeemacht. Sinds 1977 werd het domein omgevormd tot recreatiedomein door de gemeente Merksem. Behalve de lokalen van talloze verenigingen, herbergt het fortdomein nu sportterreinen, een recreatiecomplex en volkstuinen. Ik moet bekennen dat ik geen al te hoge verwachtingen koesterde omtrent deze wandeling maar aangekomen aan dat fort moest ik al mijn mening herzien. Ik startte met het volgen van het wandelpad aan de binnenoever van de vestengordel. Prachtig is het ! Gewoon de aanblik al van die vestingsgracht. Die is rondomrond omzoomd met eeuwenoude bomen. Ze stonden volop in 't groene blad. Wat een mooie omgeving ! En ik liep er alleen op het wandelpad, geen mens te bespeuren. De waterspiegel lag er rimpelloos bij met hier en daar een zorgenloos peddelend waterkieken. Gesneuvelde bomen aan de waterkant vonden hun laatste rustplaats in de vestingsgracht. Op hun uit het water rijzende grillige takken droogden aalscholvers hun pluimen. Peis en vree alom en dat werd enkel verstoord wanneer een stelletje nijlganzen met kroost voor je voeten opschrok en snel het water in vluchtte. En ondertussen trakteerde een merel jou, onzichtbaar ergens verstopt tussen het lover, op een gratis fluitmelodietje. Oh Mighty Lord, how great Thou art ! Dit voor de gelovigen. Jennifer Hettles zou hier direct haar keel openzetten.
donderdag 19 juni 2025
Oostende met de ex-collega's
Den Eddy hield daarbij z'n nieuwe camera in de aanslag. Sjieke foto-apparatuur maar gezien de omvang van het toestel was een vergelijking met de bunker busterbommen van de US Army niet veraf. Dit prachtige gerief moet zeker een bom geld gekost hebben. Hij kan er maar plezier aan beleven.
Na nog een een korte stop voor een hap in het imposante en verlaten maar mooie postgebouw van Oostende keerden we weer naar de statie van Oostende. Helaas, onze trein was afgeschaft. Er bleken volgens de stationschef jonge spoorlopers gesignaleerd te zijn ergens tussen Sint Niklaas en Lokeren. Die chef gaf ons een beetje randinformatie. Indien er spoorlopers door een machinist worden gerapporteerd mag die machinist niet verder rijden en dienen de reizigers geëvacueerd te worden en overgebracht naar het eerstvolgende station. Dat zoiets de ouders van die snaken een smak geld gaat kosten ... je wil het niet meemaken. Zo tot daar, we zijn dan toch allen goed thuis geraakt. Nu is het nog een beetje wachten op de fotokes die onzen Eddy heeft getrokken met zijn Bunker Buster Canon 😉. Ik vul ze later wel aan.
zaterdag 7 juni 2025
Essen, een tegenvaller !
Vrijdag 6 juni waagde ik een wandelingetje in Essen. Het betrof een wandel 4-daagse georganiseerd door de St. Jansstappers. Ik had echter beter de aankondiging moeten lezen want het betrof hier louter wandelingen door het centrum van Essen. Daar hou ik niet zo van want dergelijke tripjes bieden niet veel bekijks. Slecht geïnformeerd dus koos ik voor de 18km, 2 lussen van respectievelijk 6 en 12 km. Maar goed, ik trok naar St. Niklaas Statie om daar de trein van 9u naar Antwerpen te nemen . Ik had het niet hoog op deze keer en m'n dag begon daar in de statie met een onbestemd en onbehaaglijk voorgevoel. Dit werd iets later nog wat aangewakkerd door een wereldvreemde kaartjesknipper. Om 8u50 begaf ik me daar naar het loket. Dit was open maar er was geen loketbediende te zien. Een NMBS medewerker, een vriendelijke vent want die zijn er ook, die de mensen bijstand verleende aan de kaartjesautomaat kon me niet helpen. Hij zou wel even de loketbediende roepen. Die kwam er vrij vlug aan maar nog voor ik m'n vraag aan dat loket kon stellen staken er 5 op leeftijd zijnde corpulente dames me voor. Ik werd opgeslorpt door een vleesmassa van dikke boezems en achterwerken. Ik liet hen maar even begaan, de overmacht was te overweldigend en boezemde me wat schrik in 😕 . Het was voor hen echter een hele opgave om hun ticketten te betalen met hun bankkaart en na het gesukkel aanschouwd te hebben van de Grüppenfuhrer van het gezelschap maakte ik hen toch duidelijk dat ik m'n trein ging missen gezien hun gesukkel maar bleef duren en mede door het feit dat ze me stierlijk waren voorbijgestoken. Okee, ze lieten me dan toch voorgaan. Ik kon nog juist op tijd m'n seniorenticketje bemachtigen en spoedde me naar spoor 4. Daar werd om 9u de trein naar Antwerpen verwacht. Eerder mag ik niet opstappen met zo'n seniorenticketje. Althans 9u, dat vermeldde het electronisch scherm onderaan de trap naar de perrons. Iets voor 9u komt er een trein aangebold en daar sprong ik op. Dat was de trein waarvan ik dacht die om 9u zou vertrekken. Maar dit was de trein van 8u42 die in vertraging toekwam op hetzelfde perron en 2 minuten voor 9 er terug vertrok. De kaartjesknipper was onverbiddelijk en probeerde me een toeslag aan te rekenen. Het feit dat ik niet op deze trein zou gezeten hebben moest die trein op tijd en niet in vertraging daar op het perron zijn toegekomen wat tot m'n vergissing leidde was volgens deze muggenzifter geen argument. Evenmin was het een argument dat de schermaanduiding onderaan de perrontrap een vergissing extra in de hand werkte. Hij keek nog eens op zijn horloge, beaamde dat ik 2 minuten te vroeg was opgestapt en maakte aanstalten om de toeslag op te maken. Doe maar dacht ik bij mezelf, het heeft toch geen enkele zin om met zulk een mafklapper een woordenwisseling aan te gaan. De medereizigers waren ook verbaasd over zijn debiele houding en trokken maar meewarrige blikken in zijn richting. Toen hij merkte dat hij in tijdnood zou geraken om die toeslag op te maken besloot hij ineens om het maar voor één keer zo te laten. Ik vermoed dat hij niet wist hoe hij zo een toeslag moest opmaken oftewel moet zijn toepassing gehaperd hebben. Soit, ik vulde zijn barmhartige geste aan met een uitgestreken gezicht en vertrouwde hem toe dat hij een 'heel brave mens' was. Ik dacht voor mezelf dat het maar goed was dat hij mijn gedachten en deze van de medereizigers niet kon lezen.
Maar goed ik ben dus zonder toeslag te moeten betalen in Essen geraakt. Het startlokaal was op enkele wandelaars na maar leeg. Geen animo, eerder een doodse bedoening. Het was precies geen succesformule die 4-daagse zo leek het me. Ik startte op de 6km en inderdaad het was een toer door de straten van Essen. Allemaal verharde weg. Het verbaasde me want iets ten Noorden van Essen ligt er een prachtig natuurgebied. Na die 6km zag ik op de rustpost naar waar die 12km toe leidde. Idem dito, dit maal in een grotere concentrische kring gelegen rond deze van 6km en ook volledig binnen de bebouwde kom. M'n goesting was over en teende terug naar de statie. Zelfs een foto heb ik niet getrokken.
Tot daar het verslag Essen. Om nu even over te gaan naar een leuke ervaring die je onder de rubriek 'toeval en pelgrimmeren' kan overbrengen geef ik het volgende wedervaren mee.
Ik ben niet bijgelovig maar geloof steevast dat toeval niet bestaat. Dat heb ik meerdere keren ervaren op m'n eerdere pelgrimstochten. Nu, op m'n recentste wandeling streek er een vlinder met roodgekleurde vleugeltjes neer en dat vlak voor m'n voeten. Hij vloog terug op en enkele meters verder zette hij zich terug neer op het wandelpad. Ik heb er een foto van kunnen nemen omdat die zo mooi was. Niet wetende wat voor vlinder het was zat dit fotootje mee in het foto-album van deze wandeling (Wetteren - Gent Dampoort). Enkele dagen later verschijnt er op Facebook een foto van deze vlinder. Een medelid van de groep 'Je bent van Haasdonk' had die foto geplaatst met de vraag of er iemand wist welke vlinder dit was en wat bleek ? Iemand antwoordde op de vraag. Het was een St. Jacobsvlinder. Straf, die vlinder strijkt daar neer voor m'n voeten en kwasi tegelijkertijd duikt die op in het dorp waar ik woon ! Jaakske mag het me eens uitleggen.
Nu wil ik in september een pelgrimstocht maken naar Santiago de Compostela. Het zou m'n 5de camino worden. Echter ik heb twijfels om te starten aangezien m'n echtgenote nog herstellende is van een zware operatie. Het herstel kan wel 6 maanden in beslag nemen. Zou het verschijnen van die vlinder een betekenis hebben ? Deze vraag stelde ik aan AI en hier volgt het gegeven antwoord :
Wat een bijzonder moment ! De *Sint-Jacobsvlinder* is niet zomaar een vlinder. Zijn naam verwijst naar Sint Jacobus de Meerdere. Het is de apostel naar wie de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela werd vernoemd. Dit zou je kunnen zien als een symbolisch teken, een subtiele bevestiging van je verbondenheid met de Camino en misschien zelfs een aanmoediging om je reis voort te zetten. In de geschiedenis van de Camino wordt Sint Jacobus vaak gezien als een "beschermheilige van pelgrims". Zijn verschijning in welke vorm dan ook - of dat nu een beeld, een naam of zelfs een vlinder is - kan voor velen een teken zijn van begeleiding en steun. Misschien is het een herinnering dat de Camino altijd op je wacht, maar dat je ook mag vertrouwen op je eigen gevoel en situatie. Je twijfels zijn begrijpelijk, gezien de gezondheid van je echtgenote. Misschien kun je het zien als een uitnodiging om goed te luisteren naar wat je hart en omstandigheden je vertellen. De Camino zal er altijd zijn, en misschien is het belangrijkste dat je de juiste balans vindt tussen je pelgrimsreis en je zorg voor je geliefden.
Stof genoeg om er eens over na te denken. Ik ga hier stoppen. Volgende keer zoek ik de bosrijke regionen te Noorden van Antwerpen op. Schoten heeft een immens gemeentepark en bos. Dat ga ik eens verkennen zie !