La Grande Traversée de pays de la forêt de Chimay : Mazée

13 juli 2015 Mariembourg - Mazée

Een fantastisch weekje paalkamperen is het geworden in dat stukje vaderland daar helemaal in het Zuiden grenzend aan Frankrijk. Ik ga daar zo dadelijk meer over vertellen. Eerst valt er nog een belangrijk bericht kond te maken !

Den Hugo, pelgrim op de Camino del Norte / Primitivo is na 70 dagen stapwerk heelhuids teruggekeerd van zijn Santiagotocht. Ik moet zeggen .... hij zag er stralend uit. Frisch ende geschoren zag hij eruit toen ik op zondagmorgen even langs liep om op zijn Welkom Terug Thuis receptie present te kunnen geven. Hijzelf wist over een receptie van toeten noch blazen want om 11u zou hij reeds plannen gehad hebben om een kaartje te gaan leggen met zijn maten. Althans volgens zijn vrouw Agnes die buiten zijn weten om een samenkomst had geregeld voor al zijn dierbaren en supporters. Vooral de pompiers van Kruibeke en Temse, geen gewone kerels maar een toffe bende pretmakers lieten van zich horen. Net zoals bij zijn vertrek op 1 mei. 't Was een erg fijn moment. Zingen en lachen en natuurlijk ook klinken op Hugo's wedervaren. Maar ik zag het aan den Hugo.....  Iedereen was benieuwd hoe het hem was vergaan. Goed natuurlijk  maar ik voelde het ook aan .... Op zo een Camino ervaar je dingen die je onmogelijk onder woorden kunt brengen. Hugo heeft iets ondernomen waarvan je het tastbare wel verbaal kunt overbrengen, zelfs duizenduit als 't moet maar het gevoelsmatige, daarvoor zijn woorden gewoonweg niet toereikend. Ach, je rept er ook best niet over want mensen die het zelf niet ervaren hebben verstaan het immers toch niet, en begrijpelijk ....  Trouwens, zo een blij weerzien is daar immers ook de moment niet voor. Die bezinning komt nog later op je af. 
Alleszins een dankjewel Agnes voor de uitnodiging op de welkomstdrink en langs deze wil ik den Hugo nog maar eens een keer proficiat wensen voor zijn geslaagde tocht. Enne voor wanneer is de volgende ? :-)

En hop we gaan toeren. Eventjes als opwarming à pied naar Beveren Station om daar rond 8 uur de trein richting Mariembourg te verschalken. 

Een vlotte treinverbinding bracht ons, ttz : ik de Ronny en de Catsjoe, in 3 uurtjes tijd naar Mariembourg.  Van daaruit zou het richting Mazée uitgaan op de grens met Frankrijk. Al bij al een goeie 25 km, het stukske van huis naar de statie in Beveren als opwarmertje meegeteld. De 500 hoogtemeters op dat stuk naar Mazée, daar zwijgen we nog eventjes over. 
We kwamen nog maar net de statie uit en op het stukje richting spoorwegmuseum stond er een olijke kerel in zijn korte broek, klakske en marcelleke ons op te wachten in zijn deuropening. Hij kwam ons bekend voor.  'Ca va les gars ?' riep hij ons vrolijk toe. 't Was verdorie dezelfde kerel die ons begroette toen we naar Mariembourg kwamen om naar Philippeville te wandelen. Toen stond hij daar wel in zijn onderbroek als ik het me goed herinner. Ik denk dat hij in zijn deuropening woont. 

Het weer viel nog af te wachten. Een kijkje naar het hemelzwerk met de dichte grijze wolken liet niet de indruk wekken dat er tropische temperaturen gingen gescoord worden. 't  Duurde niet lang of het verhaaltje van Ninove - regenpak aan, regenpak uit - kende een vervolg. Ook de volgende dag werd het er niet beter op. Geen gezeur, de wandeling werd niettegenstaande het mindere weer toch oppermooi. 

't Was terug even wennen aan de kilo's rugzak maar het ging naar wens. De schrik voor bleinen vanwege de serieuze klimpartijtjes en het gewicht zat er eventjes in maar ik heb er geen last van gehad. Ik kan nu met zekerheid zeggen dat de oorzaak ligt bij te warme stapkousen. Deze keer had ik vrij dunne sportsokskes aangetrokken en de bottienen niet te strak geveterd. 't Liep erg vlot en natuurlijk met de wandelstokken scheelt dat nog eens een slok op de borrel. De Catsjoe, die had ook een rugzakske meegekregen. t' Beestje kan het niet vertellen maar dit was echt geen succes. Een mens kan zijn rugzak aanpassen. 't Is te zeggen de draagriemen bijstellen, de juiste rugkromming van het draagframe instellen, het gewicht verdelen en het zwaartepunt naar je heupen brengen. Enzovoort... Bij een hondeke is dat helemaal niet het geval. Alhoewel helemaal niet zwaar beladen leed hij er duidelijk ongemak onder. 

Maar het werd een prachtige tocht. Door valleien en steile beboste hellingen voerde het uitgestippelde tochtje ons langs prachtige vergezichten op landschappen en op de uit natuursteen gebouwde Waalse pittoreske dorpjes. En 't was verdorie steil hoor. Er zaten een paar klauterpartijtjes van 32% bij. Jawel 32%, ik zwans niet ! Die loop je niet in één ruk naar boven zo pakweg een 100 meter hoger. En toch is en blijft het genieten van die intense inspanning. Je mag hierbij een bedenking maken en me gerust naar den Amedée doorverwijzen. Dat is een instelling voor de psychisch andersvalide medemens. Een kleine 500 hoogtemeters werden alzo doorgesparteld. Regenpak aan, regenpak uit :-)

Onderweg zijn we nog een groepje scouts tegengekomen die op tweedaagse dropping waren. Een stuk of 8 kereltjes van rond de 11-12 jaar die met de stafkaart en kompas de baan op waren gestuurd. Ik kreeg er een beetje medelijden mee want ze moesten nog een goeie 16 kilometer lopen en het liep al tegen de avond aan. Ze waren verloren gelopen. Een beetje ongerust vroeg ik hen of ze hun leiding wel konden bereiken?  En ja hoor, op hun onderarmkes stond er met een viltstift in dikke vette cijfers het GSM nummer van de verkennersleiding geschreven. Wat verderop in het dorpje Freignes nog wat boodschapjes gedaan en voort vooruit dan maar. Aangekomen op de paalcamping van Mazée dachten we een kraantje te vinden. Dit was, zo bleek, een beetje te hoog gegrepen in de verwachtingen. Een uitkijktoren, een lap natgeregende grond met pinnekesdraad van een weide afgescheiden, een paar boomstammen en een vuurkorf bestaande uit in een cirkelvorm gelegde keien. Een beekje was er nergens te bespeuren maar een groep scouts die wat verderop kamp hielden konden ons in het nodige water voorzien. 
Nog vlug wat hamburgers gebakken en ajuinringetjes. Geen culinaire hoogvlieger maar met een AS rijstschoteltje van 600 calorieën, een kruidig varkensworstje en een schelleke kaas is dat best te doen. Het eten was gereed ! Dit alles kon dan dankbaar doorgespoeld worden met een glazeke Côte du Rhône. Alles aanwezig dus voor de aanloop naar fijne avond in't gezelschap van een toffe stapmaat en een trouwe viervoeter. Wat verlang je eigenlijk nog meer ? Checklist overlopen en OK bevonden voor een eerste overnachting in een duizend sterren hotel. Goodnight.