La Grande Traversée de pays de la forêt de Chimay : Boussu en Fagne

14 juli 2015 Mazée - Boussu en Fagne

















Goed geslapen in m'n tentje en de pittige regenbui die 's nachts over de slaapstee trok heeft daar geen afbreuk aan gedaan. Voilà, weer een volledig dag voor de boeg waar de muizen nog niet aan geknabbeld hebben. De plannen voor vandaag ? Wel, een 25 paaltjes los door de Fagnes. De Catsjoe duikelde al rond 7 uur m'n tentje binnen om me een goeiemorgen te komen likken. Eruit dan maar, ik bedoel daarmee mijne slaapzak. Na een kort ontbijtje en een kommeke oploskoffie werd het tijd om onze rommel bijeen te scharrelen. Dat inpakken en opkramen kon beter. Het duurt wel enige dagen vooraleer zoiets routine wordt en je kan je maar beter een vast inlaadpatroon eigen maken om te vermijden dat je die rugzak enkele keren terug moet in- en uitladen omdat je dit of dat vergeten bent weg te moffelen. Tentje afbreken, opvouwen, inpakken, je bent er al vlug een uurtje mee kwijt. 

Deze keer zou het weer 25 km klimmen worden met een 600 tal hoogtemeterkes en opgefleurd met hier en daar een afdaling aan 40%. Dat zou opletten worden om niet op uwen teut te belanden. Rond een uur of 9 waren we dan toch op stap. Eerst nog even naar het winkeltje in Treignes omgelopen voor wat inkopen te doen. Drinken, wat brood en toespijs. Vooruit maar 't is gratis, nog eens een 3-tal kilokes op de schoft erbij.
Een paar 100 meters verder wees een vriendelijke mens er op dat de weg die we volgden dood liep. Groot was zijn verbazing toen we er hem op wezen dat er vlak voor zijn deur een weggetje liep dat dwars door het struikgewas een uitweg bood. "Aha, il y a un chemin là derrière le petit pont?". Lang leve de Open Street Map kaarten waar je al die kleine binnenwegentjes mee kan ontdekken. Wat verder weeral leken we België binnen te wandelen. Althans een bord maakte ons daar opmerkzaam op. We zaten begot in Frankrijk zonder het te weten. Het miezerige weer was opnieuw van de partij. Aan en uit dat regenpak, je verliest er verdorie veel tijd mee. Voordeel hier aan is dan weer dat je meerdere rustpauzes schept om te bekomen van de steile klimpartijen. Ook deze etappe was prachtig die zelfs grotendeels over een Santiago pelgrimspad liep. Van Vierves sur Viroin naar Olloy sur Viroin en zo tot Saint Joseph kon je de gele St. Jacobsschelp op de blauwe achtergrond volgen op het pad. 

En opnieuw die prachtige panoramas die een indrukwekkend schouwspel gaven voor de zintuigen. Weidse vergezichten, steile bospaadjes, holle wegen, je vind het er allemaal. Een troep wilde everzwijnen met biggetjes hebben zelfs ons pad gekruist. Wat een rijkdom toch ! Geurige parfums van honderden bloemen, het gekwintelier van verschillende vogeltjes, elkaar een goei mop vertellen onderweg, lachen en op tijd een zwanske ... een pintje ook natuurlijk, pfft als je je daarmee gelukkig kan voelen ben je volgens mij een rijk mens. In het dorpje Olloy sur Viroin zijn we een boke gaan eten op een bankske. Mannen van de vuilkar waren er bezig met lawaaierige machines de straten aan het stofzuigen en even dachten we dat we niet zo een ideale picknickplaats hadden uitgekozen. Maar ze reden gelukkig een straatje om zodat we niet onder het zwerfvuil en de bladeren bedolven werden. Richting Saint Joseph uit hebben we het  toerke wat aangepast om een supermarkt te vinden voor de aanschaf van de ingrediënten van het avonddiner. 

In plaats van Pétigny nog aan te lopen zijn we daarvoor in een grote boog naar Nismes uitgeweken waar er nog iets te vinden was. Mooi stadje Nismes, dat mag gezegd worden. Gezellige toeristische drukte, een mooie brug over de L' Eau Noire en een uitgelezen plaatsje om de Chimay Dorée of de blonde Tripel te gaan degusteren. Lekker maar opletten daarmee want dat kruipt vlug in de benen. We waren immers nog in't geheel niet aan onze paalcamping beland. Opgekrast na 2 Chimaykes met nog een kilometerke of 6 to go, richting paalcamping uit van Boussu en Fagne. 'Het is niet waar hé' hoor ik de Ronny nog zeggen. Op een 200 meter voor de plaats van aankomst staat daar zo een joekel van een windmolen te draaien. Zoef, zoef, zoef. Blijkt dat mijne maat gezegend is met een heel gevoelig oor voor lage tonen. Altijd iets met die oren van mijn vrienden. Ik heb nog zo een maat bij wie de erogene zones in zijn oren blijken te liggen. Een heel lange tijd terug werden we eens gevraagd om Zwarte Piet te spelen op een sinterklaasfeestje. Ik kan je verzekeren dat een Zwarte Piet met witte oren geen zicht is. De sminkster mocht vanwege het risico zijn oren niet zwart maken. Heb zoiets maar eens voor ! 
Maar die monotone laagfrekwente grondtoon van dat molengewiek zou wel eens lastig kunnen worden voor de Ronny om te slapen. Eens aangekomen op de camping bleek het geluid nog best mee te vallen. Camping ? Ook hier weer geen kraantje te vinden maar wel een grote picknickbank. Tijd om te eten en de branderkes mochten hun werk doen. Een glazeke wijn met een sauciske en kaas als aperitief en een paella met blokjes kipfilet stonden op het menu. Toch zalig om zo in de open lucht te kunnen schoven. 't Heeft alleszins goed gesmaakt na zo een vermoeiende wandeling. Naar een goed douchke verlang je ook wel maar geen kraantje betekent ook dat je je niet kunt wassen ... dat werd dus behelpen met de overschot van het drinkwater. Deze campingplaats vonden we niet zo ideaal. Naar comfort ben je nu wel niet op zoek maar een beetje afgelegen van een rijbaan valt toch wel te verkiezen.  Dat was hier niet het geval. De Catsjoe heeft gene last gehad van de wandeling. De Ronny dacht dat hij er wat door zat vanwege het hondenrugzakje. Die zak heeft de Ronny die dag mee op zijn bult gedragen. En de Catsjoe was er happy ermee :-)
Ik heb de Ronny die avond nog leren 'kloten'. 'Kloten' is een spelletje met de teerlingen waarbij je met je worpen de punten van de medespelers kunt afpakken. Plezant, een pintje erbij en de avond was weeral mooi gestoffeerd. Een prachtige dag ondanks de gestage druilbuien maar wat meer is; die dag kunnen ze ons weeral niet meer afnemen. En daags erna zouden we de compagnie krijgen van 2 toffe jonge meiden en hun chocolabrador. Sofie en Tiffany die mee van het stapavontuur wilden proeven en den Dixie die ik al kende van de uitstap in de Lommelse Sahara.  Ik was alleszins benieuwd naar deze nieuwe stapgezellen. Slaapwel, en wie doet er het licht uit ? Zelfs dat werd nog voor je gedaan :-)